Ενδοοικογενειακή Κακοποίηση: Μελέτη στην οποία συμμετείχαν 45 γυναίκες που κατηγόρησαν τους συντρόφους τους για ενδοοικογενειακή κακοποίηση ανέδειξε σοβαρά προβλήματα υγείας που υπέστησαν ως αποτέλεσμα, όπως λένε, των μεροληπτικών διαδικασιών των οικογενειακών δικαστηρίων. Αν και η μελέτη είναι ποιοτική και αυτοαναφερόμενη και επομένως δεν μπορεί να γενικευτεί στον ευρύτερο πληθυσμό, οι εμπειρίες των γυναικών υποδεικνύουν τώρα την ανάγκη για περαιτέρω έρευνα. Με επικεφαλής ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ σε συνεργασία με μέλη της ερευνητικής ομάδας SHERA και του δικτύου The Survivor Family Network, η μελέτη των γυναικών και των 77 παιδιών τους θα δημοσιευθεί στο Περιοδικό για το οικογενειακό τραύμα, την επιμέλεια και την ανάπτυξη του παιδιού (Journal of Family Trauma, Child Custody and Child Development) τις επόμενες εβδομάδες.
Οι γυναίκες είπαν στους ερευνητές ότι απέδιδαν ψυχολογικές καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων του ιδεασμού της αυτοκτονίας, της απώλειας μνήμης, της κατάθλιψης και των αναδρομών στο παρελθόν, σε όσα περνούσαν στο δικαστήριο. Είπαν επίσης ότι σωματικά συμπτώματα όπως η νόσος του Crohn, ο καρκίνος, η ψωρίαση, οι ταχυπαλμίες και η αποβολή είτε επιδεινώθηκαν είτε συνδέθηκαν άμεσα με τις δικαστικές διαδικασίες. Μια ερωτώμενη είπε πώς η μητέρα της έπαθε καρδιακή προσβολή στο δικαστήριο και μια άλλη πώς έχασε τον πατέρα της από καρδιακή προσβολή, επίσης, ενώ η διαδικασία ήταν σε εξέλιξη. Και μια ερωτώμενη είπε στην ερευνητική ομάδα πώς μια γνωστή της αυτοκτόνησε κατά τη διάρκεια δικαστικής διαδικασίας που αφορούσε ισχυρισμούς για τη λεγόμενη “γονική αποξένωση”.
Η έρευνα διαπίστωσε επίσης:
- 43 από τους 45 γονείς, είχαν πρόσβαση στα παιδιά.
- Ένα παιδί δεν είχε καμία επαφή, αφού ο γονέας που κατηγορήθηκε για βία είχε απαγάγει το παιδί.
- Σε μια άλλη περίπτωση, το παιδί έφτασε σε μια ηλικία που θεωρήθηκε αρκετά μεγάλη για να κάνει τη δική του επιλογή.
- 43 από τους 45 πρώην συντρόφους των μητέρων είχαν κάποια μορφή επαφής με τα παιδιά, ακόμη και εκείνοι που είχαν καταδικαστεί για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.
- Σύμφωνα με τους ερευνητές, 39 από τις γυναίκες που κατηγόρησαν τους πρώην συντρόφους τους για κακοποίηση, κατηγορήθηκαν αντίθετα για ένα ψευδές νομικό επιχείρημα που ονομάζεται γονική αποξένωση (ΠΑ)
Η γονική αποξένωση χρησιμοποιήθηκε, υποστηρίζει η ομάδα, ως ένας τρόπος για να αρνηθούν την κακοποίηση και να παραχωρήσουν πρόσβαση ή ακόμη και διαμονή των παιδιών τους στους γονείς που κακοποιούσαν. Οι υπόλοιπες έξι γυναίκες που δεν κατηγορήθηκαν δήλωσαν ότι είτε απειλήθηκαν με γονική αποξένωση ΠΑ είτε χαρακτηρίστηκαν εσφαλμένα ως ιατρικά ή ψυχολογικά ανώμαλες. Η γονική αποξένωση, ένα σύστημα πεποιθήσεων που απορρίπτεται παγκοσμίως από τις κυβερνήσεις, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και άλλους κυρίαρχους οργανισμούς, υποτίθεται ότι υποδηλώνει την ψυχολογική χειραγώγηση ενός παιδιού ώστε να στραφεί εναντίον του γονέα του. Αλλά η έρευνα δείχνει ότι οι ψευδείς καταγγελίες είναι σπάνιες και ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνει ένα παιδί να κάνει ψευδείς καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Αν και οι γυναίκες που έχουν υποστεί κακοποίηση είναι ήδη ιδιαίτερα ευάλωτες, η επικεφαλής ερευνήτρια, Dr. Elizabeth Dalgarno, λέει ότι τα δικαστήρια τείνουν να παίρνουν το μέρος των ανδρών δραστών, αποδεχόμενα την γονική αποξένωση . Η τάση των δικαστηρίων να παίρνουν το μέρος των ανδρών, λέει η Dr. Dalgarno, μπορεί να εξηγηθεί από την έλλειψη κατάρτισης των δικαστών και των επαγγελματιών του δικαστηρίου σχετικά με τον εξαναγκαστικό έλεγχο και την ενδοοικογενειακή κακοποίηση και πολλοί πιστεύουν, μια κουλτούρα μισογυνισμού και κατηγορίας της γυναίκας και του θύματος που είναι διαδεδομένη στην κοινωνία. Πρόσφατη κυβερνητική έρευνα έδειξε επίσης ότι τα οικογενειακά δικαστήρια συχνά δεν πιστεύουν τα παιδιά όταν καταγγέλλουν κακοποίηση. Και, προσθέτει η Dr. Dalgarno, τα στοιχεία δείχνουν ότι η Υπηρεσία Συμβουλευτικής και Υποστήριξης Παιδικών και Οικογενειακών Δικαστηρίων (CAFCASS) αποδέχεται την γονική αποξένωση ΠΑ και μπορεί να είναι πολύ κοντά στο λόμπι των δικαιωμάτων του πατέρα. Η Δρ Dalgarno, ο οποίος είναι λέκτορας δημόσιας υγείας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και ιδρυτής και πρόεδρος της ερευνητικής ομάδας SHERA, δήλωσε: “Πρόκειται για την πρώτη μελέτη που συνδέει τις διαδικασίες του οικογενειακού δικαστηρίου με τον αυτοκτονικό ιδεασμό, την αυτοκτονία και τα προβλήματα ψυχικής και σωματικής υγείας σε γυναίκες που έχουν υποστεί συμπεριφορές δράστη ενδοοικογενειακής κακοποίησης. “Πιστεύουμε ότι οι συνθήκες αυτές θα πρέπει να εξεταστούν σε κλίμακα στην κλινική έρευνα υπό τον όρο ομπρέλα που έχουμε επινοήσει ως τραύμα το οποίο προκαλείται από το δικαστήριο και τον δράστη (CPIT). “Οι γυναίκες με τις οποίες μιλήσαμε στη μελέτη μας παρέχουν μια παραστατική απεικόνιση του κόστους των ισχυρισμών γονικής αποξένωσης -ενός ψευδοεπιστημονικού συστήματος πεποιθήσεων που έχει σχεδιαστεί για να ελέγχει τις γυναίκες και να αρνείται την κακοποίηση- για την ψυχολογική και σωματική τους υγεία. “Οι γυναίκες είναι ήδη τραυματισμένες, οπότε δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τον αντίκτυπο της ενασχόλησης με δικαστικές διαδικασίες που απειλούν να αποκαταστήσουν την πρόσβαση ενός γονέα που ασκεί κακοποίηση στα παιδιά του επειδή τα δικαστήρια δεν τις πιστεύουν.
Η Dr. Dalgarno πρόσθεσε: “Οι περισσότεροι κακοποιοί δεν καταδικάζονται, οι περισσότερες γυναίκες δεν καταγγέλλουν καν στην αστυνομία- η μελέτη αυτή αποτελεί σημαντικό ορόσημο για την ανάδειξη αυτού του προβλήματος. “Αν και δεν μπορούμε να γενικεύσουμε από αυτή την ποιοτική μελέτη, τα ευρήματα αναγνωρίζουν τη διαρθρωτική μειονεξία και τον εγγενή κοινωνικό μισογυνισμό που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, παρέχοντας μεταβιβάσιμες γνώσεις για τον ευρύτερο πληθυσμό των μητέρων. “Το σύστημα είναι φορτωμένο κατά των κακοποιημένων γυναικών. Τα δικαστήρια συχνά δεν τις αντιμετωπίζουν με συμπάθεια και στο συνέδριο της ομάδας για τα δικαιώματα των ανδρών “Οι οικογένειες χρειάζονται πατεράδες” συμμετείχαν πρόσφατα ο πρόεδρος του Οικογενειακού Δικαστηρίου και εκπρόσωποι της CAFCASS, αλλά οι οργανώσεις αυτές εμφανίζονται πολύ λιγότερο εμπλεκόμενες με ομάδες υποστήριξης των μητέρων, όπως η Women’s Aid. “Είναι γνωστό ότι περίπου το 49% έως 62%των 55.000 ιδιωτικών οικογενειακών δικαστικών υποθέσεων κάθε χρόνο αφορούν ενδοοικογενειακή κακοποίηση. “Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει επειγόντως να μάθουμε αν αυτές οι φοβερές επιπτώσεις στην υγεία συνιστούν έκτακτη ανάγκη για τη δημόσια υγεία – και αυτό θα απαιτήσει περαιτέρω έρευνα”. Τα ερωτήματα σχετικά με τον δυσλειτουργικό χαρακτήρα των οικογενειακών δικαστικών διαδικασιών δημοσιοποιήθηκαν στην έκθεση “2020 Harm Report” του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Η έκθεση αποδέχθηκε ότι η γονική αποξένωση είναι μια τακτική που χρησιμοποιείται από βίαιους πατέρες για να αρνηθούν ότι έχει συμβεί κακοποίηση, αν και τα στοιχεία του Υπουργείου Εσωτερικών δείχνουν ότι μόνο το 2 έως 5% των αιτήσεων για ενδοοικογενειακή κακοποίηση είναι ψευδείς.