Τρομακτικά μοιάζουν τα δείγματα της έρευνας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ για τα παιδιά στην Ινδία. Περίπου το 40% αυτών υποσιτίζεται και σχεδόν το 30% είναι λιποβαρή.
Στην έρευνα, που είχε γίνει το 2005-06 (τα τελευταία στοιχεία που είναι διαθέσιμα στο κοινό), μελετήθηκαν δεδομένα για σχεδόν 29.000 παιδιά ηλικίας 6 έως 59 μηνών (έως 5 χρόνων δηλαδή) και η διαπίστωση είναι ως τα παιδιά στην Ινδία υποσιτίζονται και… κινδυνεύουν.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι πέντε πιο σημαντικοί παράγοντες του υποσιτισμού στις παιδικές ηλικίας είναι:
- Το μικρό ανάστημα της μητέρας
- Μια αμόρφωτη μητέρα
- Η ακραία φτώχεια
- Κακές διατροφικές συνήθειες
- Μια καχεκτική μητέρα
Η βιταμίνη Α, ο θηλασμός, το ιωδιούχο αλάτι, το πόσιμο νερό είναι μερικά από αυτά που λείπουν από τα παιδιά στην Ινδία με αποτέλεσμα να υποσιτίζονται και να αντιμετωπίζουν, εφόσον επιζήσουν, σοβαρά προβλήματα υγείας. Ένα παιδί που υποσιτίζεται έχει εννέα φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνει σε σχέση με ένα άλλο παιδί.
Έκθεση της ΜΚΟ Save The Children που δημοσιοποιήθηκε το 2009 ανέφερε ότι στην Ινδία κάθε χρόνο πεθαίνουν περίπου δύο εκατομμύρια παιδιά ηλικίας μικρότερης των πέντε ετών. Τα μισά από τα παιδιά αυτά πεθαίνουν τους πρώτους μήνες μετά τη γέννησή τους από νεογνολογικές ασθένειες, διάρροια ή πνευμονία.
Αν και η έρευνα αφορά στοιχεία μιας δεκαετίας πριν, οι ερευνητές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. «Υπάρχει άμεση ανάγκη να μην χάνουμε άλλο. Χρειάζονται πόροι και παρεμβάσεις» δήλωσε ο S..V Subramanian, καθηγητής Πληθυσμού, Υγείας και Γεωγραφίας στο Χάρβαρντ και επιμελητής της έρευνας.
«Ζητάμε από τους ανθρώπους να αλλάξουν τις συμπεριφορές τους, αλλά πρέπει να τους παρέχουμε κάποια βραχυπρόθεσμη ανακούφιση και να βρούμε λύσεις για τη βελτίωση της ασφάλειας των τροφίμων», πρόσθεσε.
Η Unicef που κάνει προσπάθειες για τη βελτίωση ζωής και των παιδιών αυτών, αναφέρει πως σε ορισμένες περιοχές της Ινδίας, όπου ζουν 61 εκατομμύρια καχεκτικά παιδιά, υπάρχει -έστω μικρή- πρόοδος. Στην Μαχαράστρα, την πλουσιότερη και δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη περιφέρεια της χώρας, το 39% των παιδιών κάτω των δύο ετών ήταν καχεκτικά κατά την περίοδο 2005-2006 και το ποσοστό αυτό μειώθηκε στο 23% μέχρι το 2012.