Η ανθρώπινη στρογγυλοειδίαση είναι μια παρασιτική ασθένεια που προκαλείται από μόλυνση με τον έλμινθο Strongyloides stercoralis. Περιλαμβάνεται στον κατάλογο του ΠΟΥ με τις παραμελημένες τροπικές ασθένειες στην ομάδα των ελμινθιασών που μεταδίδονται από το έδαφος. Ευρέως διαδεδομένο σε όλες τις τροπικές περιοχές, το S. stercoralis μολύνει περίπου 300-600 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως.
Η στρογγυλοειδίαση έχει ένα ευρύ φάσμα κλινικών εκδηλώσεων, που κυμαίνονται από υποκλινική νόσο έως διάρροια, κοιλιακό άλγος και κνίδωση, που δυνητικά οδηγεί σε θανατηφόρες επιπλοκές λόγω υπερλοίμωξης και διάχυτης νόσου, ειδικά σε ανοσοκατεσταλμένα άτομα.
Αν και η τυπική θεραπεία για τη στρογγυλοειδίαση είναι εύκολη στη χορήγηση, καμία ενδημική χώρα δεν διαθέτει ειδικό πρόγραμμα δημόσιας υγείας για την αντιμετώπιση της νόσου. Αυτό οφείλεται σε δύο βασικούς λόγους: έλλειψη τεχνικών κατευθύνσεων για τον έλεγχο της στρεγγυλοειδίασης στη δημόσια υγεία και περιορισμένη πρόσβαση.
Η κατευθυντήρια γραμμή παρέχει επίσης πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία ανάπτυξης των κατευθυντήριων γραμμών, μοιράζεται λεπτομέρειες σχετικά με τα διαθέσιμα στοιχεία προς υποστήριξη της σύστασης που έγινε και υπογραμμίζει τις ανάγκες έρευνας για την προώθηση της ατζέντας του ΠΟΥ για την στρογγυλοειδίαση.
Συζητά επίσης το σκεπτικό της σύστασης, λαμβάνοντας υπόψη τα οφέλη και τις βλάβες, τη βεβαιότητα των αποδεικτικών στοιχείων, τις αξίες και τις προτιμήσεις, τη χρήση των πόρων, την ισότητα, την αποδοχή, τη σκοπιμότητα και την αιτιολόγηση της ισχύος της σύστασης. Τέλος, περιγράφονται λεπτομέρειες σχετικά με την προγραμματική υλοποίηση των δραστηριοτήτων στο πεδίο, όπως η προτεινόμενη μονάδα υλοποίησης (περιφέρεια), η συχνότητα θεραπείας (ετήσια) και η ελάχιστη διάρκεια του προγράμματος (5 έτη).
Προκλήσεις και επόμενα βήματα
Η κατευθυντήρια γραμμή αναγνωρίζει ότι η εφαρμογή της μαζικής χορήγησης φαρμάκων σε ενδημικά περιβάλλοντα μπορεί να δυσχεράνει λόγω της σπανιότητας δεδομένων σχετικά με τον επιπολασμό, την επιβάρυνση και την κατανομή της στρεγγυλοειδίασης. Ωστόσο, το μέγεθος του πληθυσμού που θα υποβληθεί σε θεραπεία αναμένεται να είναι σημαντικό σε πολλά μέρη του κόσμου. Ως εκ τούτου, η εφαρμογή μπορεί να εξαρτηθεί από τη δωρεά σε χώρες που δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά.
Σύμφωνα με τον οδικό του χάρτη για τις παραμελημένες τροπικές ασθένειες 2021–2030, ο ΠΟΥ ενθαρρύνει τις χώρες, τους εταίρους και την παγκόσμια κοινότητα να εργάζονται για τις παραμελημένες τροπικές ασθένειες να επιταχύνουν τις προσπάθειες για την εκτίμηση του φόρτου της στρεγγυλοειδίασης, την ανάπτυξη κατάλληλων διαγνωστικών και την υποστήριξη της κλίμακας προγράμματα διευκολύνοντας την ένταξή τους στις εθνικές πολιτικές και υπηρεσίες υγείας και κινητοποιώντας πόρους για την εφαρμογή τους.
Επιπλέον, ο ΠΟΥ προωθεί ενεργά την προεπιλογή γενόσημων σε προσιτό κόστος ή/και τη δωρεά αυτού του φαρμάκου, ώστε να ενισχυθεί η πρόσβαση όλων όσων έχουν ανάγκη. Από τον Ιούλιο του 2024, δύο σκευάσματα δισκίων ιβερμεκτίνης 3 mg έχουν προκριθεί επιτυχώς από τον ΠΟΥ. Εάν οι προσπάθειες όλων των εταίρων είναι επιτυχείς, ο ΠΟΥ στοχεύει ότι έως το 2030 τουλάχιστον 96 χώρες παγκοσμίως μέσα από προληπτικές χημειοθεραπευτικές παρεμβάσεις σε όλες τις ενδημικές περιοχές του S. stercoralis.