Ο κοκκύτης αυξάνεται σε όλη την Ευρώπη και η Τσεχική Δημοκρατία δεν αποτελεί εξαίρεση. Ωστόσο, μια εβδομάδα που σημαδεύτηκε από σύγχυση γύρω από τις επίσημες οδηγίες και μια αμφιλεγόμενη δημόσια εμφάνιση του δημάρχου της Πράγας άφησε ορισμένους να αναρωτιούνται αν μάθαμε κάτι από τον Covid-19. Την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου, λένε οι τσεχικές αρχές, καταγράφηκαν 28 περιπτώσεις κοκκύτη. Αυτός ο αριθμός ανέρχεται τώρα σε 3.084 – αριθμός που δεν έχει παρατηρηθεί από το 1963.
Ανάμεσα στους πάσχοντες είναι ο 80χρονος δήμαρχος της Πράγας, Bohuslav Svoboda, ο οποίος είναι βουλευτής καθώς και επιφανής γυναικολόγος. Βήχοντας και περνώντας από μια συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής επιτροπής υγείας, ένας εμφανώς εκνευρισμένος Δρ Σβόμποντα αναρωτήθηκε γιατί έπρεπε να είναι εκεί εξαρχής. Είπε ότι ανάρρωνε από τον κοκκύτη, αλλά ήταν την έκτη ημέρα ενός κύκλου μαθημάτων αντιβιοτικών «άρα δεν είμαι πλέον μολυσματικός… ή τουλάχιστον αυτό μου έμαθαν στο σχολείο». Οι περισσότεροι συνάδελφοι στην αίθουσα έτρεμαν. Ένας, ωστόσο, είπε ότι θα μπορούσε τουλάχιστον να είχε φορέσει μάσκα προσώπου.
Για το παράρτημα του Πράσινου Κόμματος της Πράγας δεν ήταν για γέλια. Οι κανονισμοί δημόσιας υγείας υπαγορεύουν ότι όσοι πάσχουν από κοκκύτη πρέπει να μείνουν στο σπίτι μέχρι το τέλος της αντιβιοτικής τους θεραπείας. Το κόμμα κατέθεσε ποινικές διώξεις σε βάρος του δημάρχου για «διάδοση μεταδοτικής ασθένειας». Καθώς τα κρούσματα συνέχισαν να αυξάνονται, η αρχή δημόσιας υγείας της Πράγας πήρε την κατάσταση στα χέρια της. Έστειλε επιστολή στα σχολεία της πρωτεύουσας, λέγοντας ότι σε περίπτωση επιβεβαιωμένου κρούσματος κοκκύτη σε μια τάξη, τυχόν μη εμβολιασμένα παιδιά πρέπει να σταλούν στο σπίτι.
Αυτό καταρρίφθηκε αμέσως από την επικεφαλής της εθνικής αρχής δημόσιας υγείας, η οποία προειδοποίησε τους συναδέλφους της στην Πράγα σε συνέντευξη Τύπου. Τα σχολεία δεν είχαν καμία εξουσία να στέλνουν στο σπίτι ανεμβολίαστα παιδιά ως προληπτικό μέτρο, είπε. Αντίθετα, όλες οι περιπτώσεις θα πρέπει να κρίνονται μεμονωμένα, με βάση τον χρόνο που το μολυσμένο παιδί είχε περάσει στην τάξη και ούτω καθεξής.
Οι επιδημιολόγοι, συμπεριλαμβανομένου ενός που ηγήθηκε των μέτρων της κυβέρνησης κατά του Covid, κούνησαν το κεφάλι τους με δυσπιστία. Οι πρόσφατα τροποποιημένες κατευθυντήριες γραμμές του υπουργείου Υγείας απαιτούσαν ακριβώς την προσέγγιση που συνέστησε η αρχή της Πράγας, είπαν. Αλλά η σύγχυση σχετικά με την επίσημη καθοδήγηση συσκότισε ένα περίεργο αίνιγμα. τι ανεμβολίαστα παιδιά; Ο εμβολιασμός για τον κοκκύτη, γνωστός στα τσεχικά ως «μαύρος βήχας», είναι υποχρεωτικός στη χώρα.
Προορίζεται να χορηγείται, παράλληλα με τον εμβολιασμό για διφθερίτιδα, τέτανο, πολιομυελίτιδα και άλλα, από τις πρώτες κιόλας εβδομάδες της ζωής. Ωστόσο, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ο εμβολιασμός για τον κοκκύτη υπολογίζεται στο 97% του βρεφικού πληθυσμού, υποδηλώνοντας ότι υπάρχουν χιλιάδες μη εμβολιασμένα μωρά στην Τσεχική Δημοκρατία. Ο υπουργός Υγείας Vlastimil Válek δήλωσε στην τσεχική τηλεόραση ότι η τρέχουσα αύξηση των κρουσμάτων οφείλεται σε συνδυασμό δύο πραγμάτων:
- στην αναζωπύρωση των αναπνευστικών ασθενειών καθώς η κοινωνία εγκαταλείπει τα αυστηρά μέτρα Covid,
- και στην ατελή ανοσοποίηση στα παιδιά.
Το εμβόλιο κατά του κοκκύτη εφαρμόζεται σε πέντε στάδια, τα τρία πρώτα τους πρώτους 12 μήνες ζωής. Σχεδόν όλα τα παιδιά λαμβάνουν αυτές τις αρχικές δόσεις. Ωστόσο, μόνο το 90% καταλήγει να λαμβάνει τα δύο τελευταία, που χορηγούνται περίπου στις ηλικίες έξι και δέκα ετών. Αυτό, είπε ο κ. Válek, θα εξηγούσε γιατί η μεγαλύτερη άνοδος σημειώνεται μεταξύ των Τσέχων εφήβων. Οι γονείς έχουν παροτρυνθεί να ελέγξουν το ιστορικό εμβολιασμού των παιδιών τους. Οι ενήλικες ενθαρρύνονται να κάνουν ενισχυτικές βολές. Τα περασμένα χρόνια, δεκάδες αν όχι εκατοντάδες μωρά και μικρά παιδιά πέθαιναν στην τότε Τσεχοσλοβακία από κοκκύτη κάθε χρόνο, μέχρι την εισαγωγή του υποχρεωτικού εμβολιασμού το 1958.
Οι ειδικοί λένε ότι ο σύγχρονος πληθυσμός εξακολουθεί να προστατεύεται καλά από τον μαζικό, κρατικό υποχρεωτικό εμβολιασμό. Η αναζωπύρωση των κρουσμάτων, ωστόσο, εξακολουθεί να εγκυμονεί κινδύνους. Αυτοί οι μολυσμένοι έφηβοι μπορεί να μην υποφέρουν τίποτα πιο σοβαρό από έναν επίμονο βήχα. Αλλά μπορούν ακόμα να μεταδώσουν μια θανατηφόρα ασθένεια στα μικρότερα αδέρφια τους – των οποίων η ανοσία εξακολουθεί να διαμορφώνεται – ή ακόμη και στους παππούδες τους, των οποίων η ανοσία μπορεί να έχει εξασθενίσει.