Μουσικοθεραπεία: Το λεξιλόγιο του Ray Hart αποτελούνταν από μία μόνο λέξη μετά το εγκεφαλικό του τον Αύγουστο του 2022. «Ναι» ήταν το μόνο που μπορούσε να πει, είπε η Πάμελα Τζένκινς, η φροντίστρια και σύντροφός του επί 24 χρόνια. Όπως πολλοί επιζώντες, ο Χαρτ, 62 ετών, μπορεί να καταλάβει τι του λέγεται σχεδόν όσο καλύτερα μπορούσε πριν από το εγκεφαλικό, αλλά εξακολουθεί να είναι δύσκολο για αυτόν να σχηματίσει ολοκληρωμένες προτάσεις. Τώρα, όμως, ένα χρόνο μετά την προσθήκη μουσικοθεραπείας στο πρόγραμμα αποκατάστασής του, μπορεί να τα τραγουδήσει. «Έχω λιακάδα σε μια συννεφιασμένη μέρα», τραγούδησε κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συνεδρίας στο Sentara Fort Norfolk Plaza, με ανακούφιση και περηφάνια να λάμπουν στο πρόσωπό του καθώς ξέφυγαν οι κρυμμένες λέξεις. “Τι μπορεί να με κάνει να νιώσω έτσι; κορίτσι μου!”
H Τζένκινς προέτρεψε τους επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου να εξετάσουν το ενδεχόμενο να συμπεριλάβουν τη μουσικοθεραπεία στις συστάσεις τους για την αποκατάσταση ως πανελίστρια στο Συμπόσιο για το Eγκεφαλικό Eπεισόδιο που διοργανώθηκε από τον Sentara στο Williamsburg. «Αυτή η θεραπεία, βρήκαμε, τον βοήθησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο», είπε. Ο Χαρτ βλέπει την Τρέισι Μπάουντις, τη μόνη μουσικοθεραπεύτρια που απασχολεί η Σεντάρα. Ο Bowdish είχε συνεργαστεί με μια ομάδα εργασίας για να βοηθήσει στην ψήφιση της νομοθεσίας αδειοδότησης μουσικοθεραπείας στη Βιρτζίνια το 2020. Παρά την αποτελεσματικότητά της για όσους επιζούν από εγκεφαλικό, ασθενείς με Πάρκινσον και Αλτσχάιμερ και άλλους με διάφορους τύπους γνωστικού ελλείμματος, η μουσικοθεραπεία γενικά δεν καλύπτεται από ασφάλιση, είπε ο Bowdish. Για να την κάνει προσβάσιμη, η Sentara ζημιώνει το πρόγραμμα και χρεώνει στους ασθενείς μια αμοιβή $40 για κάθε συνεδρία. Αυτό το ποσό δεν έχει αυξηθεί στα 12 χρόνια του Bowdish με το νοσοκομειακό σύστημα.
«Είμαι εγγενώς δύσπιστος από τη φύση μου, οπότε ξέρω ότι οι άνθρωποι κοιτάζουν τη μουσικοθεραπεία και πιστεύουν ότι φαίνεται όλη χνουδωτή», είπε ο Bowdish. Ωστόσο, η νευρολογική μουσικοθεραπεία εμπλέκει διάφορα μέρη του εγκεφάλου, που περιλαμβάνουν συναισθήματα, ρυθμό, μνήμη και γλώσσα, είπε. Όταν εμφανίστηκε η λειτουργική μαγνητική τομογραφία, πρόσθεσε, οι επαγγελματίες σκέφτηκαν ότι θα μπορούσαν να βρουν πού ζει η μουσική στον εγκέφαλο. Αποδείχθηκε, ωστόσο, ότι σε αντίθεση με την ομιλία, η οποία ελέγχεται από το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου, η μουσική εμφανίζεται παντού. «Χρησιμοποιούμε περισσότερο τον εγκέφαλό μας όταν τραγουδάμε παρά όταν μιλάμε», είπε. Ο Δρ Alexander Grunsfeld, ιατρικός διευθυντής της Sentara για τις νευροεπιστήμες και διευθυντής του συνεδρίου, είπε ότι η δύναμη της μουσικής τον γοήτευε πάντα. «Ό,τι άλλο σας συγκινεί ως άνθρωπο, μπορείτε να το συσχετίσετε με κάποια αξία για την επιβίωση», είπε ο Grunsfeld. Από την αγάπη στον φόβο, υπάρχει μια ξεκάθαρη σχέση, είπε, αλλά η μουσική δεν φαίνεται να έχει την ίδια προφανή συσχέτιση.
«Πάντα ήμουν πολύ περίεργος για αυτό», είπε. «Γιατί η μουσική είναι τόσο δυνατή;» Οι νευρολογικοί λόγοι που βοηθά η μουσικοθεραπεία μετά από ένα εγκεφαλικό είναι λίγο πιο εύκολο να κατανοηθούν, είπε. Ένα εγκεφαλικό προκαλείται από διακοπή της ροής του αίματος στον εγκέφαλο, που συνήθως προκαλείται από θρόμβο αίματος. Αυτοί οι θρόμβοι, με τη σειρά τους, προκαλούνται συχνά από κατεστραμμένα αιμοφόρα αγγεία, είπε ο Grunsfeld, προσθέτοντας ότι οι σημαντικές αυξήσεις στα ποσοστά εγκεφαλικών τις τελευταίες δεκαετίες συνδέονται με το μεταβολικό σύνδρομο στη δυτική διατροφή και τον καθιστικό τρόπο ζωής. «Είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις τρόπο ζωής», είπε. «Αλλά για τους ανθρώπους που πραγματικά δεν θέλουν να πάθουν εγκεφαλικό, η καλύτερη επιλογή για αυτούς είναι να τρώνε υγιεινά και να ασχολούνται με σωματική δραστηριότητα». Δεδομένου ότι οι θρόμβοι εμφανίζονται συνήθως σε μια περιορισμένη περιοχή, διακόπτουν επίσης τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο σε μια περιορισμένη περιοχή. «Ο εγκέφαλος δεν μοιάζει με κανένα άλλο όργανο στο ότι δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από λίγα λεπτά χωρίς οξυγόνο», είπε ο Grunsfeld. «Αν το αίμα διακοπεί αρκετά, τα κύτταρα των νευρώνων θα πεθάνουν και τότε αυτό το τμήμα του εγκεφάλου δεν θα μπορεί πλέον να λειτουργεί κανονικά».
Music therapist Zoe Gleason Volz leads a music therapy session with a group of older adults at an assisted living center in Northern Virginia.
Η ανάρρωση ή η βελτίωση μετά από ένα εγκεφαλικό συνήθως εξαρτάται από άλλους νευρώνες που αναπτύσσουν νέες συνδέσεις για να αναλάβουν τις λειτουργίες των εγκεφαλικών κυττάρων που πέθαναν, είπε, αλλά η συνολική κατανόηση της ανάκαμψης έχει αλλάξει δραματικά την τελευταία δεκαετία – ειδικά η υπόθεση ότι η ανάκτηση είναι δυνατή μόνο για τους πρώτους έξι μήνες μετά από εγκεφαλικό. «Αυτό που ανακαλύψαμε είναι ότι δεν είναι αλήθεια και ήταν λίγο μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία», είπε ο Grunsfeld. «Οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν ότι αν κάποιος τους πει ότι «απλώς δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις καλύτερος από αυτό», αυτό δεν είναι ακριβές». «Όσο περισσότερο χρησιμοποιείτε τον εγκέφαλό σας, ακόμη και καθώς μεγαλώνετε και ακόμη και μετά από ένα εγκεφαλικό, ο εγκέφαλός σας έχει την ικανότητα να προσαρμόζεται και να βελτιώνεται», είπε. “Και έτσι θα έλεγα ότι η ανάκαμψη ή η βελτίωση είναι δυνατή σε οποιοδήποτε στάδιο. Απλώς πρέπει να κάνετε τη σκληρή δουλειά.” Η μουσικοθεραπεία μπορεί να κάνει αυτή τη δουλειά λίγο λιγότερο σκληρή, είπαν και οι δύο οι Grunsfeld και Bowdish, απλώς και μόνο επειδή είναι διασκεδαστικό. «Προφανώς, ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε», είπε ο Μπόουντις. “Ξέρουμε ότι πρέπει να ασκούμαστε περισσότερο. Ξέρουμε ότι πρέπει να σταματήσουμε τα τσιγάρα. Ξέρουμε ότι πρέπει να κάνουμε πράγματα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα κάνουμε.”
Το ίδιο ισχύει για τη θεραπεία, είπε, η οποία απαιτεί τόσο αποτελεσματικότητα, που σημαίνει ότι η θεραπεία λειτουργεί πραγματικά, όσο και η συμμόρφωση, που σημαίνει ότι ο ασθενής την ολοκληρώνει πραγματικά. Είναι δύσκολο για κάποιον να κρατήσει ένα συνοφρυωμένο πρόσωπο και να τραγουδήσει τα αγαπημένα του τραγούδια, είπε. Ο Bowdish, ο οποίος ήταν εντελώς τυφλός από τη γέννησή του, είπε ότι οι περιστασιακές συμπεριφορές που αντιμετωπίζει έχουν επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους ασθενείς του. «Δεν θέλω ποτέ να είμαι συγκαταβατικός ή να έχω χαμηλές προσδοκίες για τους ανθρώπους», είπε. «Ακριβώς επειδή κάποιος έπαθε εγκεφαλικό, αυτό δεν καθορίζει αυτόματα ποιος είναι τώρα». “Ναι!” Ο Χαρτ παρενέβη με έμφαση, δίνοντας μεγάλη προσοχή στα παθιασμένα σχόλια του Μπάουντις. “Ναι, πες το!” Ο Μπόουντις απάντησε γελώντας. “Αυτή είναι μόνο μια μέρα που συνέβη ένα πράγμα. Σίγουρα αλλάζει την υπόλοιπη ζωή σου, αλλά δεν είναι απαραίτητα ένα σημαντικό μέρος της ταυτότητας κάποιου, εκτός κι αν το επιλέξει”.