Μια ομάδα υπό την ηγεσία του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ ανέλυσε δεδομένα για 204 χώρες και περιοχές, για να αξιολογήσει την παγκόσμια πρόσβαση σε επαρκή φροντίδα ψυχικής υγείας. Στη μελέτη συμμετείχαν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και δημοσιεύτηκε στο The Lancet Psychiatry. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το 70% των Αυστραλών που έχουν διαγνωστεί με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή δεν λαμβάνουν ούτε την ελάχιστη απαραίτητη θεραπεία.
Ο Δρ Damian Santomauro από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του UQ και το Κέντρο Έρευνας Ψυχικής Υγείας του Κουίνσλαντ είπε ότι στόχος ήταν να κατανοηθεί πόσα άτομα με καταθλιπτικές διαταραχές παγκοσμίως λαμβάνουν επαρκή φροντίδα. «Το 2021, το 30% των Αυστραλών με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή έλαβαν ελάχιστα επαρκή θεραπεία», είπε ο Δρ Santomauro. «Οι περιφέρειες υψηλού εισοδήματος παρουσίασαν τα υψηλότερα ποσοστά επαρκούς θεραπείας ψυχικής υγείας, αλλά εξακολουθούν να είναι αρκετά χαμηλά στο 27% και μόνο επτά χώρες είχαν ποσοστά που ξεπερνούσαν το 30%.
Ελάχιστα επαρκής θεραπεία για μείζονες καταθλιπτικές διαταραχές ορίζεται ως τουλάχιστον ένας μήνας φαρμακευτικής αγωγής εκτός από τέσσερις επισκέψεις σε γιατρό ή οκτώ συνεδρίες με έναν επαγγελματία. Σε 90 χώρες, η επαρκής θεραπεία ήταν κάτω του 5% με τα χαμηλότερα ποσοστά στην υποσαχάρια Αφρική μόλις 2%. «Παγκοσμίως, μόνο το 9% των ατόμων με σοβαρές καταθλιπτικές ασθένειες έλαβαν την ελάχιστη απαραίτητη θεραπεία», είπε ο Δρ Santomauro.
«Υπήρχε μια μικρή απόκλιση μεταξύ των φύλων με τις γυναίκες (10,2%) να έχουν υψηλότερα ποσοστά από τους άνδρες (7,2%)». Ο ψυχίατρος και ερευνητής της Σχολής Δημόσιας Υγείας, καθηγητής Χάρβεϊ Γουάιτφορντ, είπε ότι πολλοί άνθρωποι με κατάθλιψη χρειάζονται κάτι περισσότερο από ελάχιστα επαρκή θεραπεία. «Είναι διαθέσιμες αποτελεσματικές θεραπείες και με τη σωστή θεραπεία, οι άνθρωποι μπορούν να αναρρώσουν πλήρως», είπε ο καθηγητής Whiteford. «Χωρίς θεραπεία, η ταλαιπωρία και η αναπηρία από την κατάθλιψη μπορεί να παραταθεί και να επηρεάσει αρνητικά τις σχέσεις, την εργασία και την εκπαίδευση.
«Στη χρηματοδότηση και την αξιολόγηση της ψυχικής υγείας, πρέπει να επικεντρωθούμε στην ποιότητα και τη διάρκεια της θεραπείας, καθώς και στη μέτρηση της πρόσβασης στην περίθαλψη». Ο Δρ Santomauro είπε ότι τα ευρήματα υποστηρίζουν το Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης για την Ψυχική Υγεία 2013–2030 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, το οποίο στοχεύει στην αύξηση της κάλυψης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας κατά τουλάχιστον 50% έως το 2030.
«Η επισήμανση τοποθεσιών και δημογραφικών ομάδων που έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά θεραπείας μπορεί να καθοδηγήσει τον καθορισμό προτεραιοτήτων σε περιοχές για παρέμβαση και κατανομή πόρων», είπε ο Δρ Santomauro. “Τα δεδομένα παρέχουν μια βάση για την παρακολούθηση της προόδου για τη βελτίωση της θεραπείας για μείζονες καταθλιπτικές διαταραχές.”