Η δυσφορία φύλου στους νέους αυξάνεται: Όλο και περισσότερα παιδιά και έφηβοι αναγνωρίζονται ως τρανσέξουαλ και τους προσφέρεται ιατρική θεραπεία, ιδίως στις ΗΠΑ. Ωστόσο, ορισμένοι πάροχοι και οι ευρωπαϊκές αρχές προτρέπουν σε επιφυλακτικότητα λόγω έλλειψης ισχυρών αποδείξεων. Σε νέα έκθεση από τη Μονάδα Ερευνών του παγκόσμιου παρόχου γνώσεων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης (BMJ), η Jennifer Block, ρεπόρτερ ερευνών, εξετάζει τη βάση αποδείξεων πίσω από αυτό το κύμα θεραπείας.
Περισσότεροι έφηβοι χωρίς ιστορικό δυσφορίας φύλου προσέρχονται στις κλινικές φύλου. Για παράδειγμα, μια πρόσφατη ανάλυση ασφαλιστικών απαιτήσεων διαπίστωσε ότι σχεδόν 18.000 ανήλικοι στις ΗΠΑ άρχισαν να λαμβάνουν αναστολείς ή ορμόνες εφηβείας από το 2017 έως το 2021, με τον αριθμό να αυξάνεται κάθε χρόνο. Εν τω μεταξύ, ο αριθμός των ιδιωτικών κλινικών στις ΗΠΑ που επικεντρώνονται στην παροχή ορμονών και χειρουργικών επεμβάσεων έχει αυξηθεί από λίγες πριν από μια δεκαετία σε περισσότερες από 100 σήμερα. Οι αμερικανικές ιατρικές επαγγελματικές ομάδες έχουν ευθυγραμμιστεί υπέρ της “φροντίδας που επιβεβαιώνει το φύλο” για τη δυσφορία φύλου, η οποία μπορεί να περιλαμβάνει ορμονική θεραπεία για την καταστολή της εφηβείας και την προώθηση των δευτερευόντων χαρακτηριστικών του φύλου, καθώς και χειρουργική αφαίρεση ή αύξηση των μαστών, των γεννητικών οργάνων και άλλων σωματικών χαρακτηριστικών. Τρεις οργανώσεις ειδικότερα έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της αμερικανικής προσέγγισης της φροντίδας για τη δυσφορία φύλου: Η Παγκόσμια Επαγγελματική Ένωση για την Υγεία των Τρανσέξουαλ (WPATH), η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής και η Ενδοκρινική Εταιρεία, οι οποίες διαθέτουν κατευθυντήριες γραμμές ή πολιτικές που υποστηρίζουν την έγκαιρη ιατρική θεραπεία της δυσφορίας φύλου σε νέους ανθρώπους.
Αυτές οι επικυρώσεις συχνά αναφέρονται για να υποδηλώσουν ότι η ιατρική θεραπεία είναι τόσο αδιαμφισβήτητη όσο και υποστηριζόμενη από αυστηρή επιστήμη, αλλά τα κυβερνητικά όργανα σε όλον τον κόσμο έχουν καταλήξει σε διαφορετικά συμπεράσματα όσον αφορά την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα ορισμένων θεραπειών, σημειώνει η Block. Για παράδειγμα, το Εθνικό Συμβούλιο Υγείας και Πρόνοιας της Σουηδίας, το οποίο καθορίζει τις κατευθυντήριες γραμμές για τη φροντίδα, διαπίστωσε νωρίτερα φέτος ότι οι κίνδυνοι των αναστολέων της εφηβείας και της θεραπείας με ορμόνες “προς το παρόν υπερτερούν των πιθανών οφελών” για τους ανηλίκους. Και το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας NHS England, το οποίο βρίσκεται στη μέση μιας ανεξάρτητης αναθεώρησης των υπηρεσιών ταυτότητας φύλου, δήλωσε πρόσφατα ότι υπάρχουν “ελάχιστα και ασαφή στοιχεία για την υποστήριξη της κλινικής λήψης αποφάσεων” για τους ανηλίκους με δυσφορία φύλου και ότι για τους περισσότερους που παρουσιάζονται πριν από την εφηβεία θα είναι μια “παροδική φάση”, που απαιτεί από τους κλινικούς γιατρούς να επικεντρωθούν στην ψυχολογική υποστήριξη και να έχουν “κατά νου” τους κινδύνους ακόμη και της κοινωνικής μετάβασης Οι ειδικοί αμφισβητούν, επίσης, τα στοιχεία που στηρίζουν αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές. Ο καθηγητής Mark Helfand του Πανεπιστημίου Υγείας και Επιστήμης του Όρεγκον εντόπισε αρκετές ελλείψεις στις συστάσεις της Παγκόσμιας Επαγγελματικής Ένωσης για την Υγεία των Τρανσέξουαλ WPATH, όπως η έλλειψη συστήματος διαβάθμισης που να υποδεικνύει την ποιότητα των στοιχείων, ενώ ο καθηγητής Gordon Guyatt του Πανεπιστημίου McMaster διαπίστωσε “σοβαρά προβλήματα” στις κατευθυντήριες γραμμές της Ενδοκρινικής Εταιρείας, συμπεριλαμβανομένης της αντιστοίχισης ισχυρών συστάσεων με αδύναμα στοιχεία. Ο Helfand εξηγεί ότι ο χαρακτηρισμός μιας σύστασης ως “τεκμηριωμένης” θα πρέπει να σημαίνει ότι μια θεραπεία δεν έχει απλώς μελετηθεί συστηματικά, αλλά ότι βρέθηκαν επίσης υψηλής ποιότητας στοιχεία που υποστηρίζουν τη χρήση της.
Παρά τις ανησυχίες αυτές, η Παγκόσμια Επαγγελματική Ένωση για την Υγεία των Τρανσέξουαλ WPATH συνιστά στους νέους να έχουν πρόσβαση σε θεραπείες μετά από ολοκληρωμένη αξιολόγηση, δηλώνοντας ότι “η αναδυόμενη βάση δεδομένων δείχνει μια γενική βελτίωση στη ζωή των εφήβων τρανσέξουαλ”. Ο Eli Coleman, επικεφαλής συγγραφέας των Προτύπων Φροντίδας της Παγκόσμιας Επαγγελματικής Ένωσης για την Υγεία των Τρανσέξουαλ WPATH και πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου για τη Σεξουαλική και Φυλετική Υγεία στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, δήλωσε στο εβδομαδιαίο ιατρικό εμπορικό περιοδικό με κριτές, The BMJ ότι οι νέες κατευθυντήριες γραμμές της Παγκόσμιας Επαγγελματικής Ένωσης για την Υγεία των Τρανσέξουαλ WPATH δίνουν έμφαση στην “προσεκτική αξιολόγηση πριν από οποιαδήποτε από αυτές τις παρεμβάσεις” από κλινικούς γιατρούς που έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση και επάρκεια για να διασφαλίσουν ότι οι ανήλικοι έχουν “τη συναισθηματική και γνωστική ωριμότητα για να κατανοήσουν τους κινδύνους και τα οφέλη”. Αλλά χωρίς αντικειμενικό διαγνωστικό τεστ, άλλοι παραμένουν ανήσυχοι, επισημαίνοντας παραδείγματα εφήβων που “οδηγούνται γρήγορα σε ιατρική παρέμβαση” με μικρή ή καθόλου συμμετοχή στην ψυχική υγεία. Και στην ενδιάμεση έκθεσή της για την εθνική επανεξέταση των υπηρεσιών για νέους με προβλήματα ταυτότητας φύλου, η Hilary Cass σημείωσε ότι ορισμένοι υπάλληλοι του Βρετανικού Εθνικού Συστήματος Υγείας NHS ανέφεραν ότι αισθάνονται “υπό πίεση να υιοθετήσουν μια ανεπιφύλακτη θετική προσέγγιση και ότι αυτό έρχεται σε αντίθεση με την τυπική διαδικασία κλινικής αξιολόγησης και διάγνωσης που έχουν εκπαιδευτεί να αναλαμβάνουν σε όλες τις άλλες κλινικές συναντήσεις”. Για τον Guyatt, οι ισχυρισμοί περί βεβαιότητας αντιπροσωπεύουν τόσο την επιτυχία όσο και την αποτυχία του κινήματος της ιατρικής που βασίζεται σε αποδείξεις. “Όταν έχει γίνει μια αυστηρή συστηματική ανασκόπηση των στοιχείων και το συμπέρασμα είναι “δεν ξέρουμε””, λέει, τότε “όποιος στη συνέχεια ισχυρίζεται ότι ξέρει, δεν είναι βασισμένος στα στοιχεία”.