Πακιστάν: Μετά τις πλημμύρες που έπληξαν το Πακιστάν, οι κάτοικοι αναζητούν απεγνωσμένα θεραπεία για ασθένειες που μεταδίδονται από το νερό. Η πτέρυγα επειγόντων περιστατικών στο κύριο κυβερνητικό νοσοκομείο του Σεχβάν, μιας μικρής πόλης στο νότιο Πακιστάν, είναι υπερπλήρης. Σε μια πρόσφατη επίσκεψή του, το Reuters είδε εκατοντάδες ανθρώπους να στριμώχνονται σε δωμάτια και διαδρόμους, αναζητώντας απεγνωσμένα θεραπεία για την ελονοσία και άλλες ασθένειες που εξαπλώνονται γρήγορα μετά τις χειρότερες πλημμύρες της χώρας εδώ και δεκαετίες.
Μέσα στον συνωστισμό, ο Naveed Ahmed, ένας νεαρός γιατρός στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του Ινστιτούτου Επιστημών Υγείας Abdullah Shah, περιβάλλεται από πέντε ή έξι άτομα που προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή του.
Ο 30χρονος διατηρεί την ψυχραιμία του, καθώς οι εκτεταμένες υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν χιλιάδες ασθενείς που φτάνουν από χιλιόμετρα μακριά, αφού τα σπίτια τους βυθίστηκαν κάτω από το νερό όταν έπεσαν ισχυρές βροχές τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο.
“Είμαστε τόσο καταπονημένοι κατά καιρούς που νιώθω ότι θέλω να καταρρεύσω και να μπω σε ενδοφλέβιο ορό”, δήλωσε χαμογελώντας ο Ahmed στο Reuters καθώς έπινε ένα φλιτζάνι τσάι στην καντίνα του νοσοκομείου κατά τη διάρκεια ενός σύντομου διαλείμματος.
“Αλλά χάρη στις προσευχές αυτών των ασθενών συνεχίζουμε”.
Ο Ahmed βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης για τον περιορισμό της ασθένειας και του θανάτου σε όλο το νότιο Πακιστάν, όπου εκατοντάδες πόλεις και χωριά αποκόπηκαν από την άνοδο των υδάτων.
Ο κατακλυσμός έχει πλήξει περίπου 33 εκατομμύρια ανθρώπους σε μια χώρα 220 εκατομμυρίων κατοίκων.
Οι περισσότεροι από τους περίπου 300-400 ασθενείς που φτάνουν στην κλινική του κάθε πρωί, πολλοί από τους οποίους είναι παιδιά, πάσχουν από ελονοσία και διάρροια, αν και με τον χειμώνα να πλησιάζει, ο Ahmed φοβάται ότι άλλες ασθένειες θα γίνουν πιο συχνές.
“Ελπίζω οι άνθρωποι που εκτοπίστηκαν από τις πλημμύρες να μπορέσουν να επιστρέψουν στα σπίτια τους πριν από τον χειμώνα- (αν δεν το κάνουν) θα εκτεθούν σε αναπνευστικές ασθένειες και πνευμονία ζώντας σε σκηνές”, δήλωσε.
Εκατοντάδες χιλιάδες Πακιστανοί που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους ζουν σε κυβερνητικούς καταυλισμούς που έχουν δημιουργηθεί για να τους φιλοξενήσουν ή απλά στην ύπαιθρο.
Τα στάσιμα νερά των πλημμυρών, που απλώνονται σε εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, μπορεί να χρειαστούν δύο έως έξι μήνες για να υποχωρήσουν σε ορισμένα μέρη και έχουν ήδη οδηγήσει σε εκτεταμένα κρούσματα δερματικών και οφθαλμικών λοιμώξεων, διάρροιας, ελονοσίας, τύφου και δάγκειου πυρετού.
Η κρίση πλήττει το Πακιστάν σε μια ιδιαίτερα κακή στιγμή.
Με την οικονομία του σε κρίση, που στηρίζεται με δάνεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν έχει τους πόρους για να αντιμετωπίσει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των πλημμυρών.
Σχεδόν 1.700 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στις πλημμύρες που προκλήθηκαν από τις έντονες βροχοπτώσεις των μουσώνων και το λιώσιμο των παγετώνων.
Το Πακιστάν υπολογίζει το κόστος των ζημιών σε 30 δισεκατομμύρια δολάρια και η κυβέρνηση και τα Ηνωμένα Έθνη έχουν αποδώσει την ευθύνη για την καταστροφή στην κλιματική αλλαγή.
Πάνω από 340 άνθρωποι έχουν πεθάνει από ασθένειες που προκλήθηκαν από τις πλημμύρες, δήλωσαν οι αρχές.
“Δεύτερη καταστροφή
Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της επαρχίας Σιντ, της περιοχής που επλήγη περισσότερο, έχουν επιβεβαιωθεί 17.285 κρούσματα ελονοσίας από την 1η Ιουλίου.
Προβλέποντας τον κίνδυνο εκδήλωσης επιδημιών μετά τη φάση διάσωσης και ανακούφισης από τις πλημμύρες, η κυβέρνηση της Σιντ προσπαθεί να προσλάβει περισσότερους από 5.000 επαγγελματίες υγείας σε προσωρινή βάση στις περιοχές που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο.
“Μας λείπουν οι ανθρώπινοι πόροι, λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της επιβάρυνσης από ασθένειες μετά τις πρωτοφανείς βροχοπτώσεις και πλημμύρες”, δήλωσε στο Reuters ο Qasim Soomro, νομοθέτης της επαρχίας και κοινοβουλευτικός γραμματέας υγείας της κυβέρνησης της Sindh.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έχει εκφράσει την ανησυχία του για μια επικείμενη “δεύτερη καταστροφή” από ασθένειες που μεταδίδονται από το νερό και εξαπλώνονται σε ολόκληρη τη χώρα, ιδίως στη Σιντ.
Στον θάλαμο του νοσοκομείου στο Σεχβάν, ένας νεαρός άνδρας με υψηλό πυρετό έπαθε κρίσεις σε ένα κρεβάτι έξω από την κύρια αίθουσα επειγόντων περιστατικών.
Η μητέρα του έτρεξε στον Ahmed, ο οποίος επιμελήθηκε τον ασθενή και ζήτησε από έναν νοσηλευτή να τοποθετήσει κρύα επιθέματα στο μέτωπό του.
Ο αέρας ήταν βαρύς από την υγρασία και δεν υπήρχαν αρκετά κλιματιστικά για να δροσίσουν τις θερμοκρασίες στους υπερπλήρεις διαδρόμους που ήταν γεμάτοι κρεβάτια.
Οι θάλαμοι ήταν γεμάτοι και σε μια χούφτα κρεβάτια βρίσκονταν περισσότεροι από ένας ασθενείς.
Ο Ahmed, απόφοιτος πανεπιστημίου στην Κίνα, περιέγραψε την πίεση που δέχονταν ο ίδιος και άλλοι γιατροί.
“Με τέτοια εισροή, δεν μπορούμε να περιμένουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων για κάθε ασθενή για να ξεκινήσουμε τη θεραπεία”, είπε, προσθέτοντας ότι αρχίζει να χορηγεί φάρμακα για την ελονοσία μόλις δει κάποια συμπτώματα.
Το ινστιτούτο στη Sehwan εξυπηρετεί ανθρώπους από γειτονικές πόλεις και περιοχές, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ζουν σε καταυλισμούς, ενώ τα νερά υποχωρούν και μπορεί να αρχίσει η ανοικοδόμηση.
Η κόρη του Jagan Shahani έχασε τις αισθήσεις της μετά από πυρετό πριν από περίπου μία εβδομάδα. Χρησιμοποίησε μια βάρκα για να βγει από το πλημμυρισμένο χωριό, το Bhajara, και έκανε σημαία ένα αυτοκίνητο στον κοντινό δρόμο που τους μετέφερε στη Sehwan.
“Οι γιατροί είπαν ότι είχε ελονοσία”, είπε στα τέλη της περασμένης εβδομάδας.
“Αυτή είναι η τέταρτη νύχτα μας εδώ. Δεν υπάρχει τίποτα εδώ για να φάμε, αλλά ο Αλλάχ ήταν πολύ ευγενικός και μας έδωσε τα πάντα”, πρόσθεσε ο Shahani, του οποίου η 15χρονη κόρη Hameeda αναρρώνει τώρα.
Στα περίχωρα της πόλης, εκατοντάδες εκτοπισμένοι άνθρωποι έκαναν ουρά για τις μερίδες φαγητού που διανέμονταν στο Lal Bagah, έναν καταυλισμό με σκηνές όπου οι εκτοπισμένες οικογένειες ετοίμαζαν τσάι και πρωινό σε ανοιχτές φωτιές.
Ο αυτοκινητόδρομος Indus που περνάει από τη Sehwan είναι διάσπαρτος με καταυλισμούς σκηνών για εκτοπισμένους.
Ορισμένοι αρχίζουν να επιστρέφουν στα σπίτια τους όπου τα νερά έχουν υποχωρήσει αρκετά, αλλά δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί.
“Δεν υπάρχει κανείς εδώ για να με βοηθήσει εκτός από τον Αλλάχ. Προσεύχομαι στον Αλλάχ να υποχωρήσουν τα νερά στο χωριό μου και να μπορέσω να επιστρέψω στο σπίτι μου”, δήλωσε ο Madad Ali Bozdar.
Ο Bozdar, 52 ετών, είναι από το Bubak, μια πόλη που βρίσκεται στη βορειοανατολική όχθη της λίμνης Manchar.
Μιλώντας την Παρασκευή, είπε ότι το χωριό του εξακολουθεί να βρίσκεται κάτω από 3-4 μέτρα νερό. Αναμένει ότι θα μπορέσει να επιστρέψει σε περίπου δύο μήνες.