Παχυσαρκία: Ερευνητές ανακάλυψαν μια σχέση μεταξύ της χειρουργικής επέμβασης γαστρικής παράκαμψης και του αυξημένου κινδύνου εμφάνισης διαταραχής χρήσης ουσιών που δεν σχετίζονται με το αλκοόλ, σύμφωνα με μια νέα μελέτη στο περιοδικό Obesity. “Η παρούσα μελέτη δείχνει ότι η διαταραχή χρήσης μη αλκοολούχων ουσιών ήταν 2,5 φορές πιο συχνή μετά από χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης σε σύγκριση με τους μάρτυρες που λάμβαναν συνήθη φροντίδα για την παχυσαρκία, αλλά ο συνολικός αριθμός των ασθενών που είχαν διαταραχή χρήσης μη αλκοολούχων ουσιών ήταν συνολικά χαμηλός. Οι επαγγελματίες του τομέα της υγειονομικής περίθαλψης θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τον κίνδυνο μη αλκοολικής διαταραχής χρήσης ουσιών κατά τη φροντίδα των ασθενών που υποβάλλονται σε θεραπεία με χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης”, δήλωσε ο καθηγητής Per-Arne Svensson, Ph.D., Τμήμα Μοριακής και Κλινικής Ιατρικής, Ινστιτούτο Ιατρικής, Ακαδημία Sahlgrenska, Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ, Σουηδία και Ινστιτούτο Επιστημών Υγείας και Φροντίδας, Ακαδημία Sahlgrenska, Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ.
Ο Svensson είναι ο αντίστοιχος συγγραφέας της μελέτης. Οι ειδικοί σημειώνουν ότι μία από τις προηγουμένως αναγνωρισμένες παρενέργειες της βαριατρικής χειρουργικής επέμβασης είναι το αυξημένο επίπεδο μέθης μετά την κατανάλωση αλκοόλ. Έχει, επίσης, αναφερθεί ότι η χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης συνδέεται με αυξημένη συχνότητα κατάχρησης αλκοόλ. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, μελέτες έχουν δείξει ότι και άλλες ουσίες εκτός από το αλκοόλ καταναλώνονται υπερβολικά μετά από βαριατρική χειρουργική επέμβαση. Στην παρούσα έρευνα, στη σουηδική μελέτη SOS ‘Σουηδοί Παχύσαρκα Άτομα’ (Swedish Obese Subjects), συμμετείχαν 2.010 ασθενείς με παχυσαρκία που υποβλήθηκαν σε βαριατρική χειρουργική επέμβαση – 265 ασθενείς για γαστρική παράκαμψη, 1.369 με κάθετη γαστροπλαστική με ταινίες και 376 ασθενείς με γαστρική περίδεση. Συνολικά 2.037 άτομα ελέγχου έλαβαν συνήθη φροντίδα για την παχυσαρκία. Οι συμμετέχοντες που είχαν μη αλκοολικές διαταραχές χρήσης ουσιών ταυτοποιήθηκαν με τη χρήση της Διεθνούς Στατιστικής Ταξινόμησης Νοσημάτων (ICD) από το Εθνικό Μητρώο Ασθενών της Σουηδίας (NPR) που καλύπτει τη νοσοκομειακή περίθαλψη αλλά όχι την πρωτοβάθμια περίθαλψη. Η μελέτη διεξήχθη σε 25 δημόσια χειρουργικά τμήματα και 480 κέντρα πρωτοβάθμιας υγείας σε ολόκληρη τη Σουηδία. Οι συμμετέχοντες ήταν ηλικίας μεταξύ 37 και 60 ετών και είχαν δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) τουλάχιστον 34 kg/m2 για τους άνδρες και 38 kg/m2 για τις γυναίκες. Η μελέτη συμπεριέλαβε ασθενείς από τον Σεπτέμβριο του 1987 έως τον Ιανουάριο του 2001 με περίοδο παρακολούθησης σχεδόν 24 ετών.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μόνον η χειρουργική επέμβαση γαστρικής παράκαμψης σχετιζόταν με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης διαταραχής χρήσης ουσιών εκτός αλκοόλ σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες ελέγχου. Οι πιο συχνές διαγνώσεις ήταν άλλες διαταραχές που σχετίζονται με ψυχοδραστικές ουσίες- διαταραχές που σχετίζονται με ηρεμιστικά, υπνωτικά ή αγχολυτικά και διαταραχές που σχετίζονται με οπιοειδή. Επιπλέον, όταν οι ομάδες που είχαν υποβληθεί σε διαφορετικές χειρουργικές επεμβάσεις συγκρίθηκαν μεταξύ τους, δεν εντοπίστηκε στατιστική διαφορά στη συχνότητα εμφάνισης διαταραχών χρήσης μη αλκοολούχων ουσιών. “Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι ο αριθμός των ασθενών που επηρεάστηκαν ήταν σχετικά χαμηλός, μονοψήφιος”, δήλωσε ο Jihad Kudsi, MD, MBA, MSF, DABOM, FACS, FASMBS, βαριατρικός χειρουργός και πρόεδρος χειρουργικής, Duly Health and Care, Oak Brook, Ill. Ο Kudsi δεν συμμετείχε στην έρευνα. Ο Kudsi πρόσθεσε: “Αυτά τα σημαντικά ευρήματα ενισχύουν περαιτέρω τις συστάσεις της Αμερικανικής Εταιρείας Μεταβολικής και Βαριατρικής Χειρουργικής και αναδεικνύουν τον κρίσιμο ρόλο των κλινικών ιατρών συμπεριφορικής υγείας της βαριατρικής στη συνολική αξιολόγηση και φροντίδα των ασθενών τόσο πριν όσο και μετά τη χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους. Αξίζει να σημειωθεί ότι ένα ιστορικό κατάχρησης ή εξάρτησης από ουσίες στο παρελθόν, το οποίο έχει υποχωρήσει πλήρως, δεν θα πρέπει να θεωρείται αντένδειξη για χειρουργική επέμβαση απώλειας βάρους”. Οι συγγραφείς της μελέτης σημείωσαν ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου.