Ηλικιωμένοι που Ζουν στο Σπίτι: Η εξάλειψη των κινδύνων γύρω από το σπίτι, όπως η ακαταστασία, οι σκάλες χωρίς κιγκλιδώματα και ο κακός φωτισμός, μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο πτώσεων για τους ηλικιωμένους κατά περίπου το ένα τέταρτο, σύμφωνα με μια νέα εργασία που δημοσιεύθηκε στην στην ιστοσελίδα της βάσης δεδομένων Συστηματικών Επισκοπήσεων Cochrane (Cochrane Database of Systematic Reviews). Η ανασκόπηση δεν βρήκε αδιάσειστα στοιχεία για άλλα μέτρα μείωσης των πτώσεων, όπως η διασφάλιση ότι οι ηλικιωμένοι έχουν τα σωστά συνταγογραφούμενα γυαλιά, ειδικά υποδήματα ή εκπαίδευση για την αποφυγή πτώσεων.
Διαπίστωσε επίσης ότι η αποσυμφόρηση και η μείωση των κινδύνων είχαν το μεγαλύτερο όφελος για τους ηλικιωμένους που κινδυνεύουν από πτώσεις, για παράδειγμα επειδή είχαν πρόσφατα μια πτώση και νοσηλεύτηκαν ή χρειάζονται υποστήριξη σε καθημερινές δραστηριότητες όπως το ντύσιμο ή η χρήση σκαλοπατιών. Σχεδόν το ένα τρίτο των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω πέφτουν κάθε χρόνο. Οι περισσότερες πτώσεις συμβαίνουν στο σπίτι. Η Lindy Clemson, ομότιμη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ της Αυστραλίας, ήταν η επικεφαλής συγγραφέας της ανασκόπησης. Η ίδια δήλωσε: “Οι πτώσεις είναι πολύ συχνές μεταξύ των ηλικιωμένων. Μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό ή ακόμη και θάνατο, αλλά μπορούν να προληφθούν. Σε αυτή την ανασκόπηση θέλαμε να εξετάσουμε ποια μέτρα θα μπορούσαν να έχουν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στη μείωση των πτώσεων μεταξύ των ηλικιωμένων που ζουν στο σπίτι”. Η καθηγήτρια Clemson και οι συνεργάτες της ανέλυσαν τα αποτελέσματα 22 μελετών που περιλάμβαναν στοιχεία για 8.463 ηλικιωμένους που ζουν στην κοινότητα. Διαπίστωσαν ότι η λήψη μέτρων για τη μείωση των κινδύνων πτώσης γύρω από το σπίτι μειώνει το συνολικό ποσοστό των πτώσεων κατά 26%. Αυτό συνήθως περιλαμβάνει αξιολόγηση των κινδύνων πτώσης μέσα και γύρω από το σπίτι και συστάσεις για τη μείωση του κινδύνου, για παράδειγμα με την απομάκρυνση της ακαταστασίας και την προσθήκη κιγκλιδωμάτων και αντιολισθητικών λωρίδων στα σκαλοπάτια. Τα μέτρα αυτά έχουν το μεγαλύτερο αποτέλεσμα (38% λιγότερες πτώσεις) για τα άτομα που διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο πτώσεων. Με βάση τις αναλύσεις τους, οι κριτές διαπίστωσαν ότι εάν 1.000 άτομα που είχαν πέσει στο παρελθόν ακολουθούσαν αυτά τα μέτρα για περίπου ένα χρόνο, ο συνολικός αριθμός των πτώσεων θα μειωνόταν από 1.847 σε 1.145. Ο καθηγητής Clemson δήλωσε: “Το να έχεις πέσει ή να αρχίσεις να χρειάζεσαι βοήθεια στις καθημερινές δραστηριότητες είναι δείκτες υποκείμενων παραγόντων κινδύνου, όπως το να είσαι ασταθής στα πόδια σου, να έχεις κακή κρίση ή αδύναμους μύες. Αυτοί οι παράγοντες κινδύνου καθιστούν τη διαπραγμάτευση του περιβάλλοντος πιο δύσκολη και αυξάνουν τον κίνδυνο σκοντάμματος ή γλιστρήματος σε ορισμένες καταστάσεις. “Η έρευνα δείχνει ότι για τα άτομα που διατρέχουν κίνδυνο πτώσης, η επίγνωση των κινδύνων πτώσης μέσα και γύρω από το σπίτι, η απομάκρυνση των κινδύνων και η προσαρμογή με ασφαλείς συμπεριφορές μπορούν να μειώσουν σημαντικά τον κίνδυνο πτώσης.
Φαίνεται ότι οι παρεμβάσεις για τη μείωση των κινδύνων πτώσης γύρω από το σπίτι χρειάζονται ορισμένα στοιχεία αξιολόγησης και υποστήριξης για να αποδώσουν, και όχι απλώς μια σύντομη λίστα ελέγχου των πραγμάτων που πρέπει να σημειωθούν. Έτσι, ενώ όλοι μπορούν να φροντίζουν περισσότερο το περιβάλλον του σπιτιού τους και πρέπει να κάνουν ασκήσεις για την ισορροπία και τη δύναμη των κάτω άκρων, η επαγγελματική υποστήριξη από έναν εργοθεραπευτή αποτελεί σημαντική παρέμβαση για πολλούς ανθρώπους που ζουν στο σπίτι. “Ενθαρρύνουμε όλους τους ανθρώπους, καθώς γερνούν, να μειώσουν τους κινδύνους πτώσης. Συχνά πρόκειται για απλά πράγματα, όπως η αφαίρεση ή η αλλαγή ολισθηρών παταριών, η βελτίωση του φωτισμού στις σκάλες ή το ξεσκαρτάρισμα του σπιτιού. Φαίνεται ότι αυτό δεν είναι πάντα “κοινή λογική”. Οι άνθρωποι τείνουν να μην παρατηρούν την ακαταστασία γύρω από το σπίτι τους ή να συνειδητοποιούν ότι το να ανεβαίνουν σε σκάλες με τον τρόπο που ανέκαθεν ανέβαιναν αποτελεί δυνητικά κίνδυνο πτώσης, ιδίως αν η κινητικότητα ή η ισορροπία τους δεν είναι όπως παλιά”. Ενώ η ανασκόπηση έδειξε λιγότερες πτώσεις με τη μείωση του κινδύνου, δεν υπήρχαν αρκετά δεδομένα από τις μελέτες για να προσδιοριστεί αν υπήρχαν λιγότερες εισαγωγές στο νοσοκομείο λόγω πτώσης. Οι συγγραφείς βρήκαν περιορισμένα στοιχεία για τις άλλες προσεγγίσεις πρόληψης των πτώσεων που εξέτασαν – τις υποστηρικτικές τεχνολογίες και την εκπαίδευση. Διαπίστωσαν επίσης ότι δεν υπήρχαν έρευνες σχετικά με τον αντίκτυπο στη μείωση των πτώσεων της παροχής εξοπλισμού ή τροποποιήσεων που βοηθούν τους ηλικιωμένους να εκτελούν καθημερινές δραστηριότητες, όπως το ντους ή το μαγείρεμα ενός γεύματος. Ο καθηγητής Clemson πρόσθεσε: “Η πρόληψη των πτώσεων είναι ένας πραγματικά σημαντικός τρόπος για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να παραμείνουν υγιείς και ανεξάρτητοι καθώς μεγαλώνουν, και η ανασκόπησή μας υπογραμμίζει επίσης την ανάγκη για περισσότερη έρευνα στον τομέα αυτόν”.
