Παχυσαρκία Καρκίνος: Η παχυσαρκία έχει συνδεθεί στο παρελθόν με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου, αλλά οι περισσότερες μελέτες δεν έχουν διαφοροποιήσει τους κινδύνους μεταξύ ανδρών και γυναικών ασθενών. Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στις 12 Ιουνίου στο περιοδικό με τίτλο Καρκινικό Kύτταρο (Cancer Cell) εξετάζει πιο προσεκτικά αυτή τη σχέση. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι τόσο η συνολική συσσώρευση λίπους όσο και η κατανομή του λίπους σε διάφορα μέρη του σώματος προσδίδουν διαφορετικούς κινδύνους καρκίνου ανάλογα με το φύλο. Επιπλέον, οι κίνδυνοι διαφέρουν σε διάφορους τύπους καρκίνου, όπως ο καρκίνος του παχέος εντέρου, του οισοφάγου και του ήπατος. “Οι γιατροί και οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι η παχυσαρκία αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου, αλλά αυτή η σχέση είναι λιγότερο γνωστή στα μέλη του κοινού”, λέει ο πρώτος συγγραφέας Mathias Rask-Andersen, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα στη Σουηδία. “Οι παρατηρήσεις αυτές είναι σημαντικές για την εκτίμηση του κινδύνου και για την απόκτηση βαθύτερης κατανόησης των κινδύνων ασθενειών που σχετίζονται με τη λιπώδη ζωή”.
“Μια σημαντική πτυχή του κινδύνου ασθενειών που σχετίζεται με την παχυσαρκία είναι η κατανομή του λίπους στα διάφορα διαμερίσματα του σώματος”, λέει η επικεφαλής συγγραφέας Åsa Johansson, επίσης από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα. “Το λίπος που είναι αποθηκευμένο στην κοιλιά θεωρείται πιο παθογόνο σε σύγκριση με το υποδόριο λίπος. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι η ποσότητα του λίπους που αποθηκεύεται σε διάφορα διαμερίσματα, καθώς και τα ποσοστά των περισσότερων καρκίνων, διαφέρουν μεταξύ γυναικών και ανδρών. Τα γεγονότα αυτά αποτέλεσαν κίνητρο για μια προσεκτική ανάλυση κατά φύλο του κινδύνου του καρκίνου που σχετίζεται με το λίπος”. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη Βιοτράπεζα του Η.Β. (UK Biobank), μια διατομεακή κοόρτη 500.000 κατοίκων του Ηνωμένου Βασιλείου, ηλικίας μεταξύ 37 και 73 ετών, οι οποίοι προσλήφθηκαν μεταξύ των 2006 και 2010 και στη συνέχεια παρακολουθήθηκαν για ένα μέσο χρονικό διάστημα 13,4 ετών. Μεταξύ των δεδομένων που συλλέχθηκαν από τους συμμετέχοντες στη βάση δεδομένων ήταν λεπτομέρειες σχετικά με την κατανομή του λίπους στο σώμα τους και το αν εμφάνισαν καρκίνο. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη μοντελοποίηση αναλογικών κινδύνων Cox για να εντοπίσουν τις συσχετίσεις μεταξύ των επιπέδων και της κατανομής του λίπους στο σώμα των συμμετεχόντων κατά τη στιγμή της αρχικής αξιολόγησης και των μετέπειτα ποσοστών εμφάνισης καρκίνου. Η ομάδα διαπίστωσε ότι όλοι οι τύποι καρκίνου εκτός από τον καρκίνο του εγκεφάλου, του τραχήλου της μήτρας και των όρχεων συνδέονται με τουλάχιστον ένα χαρακτηριστικό που σχετίζεται με την παχυσαρκία. Στις γυναίκες ασθενείς, οι ισχυρότερες συνδέσεις μεταξύ της συνολικής συσσώρευσης λίπους και του καρκίνου αφορούσαν τον καρκίνο της χοληδόχου κύστης, τον καρκίνο του ενδομητρίου και το αδενοκαρκίνωμα του οισοφάγου. Στους άνδρες, οι ισχυρότεροι δεσμοί μεταξύ της συνολικής συσσώρευσης λίπους και του καρκίνου ήταν ο καρκίνος του μαστού, το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα και το νεφροκυτταρικό καρκίνωμα. Όσον αφορά τη συσσώρευση και την κατανομή του λίπους, υπήρχαν διαφορετικές επιδράσεις μεταξύ των δύο φύλων στον καρκίνο του παχέος εντέρου, του οισοφάγου και του ήπατος. Για παράδειγμα, ένα μεγαλύτερο ποσοστό λίπους που αποθηκεύεται στην κοιλιά σχετιζόταν με πλακώδες καρκίνωμα του οισοφάγου στις γυναίκες, αλλά όχι στους άνδρες. Επιπλέον, η συσσώρευση σωματικού λίπους συσχετίστηκε με υψηλό κίνδυνο για ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα στους άνδρες, επίδραση που δεν υπήρχε στις γυναίκες.
“Μας εξέπληξε το γεγονός ότι φάνηκε να υπάρχει διαφορά στην επίδραση της παχυσαρκίας στον κίνδυνο καρκίνου, όχι μόνο μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά και μεταξύ γυναικών μετά και πριν την εμμηνόπαυση”, λέει η Johansson. “Το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι η παχυσαρκία αποτελεί παράγοντα κινδύνου για τον καρκίνο του μαστού μόνο μετά την εμμηνόπαυση, πιθανώς λόγω της αλλαγής στην παραγωγή οιστρογόνων σε συνδυασμό με την εμμηνόπαυση”. Οι ερευνητές σημειώνουν τους περιορισμούς αυτής της μελέτης, ιδίως το γεγονός ότι περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε συμμετέχουσες λευκές Βρετανίδες, οι οποίες αποτελούν σχεδόν το 95% της βρετανικής βιοτράπεζας. Εξηγούν ότι τα ευρήματά τους μπορεί να διαφέρουν ή να μην είναι εφαρμόσιμα σε άλλες εθνότητες. Λένε επίσης ότι επειδή οι συμμετέχοντες ήταν μεγαλύτερης ηλικίας, τα αποτελέσματα πιθανόν να μην είναι άμεσα μεταβιβάσιμα σε νεότερους πληθυσμούς. Σχεδιάζουν να κάνουν πρόσθετες μελέτες για να βοηθήσουν στην ανάπτυξη μιας πλήρους κατανόησης των μοριακών μηχανισμών που διέπουν αυτά τα ευρήματα. Οι μελλοντικές εργασίες θα επικεντρωθούν, επίσης, στους γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο, οι οποίοι δεν είναι στατικοί αλλά διαφέρουν κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ατόμου. Αυτό περιλαμβάνει μια πιο προσεκτική εξέταση των διαφορών στις επιπτώσεις της παχυσαρκίας πριν και μετά την εμμηνόπαυση.
“Δεδομένης της ραγδαίας αύξησης των ποσοστών παχυσαρκίας παγκοσμίως, η παχυσαρκία είναι πλέον ο ταχύτερα αυξανόμενος παράγοντας κινδύνου για τον συνολικό κίνδυνο καρκίνου”, λέει ο Rask-Andersen. “Συνεπώς, τα μέτρα για την πρόληψη και τη μείωση της εμφάνισης της παχυσαρκίας και του υπερβολικού βάρους είναι ιδιαίτερα αιτιολογημένα. Ωστόσο, είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη ότι η μείωση του βάρους δεν εξαλείφει τον κίνδυνο καρκίνου. Υπάρχουν ακόμη πολλοί μεμονωμένοι παράγοντες κινδύνου που διαδραματίζουν πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο σε συγκεκριμένους τύπους καρκίνου, όπως το κάπνισμα για τον καρκίνο του πνεύμονα και η έκθεση στον ήλιο για τον καρκίνο του δέρματος”.
