Μια μελέτη με επικεφαλής το UC San Francisco διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που βιώνουν έλλειψη στέγης έχουν 16 φορές υψηλότερο ποσοστό αιφνίδιου θανάτου από καρδιακή προσβολή, καθώς και άλλες αιτίες.
Η μελέτη επικεντρώθηκε στην κομητεία του Σαν Φρανσίσκο, η οποία έχει μία από τις υψηλότερες συγκεντρώσεις αστέγων στη χώρα. Διαπίστωσε ότι το ποσοστό αιφνίδιου καρδιακού θανάτου ήταν 7 φορές υψηλότερο από τον γενικό πληθυσμό. Ορισμένοι από αυτούς τους θανάτους μπορεί να έχουν αποτραπεί με απινιδωτές και άλλα μέτρα δημόσιας πολιτικής για τη βελτίωση της υγείας σε αυτόν τον ευάλωτο πληθυσμό, σύμφωνα με τους συγγραφείς.
Η εργασία δημοσιεύτηκε στις 23 Οκτωβρίου 2023 στο JAMA Internal Medicine. «Οι άστεγοι πεθαίνουν νέοι, σε μέση ηλικία 50 ετών», είπε ο αντίστοιχος και ανώτερος συγγραφέας Zian H. Tseng, MD. «Η μελέτη μας ρίχνει φως στη συμβολή του αιφνίδιου θανάτου στον πληθυσμό των αστέγων. Διαπιστώσαμε ότι τόσο τα καρδιακά όσο & μη καρδιακά αίτια, όπως οι υπερβολικές δόσεις και οι μη αναγνωρισμένες λοιμώξεις, είναι πολύ υψηλότερα μεταξύ των αστέγων που πεθαίνουν ξαφνικά. Αυτά τα ευρήματα προσφέρουν πολλές καινοτόμες γνώσεις σχετικά με τον βαθύ αντίκτυπο της έλλειψης στέγης στον ξαφνικό θάνατο και τις υποκείμενες αιτίες του», είπε ο Tseng.
Οι ερευνητές παρακολούθησαν τις αυτοψίες 868 ανθρώπων στην κομητεία που είχαν αιφνίδιους θανάτους. Από αυτούς, οι 151 ήταν άστεγοι. Ήταν νεότεροι (56 ετών σε σύγκριση με 61) και πιο πιθανό να είναι άνδρες, με υψηλότερο επιπολασμό χρήσης αλκοόλ και ουσιών, καθώς και ψυχιατρικές παθήσεις, ιδιαίτερα σχιζοφρένεια και διπολική διαταραχή.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι άστεγοι πέθαιναν συχνότερα από μη καρδιακά αίτια, ενώ τα στεγαζόμενα άτομα πέθαιναν συχνότερα από αρρυθμικά αίτια. Τα μη καρδιακά αίτια, συμπεριλαμβανομένων των υπερβολικών δόσεων φαρμάκων, των γαστρεντερικών διαταραχών και των λοιμώξεων, ήταν συχνότερα σε άστεγους. Οι χρόνοι απόκρισης του παραϊατρικού ήταν παρόμοιοι μεταξύ των δύο πληθυσμιακών ομάδων.
«Ενώ το υψηλό ποσοστό χρήσης ουσιών στον πληθυσμό των αστέγων έχει αναγνωριστεί εδώ και καιρό, η μελέτη μας καταδεικνύει τη συσχέτισή του με την πρώιμη, αιφνίδια θνησιμότητα και τον πραγματικό αντίκτυπό της στους άστεγους», δήλωσε η πρώτη συγγραφέας Leila Haghighat, MD, MPhil, συνεργάτης καρδιολογίας στο UCSF.
«Αντίθετα, τα στεγαζόμενα άτομα αντικατόπτριζαν περισσότερο το κλασικό προφίλ του αιφνίδιου θανάτου που τα σύγχρονα ιατρικά συστήματα στοχεύουν να αναζωογονήσουν και να αποτρέψουν», είπε. «Οι παρεμβάσεις δημόσιας υγείας, όπως η αύξηση της διαθεσιμότητας αυτόματων εξωτερικών απινιδωτών και οι διπλασιασμένες προσπάθειες για τη θεραπεία της χρήσης ουσιών και οι στοχευμένες προσπάθειες ανοσοποίησης μπορεί να είναι χρήσιμες για τη μείωση της αιφνίδιας θνησιμότητας».