Ρεπορτάζ Υγείας

Γειτονιά Συνοχή: Μείωση της επίδρασης της μοναχικής διαβίωσης στον πρόωρο θάνατο

Γειτονιά Συνοχή: Μείωση της επίδρασης της μοναχικής διαβίωσης στον πρόωρο θάνατο
Οι ερευνητές ενθαρρύνουν μελλοντικές μελέτες να εξετάσουν άλλους παράγοντες που εμπλέκονται στις γειτονιές και πώς επηρεάζουν την υγεία των ηλικιωμένων ενηλίκων. Επιπλέον, το κοινό μπορεί επίσης να διαδραματίσει ρόλο στη βελτίωση της υγείας της κοινότητας με το να προσεγγίζει και να είναι ευγενικό προς τους γείτονες, ιδίως εκείνους που ζουν μόνοι.

Γειτονιά Συνοχή: Οι ισχυροί δεσμοί στη γειτονιά μείωσαν την αρνητική επίδραση της μοναχικής διαβίωσης στα ποσοστά θανάτου των ηλικιωμένων Κινέζων Αμερικανών, σύμφωνα με ερευνητές του Rutgers. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Social Science and Medicine, εξέτασε αν η συνοχή της γειτονιάς σε Κινέζους Αμερικανούς που ζουν στην ευρύτερη περιοχή του Σικάγο θα μείωνε την επίδραση της μοναχικής διαβίωσης στον πρόωρο θάνατο.

“Οι ηλικιωμένοι Κινέζοι Αμερικανοί που ζούσαν μόνοι τους σε γειτονιές με χαμηλή συνοχή είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν νωρίτερα από εκείνους που ζούσαν μόνοι τους σε γειτονιές με ισχυρή συνοχή”, δήλωσε ο Yanping Jiang, συγγραφέας της μελέτης και μέλος ΔΕΠ στο Κέντρο για τη Συμπεριφορική Υγεία του Πληθυσμού στο Ινστιτούτο Rutgers για την Υγεία, την Πολιτική Υγείας και την Έρευνα για τη Γήρανση. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου το 27% των ατόμων ηλικίας 60 ετών και άνω ζουν μόνοι τους, σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας Pew. Έχει διαπιστωθεί ότι η μοναχική διαβίωση συνδέεται με διάφορες κακές επιπτώσεις στην υγεία, όπως η κατάθλιψη, οι καρδιαγγειακές παθήσεις, η άνοια, η κακή βιολογική υγεία και ο πρόωρος θάνατος. Ως εκ τούτου, οι ερευνητές θεώρησαν σημαντικό να προσδιορίσουν ποιοι παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στον μετριασμό των αρνητικών επιπτώσεων της μοναχικής διαβίωσης. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από την πληθυσμιακή μελέτη των Κινέζων ηλικιωμένων στο Σικάγο (PINE), οι ερευνητές εξέτασαν κατά πόσον η αντίληψη της εμπιστοσύνης και της σύνδεσης μεταξύ των γειτόνων είχε αντίκτυπο στον κίνδυνο θανάτου σε αυτόν τον πληθυσμό.

Διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες που ζούσαν μόνοι τους και ανέφεραν χαμηλή αλληλεπίδραση ή σύνδεση με τους γείτονές τους είχαν 48,5% αυξημένο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με τους συνομηλίκους τους που ζούσαν με άλλους, ενώ οι συμμετέχοντες που ζούσαν μόνοι τους και ανέφεραν ισχυρή συνοχή με τη γειτονιά τους είχαν παρόμοιο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με εκείνους που ζούσαν με άλλους. Με μια σαφέστερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο οι διαφορετικοί τύποι γειτονιών μπορούν να επηρεάσουν την υγεία των ατόμων, οι κοινωνικές πολιτικές και οι πρωτοβουλίες για τη δημόσια υγεία μπορούν να βελτιωθούν ώστε να δημιουργηθούν καλύτερα περιβάλλοντα γειτονιάς για την προαγωγή της υγείας των ηλικιωμένων ενηλίκων, δήλωσαν οι ερευνητές. “Τα ευρήματά μας δείχνουν τις ιδιαίτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι ενήλικες που ζουν μόνοι τους σε κοινότητες με λίγη αλληλεπίδραση ή σύνδεση”, δήλωσε ο Jiang, ο οποίος είναι διδάσκων στο Τμήμα Οικογενειακής Ιατρικής και Κοινοτικής Υγείας του Rutgers. “Η ενίσχυση της συνοχής της γειτονιάς μπορεί να είναι ένας πολλά υποσχόμενος τρόπος για τη μείωση του πρόωρου θανάτου για τους ηλικιωμένους ενήλικες που ζουν μόνοι τους”.

Οι ερευνητές ενθαρρύνουν μελλοντικές μελέτες να εξετάσουν άλλους παράγοντες που εμπλέκονται στις γειτονιές και πώς επηρεάζουν την υγεία των ηλικιωμένων ενηλίκων. Επιπλέον, το κοινό μπορεί επίσης να διαδραματίσει ρόλο στη βελτίωση της υγείας της κοινότητας με το να προσεγγίζει και να είναι ευγενικό προς τους γείτονες, ιδίως εκείνους που ζουν μόνοι.