Ιατρική: Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες είχαν καλύτερα αποτελέσματα υγείας με γυναίκες γιατρούς, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. Οι ειδικοί λένε ότι οι ασθενείς δεν πρέπει να επιλέγουν γιατρό απλώς και μόνο επειδή είναι γυναίκες – η εξειδίκευση, η προσβασιμότητα και οι επικοινωνιακές δεξιότητες είναι τα χαρακτηριστικά που πρέπει να αναζητήσει κανείς σε κάθε γιατρό.
Μια μελέτη με σχεδόν 800.000 νοσηλευόμενους λήπτες Medicare διαπίστωσε ότι οι ασθενείς είχαν λιγότερες πιθανότητες να πεθάνουν ή να εισαχθούν ξανά στο νοσοκομείο εάν τους αντιμετώπιζε γυναίκα γιατρός. Αν και η μελέτη δεν είχε σκοπό να αποδείξει γιατί μπορεί να συμβαίνει αυτό, οι ειδικοί πιστεύουν ότι οι γυναίκες γιατροί μπορεί να είναι καλύτερες στην επικοινωνία, οδηγώντας σε καλύτερα αποτελέσματα. Ενώ το να είσαι καλός ακροατής και φροντιστής είναι παραδοσιακά χαρακτηριστικά γυναικείας κωδικοποίησης, είναι δυνατόν όλοι οι γιατροί να μάθουν και να βελτιώσουν αυτές τις δεξιότητες. Οι ασθενείς στο νοσοκομείο μπορεί να έχουν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης και μικρότερη πιθανότητα σοβαρών επιπλοκών που απαιτούν επαναλαμβανόμενες εισαγωγές όταν υποβάλλονται σε θεραπεία από γυναίκες γιατρούς, προτείνει μια νέα μελέτη. Για τη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα για περίπου 777.000 άτομα που καλύπτονται από το Medicare, το πρόγραμμα υγείας των ΗΠΑ για άτομα 65 ετών και άνω, τα οποία νοσηλεύτηκαν μεταξύ 2016 και 2019.
Όλοι τους νοσηλεύτηκαν από νοσηλευτές που ειδικεύονταν στην παροχή φροντίδας και στο συντονισμό θεραπειών για άτομα που αναρρώνουν από σοβαρές ασθένειες και τραυματισμούς. Τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες είχαν καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης και χαμηλότερα ποσοστά επαναλαμβανόμενων εισαγωγών εντός 30 ημερών από την έξοδο από το νοσοκομείο όταν έλαβαν φροντίδα από γυναίκες γιατρούς, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης που δημοσιεύθηκαν στο Annals of Internal Medicine. Αν και η μελέτη δεν σχεδιάστηκε για να αποδείξει εάν ή πώς οι γυναίκες γιατροί θα μπορούσαν να παρέχουν καλύτερη φροντίδα από τους άνδρες συναδέλφους τους, είναι πιθανό ότι αυτό οφειλόταν σε διαφορές στον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες γιατροί ασκούν την ιατρική, λέει ο ανώτερος συγγραφέας της μελέτης Yusuke Tsugawa, MD, PhD. αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες. Οι γυναίκες γιατροί μπορεί να είναι καλύτερες στην επικοινωνία «Πιστεύουμε ότι η καλύτερη τήρηση των κλινικών κατευθυντήριων γραμμών και η καλύτερη επικοινωνία από γυναίκες γιατρούς μπορεί να οδήγησαν σε χαμηλότερα ποσοστά επανεισδοχής για ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία από γυναίκες γιατρούς», λέει η Δρ. Tsugawa.
Οι γυναίκες ασθενείς είχαν ποσοστό θνησιμότητας 8,15 τοις εκατό με γυναίκες γιατρούς, σε σύγκριση με 8,38 τοις εκατό με άνδρες γιατρούς, μια διαφορά που οι ερευνητές ανέφεραν ως κλινικά σημαντική. Οι άντρες ασθενείς είχαν επίσης καλύτερες πιθανότητες επιβίωσης με γυναίκες γιατρούς – ποσοστό θνησιμότητας 10,15% έναντι 10,23% με άνδρες γιατρούς – αλλά αυτή η διαφορά ήταν πολύ μικρή για να αποκλειστεί η πιθανότητα ότι οφειλόταν σε τύχη. Η τάση με τις επανεισαγωγές ή τις επαναλαμβανόμενες εισαγωγές στο νοσοκομείο εντός 30 ημερών από την έξοδο, ήταν παρόμοια, διαπίστωσε η μελέτη. Οι γυναίκες ασθενείς είχαν ποσοστό επανεισδοχής 15,51 τοις εκατό με γυναίκες γιατρούς, σε σύγκριση με 16,01 τοις εκατό με άνδρες γιατρούς, μια διαφορά που ήταν κλινικά σημαντική. Οι άνδρες ασθενείς είχαν ποσοστά επανεισδοχής 15,65 τοις εκατό με γυναίκες γιατρούς και 15,87 τοις εκατό με άνδρες γιατρούς, μια διαφορά που ήταν πολύ μικρή για να αποκλειστεί η πιθανότητα ότι οφειλόταν σε τύχη. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι γυναίκες γιατροί εγγυώνται καλύτερα αποτελέσματα στους ασθενείς, λέει η Tsugawa. «Δεν πιστεύουμε ότι οι ασθενείς πρέπει να επιλέγουν γυναίκες γιατρούς έναντι ανδρών γιατρών, επειδή υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία μεταξύ γιατρών του ίδιου φύλου από ό,τι μεταξύ γυναικών και ανδρών γιατρών», λέει η Tsugawa. «Είναι σημαντικό να λαμβάνετε υπόψη πολλούς παράγοντες σχετικά με τους γιατρούς, όπως την κλινική εμπειρία και την εκπαίδευσή τους, την προηγούμενη εμπειρία σας μαζί τους και τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούν μαζί σας, αντί για το φύλο των γιατρών».
Η φροντίδα είναι ρόλος ανά φύλο — αλλά όλοι μπορούν να μάθουν να το κάνουν καλύτερα Αυτές οι διαφορές στον τρόπο με τον οποίο οι γιατροί αλληλεπιδρούν με τους ασθενείς δεν είναι κάτι έμφυτο με το οποίο γεννιούνται οι γυναίκες και οι άνδρες γιατροί, ή χωρίς – είναι μαθημένες συμπεριφορές που μπορεί να αλλάξουν εάν οι ιατρικές σχολές επικεντρωθούν περισσότερο στη διδασκαλία δεξιοτήτων όπως η ακρόαση και η ενσυναίσθηση, λέει η Patricia Davidson, PhD, RN, επίτιμος κοσμήτορας της Σχολής Νοσηλευτικής Johns Hopkins και αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Πανεπιστημίου του Wollongong στην Αυστραλία. «Το φύλο είναι κοινωνικά δομημένο και στις γυναίκες παρέχει μεγαλύτερη άδεια για την ανάληψη του ρόλου «φροντίδας», ο οποίος αποδίδεται πιθανότερα στον θηλυκοποιημένο ρόλο άλλων επαγγελματιών υγείας όπως οι νοσηλευτές, οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι διαιτολόγοι», λέει ο Δρ Davidson, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη. «Οι γυναίκες γιατροί ήταν πιθανότατα πιο προσεκτικές σε μη ιατρικούς παράγοντες, όπως η πρόσβαση στην κοινωνική υποστήριξη και στις κοινωνικές υπηρεσίες και άκουγαν περισσότερο για να εντοπίσουν παράγοντες πρόβλεψης δυσμενών εκβάσεων, όπως η κοινωνική απομόνωση, η αδυναμία πρόσβασης σε υπηρεσίες και τα προβλήματα που οδηγούν στην τήρηση των ιατρικών θεραπειών». Αυτό που πραγματικά υπογραμμίζουν τα ευρήματα είναι ότι τα αποτελέσματα των ασθενών εξαρτώνται τουλάχιστον εν μέρει από τις δεξιότητες των ανθρώπων των γιατρών, λέει
Η Krisda Chaiyachati, MD, MPH, επίκουρη καθηγήτρια ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια Perelman School of Medicine στη Φιλαδέλφεια, η οποία δεν συμμετείχε στη νέα μελέτη. «Οι επιστημονικές αποδείξεις ότι η προσεκτική ακρόαση και το να περνάς χρόνο με τους ασθενείς μπορεί να είναι σωτήρια αυξάνονται», λέει ο Δρ Chaiyachati. «Εάν, κατά μέσον όρο, οι γυναίκες γιατροί είναι όντως καλύτερες και στα δύο, τότε ίσως ο τρόπος με τον οποίο συνδέονται με τους ασθενείς είναι ένα κρίσιμο έμφυτο χαρακτηριστικό που επηρεάζει το αν οι ασθενείς ζουν ή πεθαίνουν».