Ossama Jari: Ο Σύριος γιατρός Ossama Jari έφυγε από τη Δαμασκό το 2014 για να βρει ειρήνη με την Ουκρανή σύζυγό του στο λιμάνι Mykolaiv της Μαύρης Θάλασσας. Αλλά τώρα τους έχει βρει ο πόλεμος και οι ρωσικές βόμβες. Σε μια οφθαλμολογική κλινική στη βορειοανατολική συνοικία Ingulski της πόλης, ο Jari μαζεύτηκε για ασφάλεια με το άλλο προσωπικό και τους ασθενείς σε ένα υπόγειο γεμάτο στρώματα και μπιτόνια με νερό κατά τη διάρκεια του ανελέητου βομβαρδισμού τη νύχτα από Παρασκευή προς Σάββατο. Αν και δεν αναφέρθηκαν θάνατοι, τα παράθυρα έσπασαν, το έδαφος ήταν γεμάτο με οβίδες και το λεβητοστάσιο της γειτονιάς χτυπήθηκε.
«Δεν μπορούσα να το πιστέψω», είπε ο Τζάρι. «Ζούσαμε ειρηνικά εδώ. Τι κάνουν οι Ρώσοι; Από τι προσπαθούν να μας σώσουν; Από τον εαυτό τους;»
Ντυμένος πρόχειρα με ένα πουκάμισο με στάμπα με ναυτικά μοτίβα – ο Jari προσπαθούσε ακόμα να περιθάλψει ασθενείς, με τα μάτια του κουρασμένα πίσω από τα γυαλιά του. Είναι μια ιδιαίτερα σκληρή ανατροπή της μοίρας για τον γιατρό που είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει την κατεστραμμένη από τον πόλεμο πατρίδα του κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου εκεί, όπου η Ρωσία παρενέβη το 2015 για να στηρίξει το καθεστώς του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ.
Ο Jari και η σύζυγός του – την οποία γνώρισε ενώ σπούδαζε ιατρική στην Ουκρανία – έφυγαν από την πρωτεύουσα της Συρίας «για να βρουν ειρήνη» στο Mykolaiv.
Ο πόλεμος, όμως, τους ακολούθησε. «Ο πόλεμος είναι πόλεμος» – «Η Συρία και η Ουκρανία βρίσκονται στην ίδια κατάσταση τώρα», είπε.
«Ο πόλεμος είναι πόλεμος, είτε είναι εκεί, είτε εδώ, είτε κάπου αλλού, και είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να φανταστείς. Αλλά δεν έλκεται από πολιτικά ζητήματα. «Οι Ρώσοι; Η κυβέρνησή τους; Δεν θέλω να μιλήσω γι ‘αυτό.”
Ο Τζάρι ανέβηκε πάνω για να ελέγξει μερικούς ασθενείς. Ανάμεσά τους ήταν ένα 14χρονο αγόρι που ονομαζόταν Timur, το οποίο παρακολουθούσε η μητέρα του Natalia Malichka.
Τις πρώτες μέρες του πολέμου, ο Τιμούρ πήρε ένα θραύσμα στο μάτι του ενώ έκοβε ξύλα με τον παππού του. Ανήμπορος να πάει αμέσως στο νοσοκομείο επειδή δεν κυκλοφορούσαν λεωφορεία, το μάτι του εφήβου χειροτέρεψε.
Ο Τιμούρ παραμένει σιωπηλός καθώς η μητέρα του, τρέμοντας, λέει ότι ανησυχεί και για τους άλλους δύο γιους της, ηλικίας 10 και 20 ετών, στο σπίτι.
«Όταν είμαι εδώ με τον Τιμούρ, ξέρω ότι ο μικρός μου γιος είναι στο σπίτι και δεν ξέρω αν θα τον ξαναδώ. Είμαι διχασμένη», λέει η Malichka.
Αυτή και τα άλλα δύο αγόρια ήταν στο σπίτι όταν βομβαρδίστηκε η γειτονιά. «Ήμουν καθησυχασμένη γιατί ήξερα ότι ο Τιμούρ ήταν στο υπόγειο του νοσοκομείου με τους γιατρούς.
Αλλά, παρόλα αυτά, μου τηλεφώνησε, ήταν τρομοκρατημένος». «Τα πάντα έτρεμαν», είπε η διευθύντρια του νοσοκομείου Κρασιμίρα Ρίλκοβα, η οποία φαινόταν εξαντλημένη όπως ο Τζάρι.
«Δεν ξέραμε αν θα βρίσκαμε το νοσοκομείο όρθιο όταν ανεβαίναμε από το υπόγειο».
Το Mykolaiv, μια πόλη περίπου 500.000 κατοίκων, στέκεται εμπόδιο στην εκστρατεία της Ρωσίας να καταλάβει το λιμάνι της Οδησσού στη Μαύρη Θάλασσα. Εδώ και αρκετές ημέρες, οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν καταφέρει να συγκρατήσουν τα πολιορκητικά ρωσικά στρατεύματα.