Μακρά COVID: Η μακρά COVID, η οποία επηρεάζει σχεδόν δύο εκατομμύρια ανθρώπους στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεν προκαλείται από ανοσολογική φλεγμονώδη αντίδραση στην COVID-19, διαπιστώνει έρευνα του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ. Αναδυόμενα δεδομένα καταδεικνύουν ότι η ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί να επιμένει για μήνες μετά τη λοίμωξη COVID-19. Σε αυτή τη νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο eLife, οι ερευνητές θέλησαν να διαπιστώσουν αν η επίμονη ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και η συνεχιζόμενη φλεγμονώδης αντίδραση θα μπορούσαν να είναι η υποκείμενη αιτία της μακροχρόνιας COVID.
Για να το διερευνήσει αυτό, η ομάδα του Μπρίστολ συνέλεξε και ανέλυσε ανοσολογικές αποκρίσεις σε δείγματα αίματος από 63 ασθενείς που νοσηλεύτηκαν με ήπια, μέτρια ή σοβαρή COVID-19 στην αρχή της πανδημίας και πριν από τη διάθεση εμβολίων. Στη συνέχεια, η ομάδα εξέτασε τις ανοσολογικές αποκρίσεις των ασθενών σε τρεις μήνες και ξανά σε οκτώ και 12 μήνες μετά την εισαγωγή στο νοσοκομείο. Από αυτούς τους ασθενείς, το 79% (82%, 75% και 86% των ήπιων, μέτριων και σοβαρών ασθενών, αντίστοιχα) ανέφεραν τουλάχιστον ένα συνεχιζόμενο σύμπτωμα, με τη δύσπνοια και την υπερβολική κόπωση να είναι τα πιο συνηθισμένα. Η Dr. Laura Rivino, Senior Lecturer στη Σχολή Κυτταρικής και Μοριακής Ιατρικής του Μπρίστολ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, εξήγησε: “Η μακρά COVID εμφανίζεται σε μία στις 10 περιπτώσεις COVID-19, αλλά ακόμη δεν καταλαβαίνουμε τι την προκαλεί. Διάφορες θεωρίες που έχουν προταθεί περιλαμβάνουν το κατά πόσον μπορεί να πυροδοτείται από μια φλεγμονώδη ανοσολογική αντίδραση προς τον ιό που εξακολουθεί να παραμένει στο σώμα μας, στέλνοντας το ανοσοποιητικό μας σύστημα σε υπερδιέγερση ή από την επανενεργοποίηση λανθανόντων ιών όπως ο ανθρώπινος κυτταρομεγαλοϊός (CMV) και ο ιός Epstein Barr (EBV)”. Η ομάδα διαπίστωσε ότι οι ανοσολογικές αποκρίσεις των ασθενών στους τρεις μήνες με σοβαρά συμπτώματα εμφάνιζαν σημαντική δυσλειτουργία στο προφίλ των Τ-κυττάρων τους, γεγονός που υποδεικνύει ότι η φλεγμονή μπορεί να επιμένει για μήνες ακόμη και μετά την ανάρρωσή τους από τον ιό. Το καθησυχαστικό είναι ότι τα αποτελέσματα έδειξαν πως ακόμη και σε σοβαρές περιπτώσεις η φλεγμονή σε αυτούς τους ασθενείς υποχώρησε με την πάροδο του χρόνου. Στους 12 μήνες, τόσο το ανοσολογικό προφίλ όσο και τα επίπεδα φλεγμονής των ασθενών με σοβαρή νόσο ήταν παρόμοια με εκείνα των ασθενών με ήπια και μέτρια νόσο. Διαπιστώθηκε ότι οι ασθενείς με σοβαρή COVID-19 εμφάνιζαν μεγαλύτερο αριθμό μακροχρόνιων συμπτωμάτων COVID σε σύγκριση με τους ασθενείς ήπιας και μέτριας βαρύτητας. Ωστόσο, η περαιτέρω ανάλυση από την ομάδα δεν αποκάλυψε άμεση συσχέτιση μεταξύ των μακρών συμπτωμάτων COVID και των ανοσολογικών φλεγμονωδών αποκρίσεων, για τους δείκτες που μετρήθηκαν, σε κανέναν από τους ασθενείς μετά από προσαρμογή για την ηλικία, το φύλο και τη σοβαρότητα της νόσου.
Είναι σημαντικό ότι δεν υπήρξε ταχεία αύξηση των ανοσοκυττάρων που στοχεύουν τον SARS-CoV-2 στους τρεις μήνες, αλλά τα Τ-κύτταρα που στοχεύουν τον επίμονο και αδρανή κυτταρομεγαλοϊό (CMV) -έναν κοινό ιό που είναι συνήθως αβλαβής, αλλά μπορεί να παραμείνει στο σώμα σας για όλη σας τη ζωή μόλις μολυνθείτε με αυτόν- παρουσίασαν αύξηση σε χαμηλά επίπεδα. Αυτό δείχνει ότι η παρατεταμένη ενεργοποίηση των Τ-κυττάρων που παρατηρήθηκε στους τρεις μήνες σε σοβαρούς ασθενείς μπορεί να μην οφείλεται στον SARS-CoV-2, αλλά αντίθετα μπορεί να οφείλεται σε “παρευρισκόμενους”, δηλαδή σε κυτταροκίνες. Ο Dr. Rivino πρόσθεσε: “Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η παρατεταμένη ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και η μακρά COVID μπορεί να συσχετίζονται ανεξάρτητα με τη σοβαρή λοίμωξη COVID-19. Θα πρέπει να διεξαχθούν μεγαλύτερες μελέτες που θα εξετάζουν τόσο μεγαλύτερο αριθμό ασθενών, συμπεριλαμβανομένων, αν είναι δυνατόν, εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων ασθενών με COVID-19, όσο και τη μέτρηση μεγαλύτερου εύρους δεικτών και κυτταροκινών. “Η κατανόηση του κατά πόσον η φλεγμονή και η ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος σχετίζονται με τη μακρά COVID θα μας επιτρέψει να κατανοήσουμε κατά πόσον η στόχευση αυτών των παραγόντων μπορεί να αποτελέσει χρήσιμη θεραπεία για αυτή την εξουθενωτική πάθηση”.
