Κοινωνική Απομόνωση: Η κοινωνική απομόνωση είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για τη χρήση οίκου ευγηρίας μεταξύ των ηλικιωμένων, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε διαδικτυακά στις 24 Ιουλίου στο JAMA Internal Medicine. Η Mary Louise Pomeroy, Ph.D., από τη Σχολή Δημόσιας Υγείας Johns Hopkins Bloomberg στη Βαλτιμόρη και οι συνεργάτες της αξιολόγησαν εάν τα υψηλότερα επίπεδα κοινωνικής απομόνωσης σχετίζονται με ολονύκτια νοσηλεία, παραμονή σε ειδικευμένες νοσηλευτικές εγκαταστάσεις και τοποθέτηση στο γηροκομείο σε ένα εθνικά αντιπροσωπευτικό δείγμα από 11.517 ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που κατοικούν στην κοινότητα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι περίπου το 15 τοις εκατό των ηλικιωμένων ενηλίκων των ΗΠΑ που κατοικούν στην κοινότητα βίωσαν κοινωνική απομόνωση, η οποία συσχετίστηκε σημαντικά με αυξημένες πιθανότητες τοποθέτησης στο γηροκομείο (αναλογία πιθανοτήτων, 2,01) και παραμονή σε ειδικευμένες νοσηλευτικές εγκαταστάσεις (αναλογία πιθανοτήτων, 1,16) για δύο χρόνια. Για κάθε πόντο αύξησης του σκορ κοινωνικής απομόνωσης, η εκτιμώμενη πιθανότητα τοποθέτησης σε γηροκομείο ή παραμονής σε ειδικευμένο νοσηλευτικό ίδρυμα αυξήθηκε κατά 0,5 και 0,4 ποσοστιαίες μονάδες, αντίστοιχα. Ωστόσο, τα υψηλότερα επίπεδα κοινωνικής απομόνωσης δεν συσχετίστηκαν με τα ποσοστά νοσηλείας δύο ετών. «Αυτή η μελέτη κοόρτης διαπίστωσε ότι η κοινωνική απομόνωση ήταν ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για τη χρήση γηροκομείων από ηλικιωμένους ενήλικες», γράφουν οι συγγραφείς. “Οι προσπάθειες αποτροπής ή καθυστέρησης της εισόδου στο γηροκομείο θα πρέπει να επιδιώκουν την ενίσχυση της κοινωνικής επαφής στο σπίτι ή στην κοινότητα. Ο σχεδιασμός και η αξιολόγηση παρεμβάσεων που βελτιστοποιούν τις κοινωνικές συνδέσεις των ηλικιωμένων ενηλίκων έχουν τη δυνατότητα να βελτιώσουν τις τροχιές και τα αποτελέσματά τους για την υγεία.”
