Η έκθεση βασίστηκε στις αναμνήσεις των ασθενών, χωρίς να επαληθεύει τις διαγνώσεις τους μέσω των ιατρικών αρχείων. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάποια υπεραρίθμηση, αλλά οι ειδικοί πιστεύουν ότι μόνο ένα κλάσμα των ατόμων με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης διαγιγνώσκεται, δήλωσε ο δρ Ντάνιελ Κλάου, διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Χρόνιου Πόνου και Κόπωσης του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.
Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης: Αξιωματούχοι του υπουργείου Υγείας έδωσαν την Παρασκευή στη δημοσιότητα την πρώτη εθνικά αντιπροσωπευτική εκτίμηση για το πόσοι ενήλικες στις ΗΠΑ πάσχουν από το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης: 3,3 εκατομμύρια. Ο αριθμός αυτός των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων είναι μεγαλύτερος από ό,τι πρότειναν προηγούμενες μελέτες και πιθανόν να ενισχύεται από ορισμένους από τους ασθενείς με μακροχρόνια COVID. Η πάθηση σαφώς “δεν είναι μια σπάνια ασθένεια”, δήλωσε η Δρ Ελίζαμπεθ Άνγκερ του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) μία από τους συν-συγγραφείς της έκθεσης. Η χρόνια κόπωση χαρακτηρίζεται από τουλάχιστον έξι μήνες σοβαρής εξάντλησης που δεν βοηθούνται από την ανάπαυση στο κρεβάτι. Οι ασθενείς αναφέρουν επίσης πόνο, εγκεφαλική ομίχλη και άλλα συμπτώματα που μπορεί να επιδεινωθούν μετά από άσκηση, εργασία ή άλλη δραστηριότητα. Δεν υπάρχει θεραπεία και δεν υπάρχει εξέταση αίματος ή σάρωση που να επιτρέπει μια γρήγορη διάγνωση.
Οι γιατροί δεν έχουν καταφέρει να προσδιορίσουν την αιτία, αν και οι έρευνες δείχνουν ότι πρόκειται για παρατεταμένη υπεραντίδραση του οργανισμού σε μια λοίμωξη ή άλλο τράνταγμα του ανοσοποιητικού συστήματος. Η πάθηση έγινε γνωστή πριν από σχεδόν 40 χρόνια, όταν αναφέρθηκαν ομάδες κρουσμάτων στο Incline Village της Νεβάδα και στο Lyndonville της Νέας Υόρκης. Ορισμένοι γιατροί την απέρριψαν ως ψυχοσωματική και την ονόμασαν “γρίπη των γιάπηδων”. Ορισμένοι γιατροί εξακολουθούν να έχουν αυτή τη γνώμη, λένε οι ειδικοί και οι ασθενείς. Οι γιατροί “με αποκάλεσαν υποχόνδρια και είπαν ότι ήταν απλώς άγχος και κατάθλιψη”, δήλωσε η Χάνα Πάουελ, μια 26χρονη γυναίκα από τη Γιούτα, η οποία έμεινε αδιάγνωστη για πέντε χρόνια. Η νέα έκθεση του CDC βασίζεται σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 57.000 ενήλικες στις ΗΠΑ το 2021 και το 2022. Οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν αν κάποιος γιατρός ή άλλος επαγγελματίας υγείας τους είχε πει ποτέ ότι πάσχουν από μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα ή σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και αν εξακολουθούν να πάσχουν. Περίπου το 1,3% απάντησε ναι και στις δύο ερωτήσεις. Αυτό μεταφράζεται σε περίπου 3,3 εκατομμύρια ενήλικες στις ΗΠΑ, δήλωσαν οι αξιωματούχοι του CDC. Μεταξύ των άλλων ευρημάτων: Το σύνδρομο ήταν πιο συχνό στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες και στους λευκούς σε σύγκριση με ορισμένες άλλες φυλετικές και εθνοτικές ομάδες. Τα ευρήματα αυτά συμφωνούν με προηγούμενες, μικρότερες μελέτες. Ωστόσο, τα ευρήματα έρχονται επίσης σε αντίθεση με τις επί μακρόν διαδεδομένες αντιλήψεις ότι το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης είναι ασθένεια των πλούσιων λευκών γυναικών. Το χάσμα μεταξύ γυναικών και ανδρών ήταν μικρότερο από ό,τι υπέδειξαν ορισμένες προηγούμενες μελέτες, ενώ δεν υπήρχε σχεδόν καμία διαφορά μεταξύ λευκών και μαύρων. Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι ένα μεγαλύτερο ποσοστό φτωχών ανθρώπων δήλωσε πως πάσχει από αυτό σε σχέση με τους εύπορους ανθρώπους. Αυτές οι λανθασμένες αντιλήψεις μπορεί να οφείλονται στο γεγονός ότι οι ασθενείς που διαγιγνώσκονται και θεραπεύονται “παραδοσιακά τείνουν να έχουν λίγο μεγαλύτερη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και ίσως να γίνονται λίγο πιο πιστευτοί όταν λένε ότι είναι κουρασμένοι και συνεχίζουν να είναι κουρασμένοι και δεν μπορούν να πάνε στη δουλειά τους”, δήλωσε ο Δρ Brayden Yellman, ειδικός στο Κέντρο Bateman Horne στο Salt Lake City της Γιούτα.
Η έκθεση βασίστηκε στις αναμνήσεις των ασθενών, χωρίς να επαληθεύει τις διαγνώσεις τους μέσω των ιατρικών αρχείων. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάποια υπεραρίθμηση, αλλά οι ειδικοί πιστεύουν ότι μόνο ένα κλάσμα των ατόμων με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης διαγιγνώσκεται, δήλωσε ο δρ Ντάνιελ Κλάου, διευθυντής του Ερευνητικού Κέντρου Χρόνιου Πόνου και Κόπωσης του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν. “Δεν έχει γίνει ποτέ, στις ΗΠΑ, μια κλινικά δημοφιλής διάγνωση, επειδή δεν υπάρχουν φάρμακα εγκεκριμένα γι’ αυτό. Δεν υπάρχουν κατευθυντήριες γραμμές για τη θεραπεία της”, δήλωσε ο Clauw. Η καταμέτρηση πιθανόν να περιλαμβάνει ορισμένους ασθενείς με μακρά COVID που υπέφεραν από παρατεταμένη εξάντληση, δήλωσαν αξιωματούχοι του CDC. Η μακρά COVID ορίζεται ευρέως ως χρόνια προβλήματα υγείας εβδομάδες, μήνες ή χρόνια μετά από μια οξεία λοίμωξη COVID-19. Τα συμπτώματα ποικίλλουν, αλλά ένα υποσύνολο ασθενών έχει τα ίδια προβλήματα που παρατηρούνται σε άτομα με σύνδρομο χρόνιας κόπωσης. “Πιστεύουμε ότι πρόκειται για την ίδια ασθένεια”, δήλωσε ο Yellman. Αλλά η μακρά COVID είναι πιο ευρέως αποδεκτή από τους γιατρούς και διαγιγνώσκεται πολύ πιο γρήγορα, είπε. Ο Powell, ένας από τους ασθενείς του Yellman, ήταν αθλητής λυκείου που προσβλήθηκε από ασθένεια κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Μπελίζ πριν από την τελευταία χρονιά. Οι γιατροί θεώρησαν ότι επρόκειτο για ελονοσία και φαινόταν να αναρρώνει. Όμως, εμφάνισε μια επίμονη εξάντληση, είχε προβλήματα στον ύπνο και είχε επαναλαμβανόμενους εμετούς. Σταδιακά έπρεπε να σταματήσει να αθλείται και είχε πρόβλημα να κάνει τις σχολικές εργασίες, είπε. Μετά από πέντε χρόνια, διαγνώστηκε με χρόνια κόπωση και άρχισε να επιτυγχάνει κάποια σταθερότητα μέσω τακτικών εγχύσεων υγρών και φαρμάκων. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα και τώρα εργάζεται σε μια οργάνωση που βοηθάει θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Το να πάρει περίθαλψη εξακολουθεί να είναι ένας αγώνας, είπε. “Όταν πηγαίνω στα επείγοντα περιστατικά ή σε μια άλλη επίσκεψη σε γιατρό, αντί να μου πουν ότι έχω σύνδρομο χρόνιας νόσου, συνήθως μου λένε ότι έχω μακρά COVID”, είπε η Πάουελ. “Και με πιστεύουν σχεδόν αμέσως”.
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
