Μια σπάνια μυκητιασική λοίμωξη που πιστεύεται ότι εμφανίζεται κυρίως στα βόρεια μεσοδυτικά και τμήματα της νοτιοανατολικής είναι πιο συχνή σε άλλες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών από ό,τι αναμενόταν, σύμφωνα με νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη. Η ασθένεια, που ονομάζεται βλαστομυκητίαση, μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνωστεί, εν μέρει επειδή μπορεί να μοιάζει με άλλες λοιμώξεις του αναπνευστικού. Και όσο περισσότερο παραμένει αδιάγνωστο, τόσο πιο δύσκολο είναι να αντιμετωπιστεί.
Η μόλυνση προκαλείται από έναν μύκητα που ονομάζεται Blastomyces dermatitidis, ο οποίος ευδοκιμεί σε βρεγμένο έδαφος και σε αποσύνθεση κορμών και φύλλων. Η βλαστομυκητίαση θεωρείται «ενδημική μυκητίαση» — ένας τύπος μυκητιακής νόσου που εμφανίζεται μόνο σε μια συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Ενώ είναι πολύ γνωστό σε περιοχές γύρω από τις Μεγάλες Λίμνες, την κοιλάδα του ποταμού Οχάιο και την κοιλάδα του ποταμού Μισισιπή, είναι λίγο πιο περίεργο να εμφανιστεί η μόλυνση στο Βερμόντ, αλλά αυτό ακριβώς βρέθηκε στη νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στα Centres for Disease Control and Prevention’s Emerging Infectious Diseases journal.
«Το Βερμόντ δεν είναι γενικά μια περιοχή που σκέφτεσαι όταν μιλάς για βλαστομυκητίαση», είπε ο Δρ. Arturo Casadeval, πρόεδρος μοριακής μικροβιολογίας και ανοσολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Johns Hopkins Bloomberg. Αλλά «υπήρξαν αρκετά έγγραφα πρόσφατα που υποδηλώνουν ότι οι μυκητιάσεις κινούνται σε όλη τη χώρα και αυτό είναι ένα από αυτά». Ο Δρ. Brian Borah, ιατρικός διευθυντής για την Παρακολούθηση Εμβολιασμένων Ασθενειών στο Υπουργείο Δημόσιας Υγείας του Σικάγο δήλωσε: «Είναι μεγάλο ερώτημα εάν μπορέσαμε να εντοπίσουμε περιπτώσεις που ήταν άγνωστες σε εμάς στο παρελθόν ή αν είμαστε ανίχνευση αύξησης των κρουσμάτων».
Η επιδημιολογία άλλων μυκητιασικών ασθενειών σε εθνικό επίπεδο έχει αλλάξει, ωστόσο, είπε ο Borah, προσθέτοντας: «Δεν νομίζω ότι η βλαστομυκητίαση θα ήταν ανοσία από αυτά τα μοτίβα». Η βλαστομυκητίαση είναι σπάνια και μπορεί να προκαλέσει αναπνευστικά συμπτώματα, πυρετό και πόνους στο σώμα περίπου στους μισούς από τους ανθρώπους που έχουν μολυνθεί από την εισπνοή των σπορίων Blastomyces. Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι ήπιες, αλλά αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η βλαστομυκητίαση μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ασθένεια ή θάνατο.
«Ένα από τα μεγάλα προβλήματα με τις μυκητιασικές ασθένειες είναι ότι δεν μπορούν να αναφερθούν», που σημαίνει ότι τα τμήματα δημόσιας υγείας δεν απαιτούν από τους γιατρούς να αναφέρουν περιπτώσεις της ασθένειας που βλέπουν στο κράτος, είπε ο Casadeval, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη. Μόνο πέντε πολιτείες — το Αρκάνσας, η Λουιζιάνα, το Μίσιγκαν, η Μινεσότα και το Ουισκόνσιν — έχουν επιτήρηση της δημόσιας υγείας για τη βλαστομυκητίαση. Αυτό σημαίνει ότι ο επιπολασμός της νόσου εκτός αυτών των πολιτειών είναι άγνωστος.
Ο Borah, ο οποίος προηγουμένως ήταν αξιωματικός της υπηρεσίας πληροφοριών επιδημιών του CDC διορισμένος στο Υπουργείο Υγείας του Βερμόντ, είπε ότι υπήρξαν ορισμένες αναφορές περιστατικών βλαστομυκητίασης στα βορειοανατολικά, μεταξύ άλλων από μερικές μελέτες καθώς και ανέκδοτες αναφορές από γιατρούς και κτηνιάτρους στο Βερμόντ. Χωρίς δημόσια επιτήρηση, ο Borah και η ομάδα του στράφηκαν σε αξιώσεις ασφάλισης υγείας για να καθορίσουν πόσοι ασθενείς υποβλήθηκαν σε θεραπεία για βλαστομυκητίαση στο Βερμόντ από το 2011 έως το 2020.
Τα δεδομένα περιελάμβαναν όλες τις αξιώσεις από παραλήπτες Medicare και Medicaid στην πολιτεία και περίπου το 75% των κατοίκων του Βερμόντ που είχαν άλλη ασφάλιση υγείας. Εντόπισαν 114 περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της 10ετίας και το 30% χρειάστηκε νοσηλεία. Με μέσο ποσοστό 1,8 περιστατικών ανά 100.000 άτομα κάθε χρόνο, το Βερμόντ είχε υψηλότερα ποσοστά βλαστομυκητίασης από όλες εκτός από μία από τις πολιτείες που έχουν επιτήρηση για τη νόσο, διαπίστωσε η μελέτη. Το Ουισκόνσιν, η πολιτεία με το υψηλότερο ποσοστό βλαστομυκητίασης, έχει κατά μέσο όρο 2,1 περιπτώσεις ανά 100.000 άτομα.
Κερδίζοντας νέο έδαφος
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2022 έδειξε ότι περίπου το 10% των ασθενειών που προκαλούνται από μυκητιασικές λοιμώξεις διαγνώστηκαν εκτός περιοχών όπου οι μύκητες είναι γνωστό ότι είναι ενδημικοί. Υπάρχουν πολλά πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν, είπε ο Δρ. Bruce Klein, καθηγητής παιδιατρικής, ιατρικής και ιατρικής μικροβιολογίας και ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison. Αυτά τα παθογόνα μπορούν να κολλήσουν τα παπούτσια όταν ταξιδεύουν.
Οι νέες εξελίξεις μπορούν να ανακατέψουν το έδαφος – και τους μύκητες που φιλοξενούν – απελευθερώνοντας σπόρια στον αέρα σε μέρη που δεν πιστεύαμε ότι υπήρχαν. «Το Blastomyces dermatitidis αναπτύσσεται ως μούχλα και η μούχλα παράγει σπόρια. Όταν αυτά τα σπόρια διαταράσσονται σωματικά, γίνονται αεροζόλ και εισπνέονται στους πνεύμονες», είπε ο Klein, προσθέτοντας ότι ο άνεμος και η βροχή, όχι μόνο η ανθρώπινη παρέμβαση, μπορούν να προκαλέσουν τα σπόρια να μεταφερθούν στον αέρα.