Παχυσαρκία: Οι έφηβοι που ζουν με παχυσαρκία και λένε ότι η πείνα τούς εμποδίζει να χάσουν βάρος (φραγμός πείνας ALwO) αντιλαμβάνονται το βάρος τους πιο αρνητικά και ανησυχούν περισσότερο γι’ αυτό από τους νέους που δεν βλέπουν την πείνα ως εμπόδιο, δείχνει νέα έρευνα που παρουσιάζεται στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο για την Παχυσαρκία (ECO) στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας (17-20 Μαΐου) Η διεθνής μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι οι έφηβοι που ζουν με παχυσαρκία (φραγμός πείνας ALwO) και αποτελούν εμπόδιο στην πείνα είναι πιο πιθανό να είναι γυναίκες και πιο πιθανό να λένε ότι το βάρος τους τις κάνει δυστυχισμένες και τις οδηγεί στον εκφοβισμό. Είναι, επίσης, πιο πιθανό να προσπαθούν ενεργά να χάσουν βάρος.
Ο Dr. Bassam Bin-Abbas, του Τμήματος Παιδιατρικής του Νοσοκομείου και ερευνητικού κέντρου King Faisal Ειδικό Νοσοκομείο και Ερευνητικό Κέντρο King Faisal Specialist Hospital and Research Center, στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν μια υποανάλυση των δεδομένων από το ACTION Teens, μια παγκόσμια μελέτη για τις εμπειρίες, τη φροντίδα και τη θεραπεία των εφήβων που ζουν με παχυσαρκία (ALwO), των φροντιστών τους και των παρόχων υγειονομικής περίθαλψης. Η μελέτη που βασίζεται σε έρευνες και διεξάγεται σε δέκα χώρες (Αυστραλία, Κολομβία, Ιταλία, Κορέα, Μεξικό, Σαουδική Αραβία, Ισπανία, Ταϊβάν, Τουρκία και Ηνωμένο Βασίλειο) έχει ως στόχο τη βελτίωση της ευαισθητοποίησης σχετικά με τη διαχείριση, τη θεραπεία και την υποστήριξη των εφήβων που ζουν με παχυσαρκία ALwO. Προηγουμένως διαπιστώθηκε ότι η ανεξέλεγκτη πείνα αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για την απώλεια βάρους. Στην υποανάλυση συμπεριλήφθηκαν δεδομένα για 5.275 εφήβους που ζουν με παχυσαρκία ALwO (ηλικίας 12-17 ετών), 5.389 φροντιστές εφήβων που ζουν με παχυσαρκία ALwO και 2.323 επαγγελματίες υγείας (HCPs). Οι έφηβοι που ζουν με παχυσαρκία ALwO ομαδοποιήθηκαν βάσει των απαντήσεών τους σε ερωτήσεις της έρευνας σχετικά με τα εμπόδια στην απώλεια βάρους: όσοι ανήκαν στην ομάδα εφήβων που ζουν με παχυσαρκία “ALwO με εμπόδιο την πείνα” (1.980, 38%) δήλωσαν ότι η αδυναμία ελέγχου της πείνας αποτελεί εμπόδιο για την απώλεια βάρους, ενώ η ομάδα εφήβων που ζουν με παχυσαρκία “ALwO χωρίς εμπόδιο την πείνα” (3.295, 62%) δεν το ανέφερε αυτό. Οι έφηβοι ALwO με εμπόδιο την πείνα είχαν περισσότερες πιθανότητες να είναι γυναίκες (47% έναντι 42%), να ανήκουν στη μεγαλύτερη ηλικιακή ομάδα (16-17 ετών- 49% έναντι 41%), να έχουν παχυσαρκία κατηγορίας ΙΙ (27% έναντι 18%) και να έχουν άμεσο συγγενή με υπέρβαρο (μητέρα με υπέρβαρο: 31% έναντι 24%- πατέρα με υπέρβαρο: 29% έναντι 21%) από την ομάδα εφήβων ALwO χωρίς εμπόδιο την πείνα. Ωστόσο, οι έφηβοι ALwO με εμπόδιο πείνας είχαν λιγότερες πιθανότητες να έχουν παχυσαρκία κατηγορίας I (60% έναντι 68%) και κατηγορίας III (12% έναντι 14%). Οι ALwO με εμπόδιο πείνας αντιλαμβάνονταν το βάρος τους πιο αρνητικά. Περισσότεροι έφηβοι ALwO με φραγμό πείνας πίστευαν ότι το βάρος τους ήταν πάνω από το φυσιολογικό σε σχέση με τους εφήβους ALwO χωρίς φραγμό πείνας (90% έναντι 68%) και λιγότεροι ήταν ικανοποιημένοι με το βάρος τους (14% έναντι 38%). Οι ALwO με εμπόδια πείνας ήταν πιο πιθανό να πουν ότι το βάρος τους τούς κάνει δυστυχισμένους (56% έναντι 36%), λιγότερο πιθανό να είναι περήφανοι για το σώμα τους (15% έναντι 38%) και πιο πιθανό να πουν ότι δέχονται εκφοβισμό λόγω του βάρους τους (28% έναντι 22%). Οι έφηβοι ALwO που έβλεπαν την πείνα ως εμπόδιο στην απώλεια βάρους ήταν επίσης πιο πιθανό να ανησυχούν για το βάρος τους και τις επιπτώσεις του στην υγεία τους. Μεγαλύτερο ποσοστό των εφήβων που αντιμετώπιζαν το εμπόδιο της πείνας ανησυχούσαν λίγο, πολύ ή πάρα πολύ για το βάρος τους (85% έναντι 64%) ή ανησυχούσαν “πολύ” για το αν το βάρος τους επηρέαζε τη μελλοντική τους υγεία (44% έναντι 32%) σε σχέση με τους εφήβους που δεν αντιμετώπιζαν το εμπόδιο της πείνας. Οι απαντήσεις της έρευνας αποκάλυψαν επίσης ότι οι έφηβοι ALwO με εμπόδια πείνας ήταν πιο πιθανό να προσπαθούν ενεργά να χάσουν βάρος. Μεγαλύτερο ποσοστό των εφήβων που είχε εμπόδιο την πείνα είχε προσπαθήσει να χάσει βάρος τον τελευταίο χρόνο (70% έναντι 51%), είχε βελτιώσει τις διατροφικές του συνήθειες (51% έναντι 35%), είχε γίνει πιο σωματικά δραστήριος (37% έναντι 32%), είχε καταγράψει τα τρόφιμα που έτρωγε (23% έναντι 14%), είχε επισκεφθεί διατροφολόγο/διαιτολόγο (21% έναντι 13%) ή γιατρό για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας/του βάρους (20% έναντι 9%) από ό,τι οι έφηβοι που δεν είχαν εμπόδιο την πείνα.
Περισσότεροι έφηβοι ALwO με εμπόδια πείνας δήλωσαν ότι ήταν πολύ πιθανό να προσπαθήσουν να χάσουν βάρος τους επόμενους 6 μήνες (42% έναντι 36%). Παρόλο που μόνο το 6% των εφήβων και στις δύο ομάδες είχαν λάβει συνταγογραφούμενα φάρμακα για τη διαχείριση του βάρους κατά το τελευταίο έτος, οι έφηβοι της ομάδας ALwO που είχαν φραγμό στην πείνα ήταν πιο πιθανό να δηλώσουν ότι θα αισθάνονταν άνετα να λάβουν φάρμακα για τη διαχείριση του βάρους μετά από σύσταση του ΥΥΠ (44% έναντι 35%). Η έρευνα εξέτασε, επίσης, τα είδη τροφίμων που διατίθενται στο σπίτι και τις συνήθειες του νοικοκυριού. Σημαντικά μεγαλύτερο ποσοστό των εφήβων ALwO που αντιμετωπίζουν πρόβλημα πείνας σε σχέση με τους εφήβους ALwO που δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα πείνας ανέφερε ότι συνήθως υπάρχουν διαθέσιμα στο σπίτι τους φρούτα και λαχανικά (61% έναντι 47%), ζαχαρούχα σνακ, όπως γλυκά και μπισκότα (55% έναντι 36%) και ζαχαρούχα ποτά, συμπεριλαμβανομένων των αναψυκτικών, των χυμών φρούτων και των ενεργειακών ποτών (53% έναντι 35%). Συγκριτικά με τους εφήβους ALwO που δεν έχουν εμπόδιο την πείνα, σημαντικά περισσότεροι ALwO που έχουν εμπόδιο την πείνα δήλωσαν ότι οι ίδιοι/η οικογένειά τους παραγγέλνουν συχνά φαγητό από έξω (37% έναντι 24%), ενώ λιγότεροι δήλωσαν ότι η οικογένειά τους αρέσκεται να ασκείται μαζί (18% έναντι 21%). Οι ALwO με εμπόδιο την πείνα ήταν πιο πιθανό να δηλώσουν ότι η οικογένειά τους είναι ανοιχτή και υποστηρικτική στο να τους βοηθήσει να χάσουν βάρος (38% έναντι 25%). Οι ερευνητές συμπεραίνουν ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της αντίληψης ότι η αδυναμία ελέγχου της πείνας αποτελεί εμπόδιο στην απώλεια βάρους και της συνειδητοποίησης της κατάστασης παχυσαρκίας των εφήβων, της δυσαρέσκειας με το σώμα τους και της εμπλοκής τους σε συμπεριφορές διαχείρισης του βάρους. Οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι υπάρχει συσχέτιση μεταξύ της αντίληψης ότι η αδυναμία ελέγχου της πείνας αποτελεί εμπόδιο για την απώλεια βάρους και της συνειδητοποίησης της κατάστασης παχυσαρκίας των εφήβων, της δυσαρέσκειας με το σώμα τους και της εμπλοκής τους σε συμπεριφορές διαχείρισης του βάρους. “Πολλοί άνθρωποι που ζουν με παχυσαρκία έχουν ασθενέστερη ρύθμιση της όρεξης, με την τροφή να έχει μικρότερο αντίκτυπο στα συστήματα που αναστέλλουν τη διατροφική συμπεριφορά”, λέει ο Δρ Bin-Abbas. “Κατά συνέπεια, η πείνα δεν αποσβένεται. Αυτό οδηγεί στην αίσθηση ότι το φαγητό σάς ελέγχει και αυτό καθιστά πολύ δύσκολο να αντισταθείτε στα ερεθίσματα για φαγητό. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η πείνα σχετίζεται με περισσότερες ανεπιτυχείς προσπάθειες απώλειας βάρους και επανάκτηση βάρους και άρα με μεγαλύτερα αισθήματα αποτυχίας και έλλειψης αυτοεκτίμησης”.
Ο καθηγητής Jason Halford, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη Μελέτη της Παχυσαρκίας, επικεφαλής της Σχολής Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Leeds και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, προσθέτει: “Οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης πρέπει να γνωρίζουν ότι η ανεξέλεγκτη πείνα που προκαλείται από τη βιολογία της παχυσαρκίας αποτελεί πραγματικό εμπόδιο στην απώλεια βάρους και πρέπει να λάβουν μέτρα για να βοηθήσουν τους νέους να την ξεπεράσουν. “Πρέπει, επίσης, να είναι σε εγρήγορση για την έλλειψη αυτοεκτίμησης, την ανησυχία και άλλα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να συνδέονται με αυτήν. “Εν τω μεταξύ, οι νέοι που αγωνίζονται να χάσουν βάρος λόγω της πείνας δεν πρέπει να το εκλαμβάνουν ως προσωπική αποτυχία, αλλά να αναζητούν συμβουλές από την υγειονομική περίθαλψη”.
