Εθισμός: Εκατομμύρια Αμερικανοί είναι εθισμένοι στα ναρκωτικά ή το αλκοόλ και εκατομμύρια άλλοι παλεύουν με ένα εθισμένο μέλος της οικογένειας ή φίλο, σύμφωνα με μια νέα δημοσκόπηση. Τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων δήλωσαν είτε αυτοί είτε ένα μέλος της οικογένειάς τους ήταν εθισμένοι στο αλκοόλ ή τα ναρκωτικά, ήταν άστεγοι λόγω εθισμού, ή είχαν πάρει υπερβολική δόση ή πέθαναν από χρήση ναρκωτικών. Επιπλέον, το 19% δηλώνει ότι οι ίδιοι ήταν εθισμένοι στα ναρκωτικά ή το αλκοόλ, είχαν υπερβολική δόση ναρκωτικών ή ήταν άστεγοι λόγω εθισμού. «Είναι πολύ περίεργο να σκεφτόμαστε όταν μιλάμε για εθισμό και ζητήματα με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ, τα μιλάμε συνήθως ως μεμονωμένα περιστατικά», δήλωσε η Ashley Kirzinger, διευθύντρια μεθοδολογίας έρευνας στο KFF (παλαιότερα γνωστό ως Kaiser Family Foundation).
«Νομίζω ότι αυτό που βλέπουμε σε αυτό είναι ότι δεν είναι απομονωμένο», είπε. «Επηρεάζει σχεδόν την πλειονότητα των αμερικανικών οικογενειών και όταν ρωτάμε για τον αντίκτυπο που είχε σε αυτές, ένα μεγάλο μερίδιο λέει ότι τα θέματα εθισμού είχαν αντίκτυπο στην ψυχική τους υγεία και στην οικονομική κατάσταση της οικογένειάς τους. Είναι αρκετά περίεργο να σκεφτόμαστε πώς ένα διάχυτο πρόβλημα είναι στις ΗΠΑ». Επηρεάζει όλους, ανεξάρτητα από το πού ζουν, ανεξάρτητα από το εισόδημα του νοικοκυριού τους, σημείωσε. “Δεν υπάρχει τυπικό άτομο με προβλήματα εθισμού. Φαίνεται ότι επηρεάζει οικογένειες ανεξάρτητα από τη φυλή και την εθνικότητά τους, ανεξάρτητα από το εισόδημά τους και ανεξάρτητα από το πού ζουν”, είπε ο Kirzinger. Εθισμός έχει παρατηρηθεί στο 42% των ανθρώπων σε αγροτικές περιοχές και στο 33% των λευκών ενηλίκων, πρόσθεσε. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι δεν λαμβάνουν βοήθεια. Μόνο το 46% όσων έχουν εθισμό στις οικογένειές τους λένε ότι αυτό το άτομο πήρε θεραπεία. Μεταξύ των λευκών ενηλίκων, το 51% έλαβε θεραπεία, σε σύγκριση με μόνο το 35% των μαύρων και ισπανόφωνων ενηλίκων. Οικογένειες που πλήττονται από τον εθισμό λένε ότι έχει βλάψει τις οικογενειακές σχέσεις (76%) και την ψυχική υγεία (70%), ενώ αγχώνει τα οικονομικά της οικογένειας (57%). Πολλές οικογένειες ανησυχούν επίσης ότι το εθισμένο αγαπημένο τους πρόσωπο θα κάνει υπερβολική δόση ή θα χρησιμοποιήσει ακούσια το επικίνδυνο και ισχυρό ναρκωτικό φαιντανύλη. Από τη θετική πλευρά, ο Kirzinger είπε ότι περισσότεροι άνθρωποι που ερωτήθηκαν είπαν ότι ο γιατρός τους (57%) τους μίλησε για τις παγίδες των συνταγογραφούμενων οπιοειδών, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου του εθισμού. Οι γιατροί (60%) ήταν επίσης πιο πιθανό να προσφέρουν εναλλακτικά φάρμακα για τη διαχείριση του πόνου, είπε. Ο Kirzinger σημείωσε επίσης ότι τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικανοί υποστηρίζουν κέντρα θεραπείας εθισμού στην κοινότητά τους (90%) ή κάνουν το φάρμακο Narcan (ναλοξόνη), το οποίο μπορεί να αναστρέψει την υπερβολική δόση οπιοειδών, διαθέσιμο δωρεάν σε μπαρ, κλινικές υγείας και πυροσβεστικούς σταθμούς. Η δημοσκόπηση σε περισσότερους από 1.300 ενήλικες στις ΗΠΑ πραγματοποιήθηκε από τις 11 έως τις 19 Ιουλίου είτε μέσω διαδικτύου είτε μέσω τηλεφώνου. «Αυτά τα ευρήματα δεν προκαλούν έκπληξη», δήλωσε ο Robyn Oster, ανώτερος επιστημονικός συνεργάτης του νόμου και της πολιτικής για την υγεία στο Partnership to End Addiction. «Με πάνω από 110.000 θανάτους από υπερβολική δόση να προβλέπονται το 2022 και περισσότερους από 46 εκατομμύρια ανθρώπους να αναφέρουν διαταραχή χρήσης ουσιών το 2021, είναι αναπόφευκτο ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι θα επηρεάσουν μέλη της οικογένειάς τους και θα ανησυχούν για την ψυχική υγεία και τις κρίσεις εθισμού. Διάχυτο στίγμα και υποεπένδυση οδήγησαν αναμενόμενα σε έλλειψη πρόσβασης στις απαραίτητες υπηρεσίες». Ο Όστερ είπε ότι τα συνταγογραφούμενα παυσίπονα είναι κινητήρια δύναμη της επιδημίας των οπιοειδών.
«Μια μελέτη του 2013 διαπίστωσε ότι τέσσερις στους πέντε ανθρώπους που κάνουν χρήση ηρωίνης έκαναν κατάχρηση ενός συνταγογραφούμενου οπιοειδούς πρώτα και αυτό συνέβαλε σημαντικά στο πώς ξεκίνησε αυτή η κρίση υπερβολικής δόσης», είπε. «Καθώς αυτές οι συνταγές έγιναν πιο δύσκολο να ληφθούν, λόγω της επιβολής της συνταγογράφησης, του κόστους ή άλλων παραγόντων, οι άνθρωποι στράφηκαν στην ηρωίνη και άλλα παράνομα ναρκωτικά και τώρα όλο και περισσότερο τη φαιντανύλη». Ωστόσο, σχεδόν οι μισοί από τους ανθρώπους που έκαναν κακή χρήση ενός συνταγογραφούμενου παυσίπονου το πήραν από έναν φίλο ή συγγενή, είτε τους το έδωσαν είτε αγοράζοντάς το είτε λαμβάνοντας χωρίς να το ζητήσουν, σημείωσε ο Όστερ. «Μερικοί άνθρωποι αρχίζουν να χρησιμοποιούν ουσίες για αυτοθεραπεία ή σε κοινωνικό περιβάλλον», είπε. «Με την ολοένα και πιο θανατηφόρα προσφορά ναρκωτικών, η χρήση ουσιών μπορεί να είναι επικίνδυνη ακόμη και πριν κάποιος εθιστεί». Ο Όστερ είπε ότι λόγω του μεγέθους της κρίσης δεν υπάρχουν αρκετοί πόροι για να υποστηρίξουν άτομα που πλήττονται από τον εθισμό. «Γνωρίζουμε, τόσο από αυτή τη δημοσκόπηση όσο και από άλλες εθνικές πηγές δεδομένων, ότι πολύ λίγοι άνθρωποι με εθισμό λαμβάνουν οποιαδήποτε περίθαλψη και ακόμη λιγότεροι λαμβάνουν ποιοτική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων των φαρμάκων για θεραπεία εθισμού», εξήγησε. Πολλές στρατηγικές θεραπείας και μείωσης της βλάβης είναι διαθέσιμες, αλλά δεν είναι τόσο διαθέσιμες και προσβάσιμες όσο χρειάζεται, είπε ο Όστερ. «Αυτές οι υπηρεσίες έχουν ιστορικά υποεπενδυθεί σε μεγάλο βαθμό και έχουν διαχωριστεί από το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης», είπε. «Συχνά, ο εθισμός αντιμετωπίζεται τιμωρητικά παρά μέσω της απαραίτητης προσέγγισης για τη δημόσια υγεία». Εκτός από την έλλειψη υπηρεσιών απεξάρτησης, μπορεί να είναι απαγορευτικά ακριβές επειδή πολλοί ασφαλιστές δεν καλύπτουν τις υπηρεσίες απεξάρτησης ούτε αποζημιώνουν τους παρόχους εξίσου με αυτούς για άλλες υπηρεσίες υγείας, είπε ο Όστερ. «Συχνά δεν παρέχεται περίθαλψη στις φυλακές, όπου η πλειονότητα των ανθρώπων έχει ψυχική υγεία ή διαταραχή χρήσης ουσιών», σημείωσε. Και χρειάζεται περισσότερη υποστήριξη για τις οικογένειες, τόνισε ο Όστερ. «Οι υπηρεσίες υποστήριξης για οικογένειες που πλήττονται από τον εθισμό συχνά λείπουν και υποχρηματοδοτούνται, παρά τον τεράστιο όγκο των οικογενειών που επηρεάζονται και έχει αποδειχθεί ότι έχει αντίκτυπο στην ψυχική υγεία, τις σχέσεις και τα οικονομικά», είπε. «Πρέπει να επεκτείνουμε την πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες θεραπείας, μείωσης της βλάβης και αποκατάστασης και να τις κάνουμε πιο προσιτές».
