Με σοβαρά, χρονίζοντα προβλήματα και ελλείψεις που βαραίνουν υγειονομικούς και ασθενείς λειτουργούν τα δημόσια νοσοκομεία παρά τις προσπάθειες της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγεία και τις επίμονες εξαγγελίες για προσλήψεις. Αίσθηση ωστόσο προκαλεί το γεγονός ότι στο προσχέδιο του προϋπολογισμού για το 2019 δεν προκύπτει καμιά «αναπλήρωση απωλειών», ενώ στην καλύτερη περίπτωση προμηνύεται η παγίωση της σημερινής τραγικής κατάστασης.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση κάνει λόγια για «αύξηση των δαπανών», όταν τα κονδύλια του κρατικού προϋπολογισμού για την Υγεία από το 2010 έως το 2018 έχουν μειωθεί προοδευτικά σε ποσοστό που φτάνει έως και το 50%!
Στα όρια υπερκόπωσης οι υγειονομικοί
Ολοένα και ελαττώνονται τα δικαιώματα των εργαζομένων στα νοσοκομεία λόγω μειωμένου «μισθολογικού κόστους». Συνεχείς είναι οι μετακινήσεις προσωπικού για να «μπαλώνονται» τρύπες, την ώρα που η υποστελέχωση διευρύνεται λαμβάνοντας υπόψη ότι το μόνιμο προσωπικό μειώθηκε δραματικά από τις 104.000 το 2010 στις 78.000 το 2018, ενώ αντίστροφα η προσέλευση των ασθενών στα νοσοκομεία αυξήθηκε κατά 25%. Μέσα στο 2018 θα υπάρξουν άλλες 1.500 αποχωρήσεις – απολύσεις γιατρών.
Ήδη έχουν απολυθεί εκατοντάδες συμβασιούχοι (μέσω ΚΕΕΛΠΝΟ που δούλευαν με «μπλοκάκι») από τα νοσοκομεία, ενώ συνεχίζονται οι απολύσεις των επικουρικών γιατρών. Τους επόμενους μήνες αναμένεται να απολυθούν διαδοχικά περίπου 14.000 εργαζόμενοι με ελαστικές σχέσεις εργασίας (επικουρικοί, ΚΕΕΛΠΝΟ, ΟΑΕΔ, εργολαβικοί κ.ά.), προκαλώντας πραγματική δυσλειτουργία τμημάτων και κλινικών, που απειλούνται ακόμα και με κλείσιμο.
Γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι οι προσλήψεις μόνιμου προσωπικού που υπόσχεται η κυβέρνηση στην Υγεία, ακόμα κι αν γίνουν, είναι σταγόνα στον ωκεανό των πραγματικών αναγκών υγειονομικών και ασθενών. Υπενθυμίζεται ότι στην πρόσφατη συνάντηση με τη διοίκηση της ΟΕΝΓΕ, ο υπουργός Υγείας Ανδ. Ξανθός έκανε σαφές ότι η κάλυψη των πραγματικών αναγκών του δημόσιου συστήματος Υγείας με μόνιμο προσωπικό, είναι ασύμβατη με τις «αντοχές της οικονομίας».
Παράλληλα, η κυβέρνηση προωθεί την εφαρμογή της «διευθέτησης του χρόνου εργασίας» των γιατρών (για αρχή), ενσωματώνοντας όλες τις ευρωπαϊκές Οδηγίες που ελαστικοποιούν το ωράριο, καταργούν τον σταθερό ημερήσιο και εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, επιβάλλουν εφημερίες όλες τις καθημερινές για πάνω από ένα μήνα. Πρόκειται για ρυθμίσεις που βαθαίνουν την εκμετάλλευση του ιατρικού προσωπικού, δημιουργούν προϋποθέσεις ακόμα μεγαλύτερης εξάντλησης, άρα και μεγαλύτερων κινδύνων για τους ίδιους τους γιατρούς και για τους ασθενείς.