Λιπαρό Οξύ: Ένα κοινό λιπαρό οξύ που βρίσκεται στη δυτική διατροφή διασπάται σε ενώσεις που συμβάλλουν στην αυξημένη ευαισθησία στη θερμοκρασία και τον πόνο -αλλά όχι στη φαγούρα- στις ψωριασικές βλάβες. Το εύρημα θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα λιπίδια επικοινωνούν με τους αισθητήριους νευρώνες και ενδεχομένως σε βελτιωμένες θεραπείες για τον πόνο και την ευαισθησία των ασθενών με ψωρίαση. Το λινολεϊκό οξύ είναι ένα λιπαρό οξύ που βρίσκεται στα φυτικά έλαια, τους ξηρούς καρπούς και τους σπόρους και είναι ένα από τα κυρίαρχα λιπαρά οξέα που βρίσκονται στη δυτική διατροφή. Οι μεταβολίτες του λινολεϊκού οξέος -τα προϊόντα που σχηματίζονται όταν το σώμα το διασπά μέσω της πέψης- παίζουν ρόλο στη λειτουργία του δερματικού φραγμού. “Παρατηρήσαμε υψηλά επίπεδα δύο τύπων λιπιδίων που προέρχονται από το λινολεϊκό οξύ στις ψωριασικές βλάβες”, λέει ο Santosh Mishra, αναπληρωτής καθηγητής νευροεπιστήμης στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας και συγγραφέας της έρευνας. “Αυτό μας οδήγησε να αναρωτηθούμε αν τα λιπίδια θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον τρόπο επικοινωνίας των αισθητικών νευρώνων σε αυτές τις βλάβες. Αποφασίσαμε να διερευνήσουμε αν η παρουσία τους θα μπορούσε να σχετίζεται με την υπερευαισθησία στη θερμοκρασία ή στον πόνο που αναφέρουν πολλοί ασθενείς με ψωρίαση”.
Η εργασία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Καινοτομίες JID. Ο Josh Wheeler, μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, είναι πρώτος συγγραφέας. Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε φασματομετρία μάζας για να δημιουργήσει προφίλ λιπιδίων του δέρματος από ψωριασικές βλάβες. Επικεντρώθηκαν σε δύο τύπους λιπιδίων που προέρχονται από το λινολεϊκό οξύ, ή οξυλιπίδια: 13-υδροξυ-9,10-εποξυ-οκταδεκαενοϊκό (9,13-EHL) και 9,10,13-τριυδροξυ-οκταδεκαενοϊκό (9,10,13-THL). Η πρώτη μορφή, 9,13-EHL, μπορεί να μετατραπεί στην πιο σταθερή μορφή 9,10,13-THL μέσω αλληλεπίδρασης με ορισμένα ένζυμα. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ενώ και οι δύο μορφές δεσμεύονται στους υποδοχείς των αισθητήριων νευρώνων στο δέρμα, η πιο σταθερή μορφή – 9,10,13-THL – είχε μεγαλύτερης διάρκειας επίδραση από την 9,13-EHL. Διαπίστωσαν επίσης ότι μόλις τα λιπίδια συνδεθούν στον νευρωνικό υποδοχέα, ενεργοποιούν τους νευρώνες που εκφράζουν τους υποδοχείς TRPA1 και TRPV1 που εμπλέκονται στην υπερευαισθησία στη θερμοκρασία και στον πόνο, ανοίγοντας διαύλους επικοινωνίας με το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Είναι ενδιαφέρον ότι τα λιπίδια δεν είχαν καμία επίδραση στη φαγούρα. “Ήταν εκπληκτικό το γεγονός ότι αυτά τα λιπίδια μπορούσαν να δημιουργήσουν υπερευαισθησία αλλά όχι να επηρεάσουν την αίσθηση φαγούρας, η οποία είναι συνήθως το πιο ενοχλητικό σύμπτωμα που σχετίζεται με την ψωρίαση”, λέει ο Mishra. “Αυτό πιθανότατα έχει να κάνει με το πώς ενεργοποιείται ο νευρώνας – ένας μηχανισμός που δεν έχουμε ακόμη αποκαλύψει”. Τώρα που έχει διαπιστωθεί η συσχέτιση μεταξύ του λινολεϊκού οξέος και της υπερευαισθησίας στη θερμοκρασία και τον πόνο, οι ερευνητές θέλουν να διερευνήσουν περαιτέρω τον ακριβή τρόπο με τον οποίο δημιουργείται αυτή η αντίδραση. Ελπίζουν ότι οι απαντήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε λύσεις που μπορούν να ανακουφίσουν αυτά τα συμπτώματα στους ασθενείς με ψωρίαση. “Γνωρίζουμε ότι αυτό το λιπίδιο μετακινείται από τη μία μορφή στην άλλη, αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμη τι το προκαλεί αυτό”, λέει ο Mishra. “Γνωρίζουμε επίσης σε ποια πρωτεΐνη δεσμεύονται τα λιπίδια, αλλά όχι πού συμβαίνει ο δεσμός. Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα μπορεί ελπίζουμε να οδηγήσει σε νέες θεραπείες -ή διατροφικές λύσεις- για ορισμένους πάσχοντες από ψωρίαση”.
