Διαβήτης Τύπου 1: Ο αριθμός των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω με διαβήτη τύπου 1 αυξήθηκε από 1,3 εκατομμύριο το 1990 σε 3,7 εκατομμύρια το 2019, ενώ τα ποσοστά θανάτων μειώθηκαν κατά 25% από 4,7 ανά 100.000 πληθυσμού το 1990 σε 3,5 το 2019, διαπιστώνει ανάλυση δεδομένων από πάνω από 20 χώρες και περιοχές που δημοσιεύεται στο The BMJ. Συνολικά, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι περισσότεροι άνθρωποι με διαβήτη τύπου 1 ζουν περισσότερο. Ωστόσο, τα ποσοστά θνησιμότητας μειώθηκαν 13 φορές πιο γρήγορα στις χώρες υψηλού εισοδήματος σε σύγκριση με τις χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, υποδεικνύοντας ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικές παγκόσμιες ανισότητες στη φροντίδα του διαβήτη.
Ο διαβήτης τύπου 1 θεωρείται παραδοσιακά μια ασθένεια που μπορεί να μειώσει σημαντικά το προσδόκιμο ζωής, ωστόσο, πρόσφατες μελέτες έχουν αναφέρει αυξανόμενο αριθμό ηλικιωμένων ατόμων με διαβήτη τύπου 1, πιθανότατα λόγω βελτιωμένων θεραπειών και φροντίδας. Ωστόσο, ακριβή δεδομένα σχετικά με την επιβάρυνση του διαβήτη τύπου 1 εξακολουθούν να λείπουν στις περισσότερες χώρες και περιοχές σε όλο τον κόσμο. Για να αντιμετωπιστεί αυτό, οι ερευνητές στην Κίνα χρησιμοποίησαν δεδομένα από τη μελέτη Global Burden of Disease and Risk Factors 2019 για να υπολογίσουν τον επιπολασμό (αριθμός ατόμων που ζουν με την πάθηση), τους θανάτους και τα έτη ζωής προσαρμοσμένα στην αναπηρία (DALYs) – μια συνδυασμένη μέτρηση της ποσότητας και ποιότητας ζωής—λόγω διαβήτη τύπου 1 σε άτομα ηλικίας 65 ετών και άνω από 204 χώρες και περιοχές μεταξύ 1990 και 2019. Τα δεδομένα αναλύθηκαν σε παγκόσμιο, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο ανά ηλικία, φύλο και κοινωνικοδημογραφικό δείκτη (SDI) – ένα μέτρο της κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης.
Η ομάδα διαπίστωσε ότι σε παγκόσμιο επίπεδο, το τυποποιημένο για την ηλικία ποσοστό επιπολασμού του διαβήτη τύπου 1 στους ηλικιωμένους αυξήθηκε κατά 28% από 400 ανά 100.000 πληθυσμού το 1990 σε 514 το 2019, ενώ οι θάνατοι μειώθηκαν κατά 25% από 4,74 ανά 100.000 πληθυσμού το 1994 σε 3.54. το 2019. Τα τυποποιημένα ηλικιακά DALY λόγω διαβήτη τύπου 1 μειώθηκαν επίσης κατά την ίδια περίοδο, αλλά σε μικρότερο βαθμό, κατά 8,9% από 113 ανά 100.000 πληθυσμού το 1990 σε 103 το 2019. Παγκοσμίως, ο επιπολασμός του διαβήτη τύπου 1 τουλάχιστον τριπλασιάστηκε σε κάθε ηλικιακή ομάδα από 65 έως 94 ετών, ειδικά μεταξύ των ανδρών, ενώ τα ποσοστά θνησιμότητας μειώθηκαν σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, ιδιαίτερα μεταξύ των γυναικών και εκείνων κάτω των 79 ετών. Η πιο σημαντική μείωση των DALY παρατηρείται επίσης σε άτομα ηλικίας κάτω των 79 ετών. Ωστόσο, τα ποσοστά θανάτων μειώθηκαν 13 φορές πιο γρήγορα σε χώρες με υψηλό κοινωνικοδημογραφικό δείκτη έναντι χωρών με χαμηλό ή μεσαίο κοινωνικοδημογραφικό δείκτη (-2,17% ετησίως έναντι -0,16% ετησίως). Ενώ ο υψηλότερος επιπολασμός του διαβήτη τύπου 1 παρέμεινε στη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία και τη δυτική Ευρώπη, τα υψηλότερα ποσοστά DALY βρέθηκαν στη νότια υποσαχάρια Αφρική (178 ανά 100.000 πληθυσμό), την Ωκεανία (178) και την Καραϊβική (177). ).
Ένα υψηλό επίπεδο γλυκόζης πλάσματος νηστείας (υψηλότερο από τα κανονικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα μετά από μια περίοδο νηστείας) ήταν ο κορυφαίος παράγοντας κινδύνου για DALY μεταξύ ηλικιωμένων ενηλίκων με διαβήτη τύπου 1 κατά την περίοδο μελέτης 30 ετών, υποδεικνύοντας ότι ο ενεργός έλεγχος της γλυκόζης στο αίμα παραμένει πρόκληση για αυτούς τους ασθενείς. Οι ερευνητές αναγνωρίζουν ότι οι εκτιμήσεις τους βασίστηκαν κυρίως στη μοντελοποίηση και ότι οι διακυμάνσεις στα συστήματα πληροφοριών υγείας και στις μεθόδους αναφοράς σε διαφορετικές χώρες και περιοχές, ιδιαίτερα σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος και σε περιοχές που αντιμετωπίζουν συγκρούσεις, μπορεί να έχουν επηρεάσει την ακρίβεια των αποτελεσμάτων τους. Ωστόσο, για τους ηλικιωμένους με διαβήτη τύπου 1 και τις οικογένειές τους παγκοσμίως, η μείωση της θνησιμότητας και των DALYs που σχετίζονται με αυτή τη νόσο είναι ενθαρρυντική. Απαιτείται περαιτέρω υψηλής ποιότητας έρευνα στον πραγματικό κόσμο για την επικύρωση των ευρημάτων αυτής της μελέτης. Οι ερευνητές γράφουν, «Η μελέτη μας υποστηρίζει, επίσης, την επείγουσα προσοχή στις στρατηγικές αντιμετώπισης για τη γήρανση του πληθυσμού και τους ηλικιωμένους με διαβήτη τύπου 1, την ορθολογική κατανομή των πόρων για την υγεία και την παροχή στοχευμένων κατευθυντήριων γραμμών».
