Διαβήτης: Οι έγχρωμοι και όσοι αντιμετωπίζουν κοινωνική ευαλωτότητα είναι πιο πιθανό να βιώσουν χειρότερο γλυκαιμικό έλεγχο από τους λευκούς ομολόγους τους, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στο ENDO 2024, την ετήσια συνάντηση της Ενδοκρινολογικής Εταιρείας στη Βοστώνη της Μασαχουσέτης. “Από το 2021, 29,7 εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν με διαβήτη, συμβάλλοντας σε σημαντική νοσηρότητα σε ολόκληρο τον πληθυσμό.
Παρά τις προόδους στη διαβητική φροντίδα, οι περιθωριοποιημένοι πληθυσμοί φέρουν αυξημένο βάρος διαβητικών επιπλοκών“, δήλωσε η συγγραφέας της μελέτης Jennifer Tich, M.D., από την Εσωτερική Ιατρική… Παιδιατρικής R3 στο Πανεπιστήμιο του Rochester στο Rochester, στη Νέα Υόρκη. Η Tich και οι συνεργάτες της εντόπισαν περίπου 26.000 άτομα που ζουν με διαβήτη. Χρησιμοποίησαν δεδομένα απογραφής για να υπολογίσουν τον δείκτη κοινωνικής ευπάθειας (SVI) με βάση 16 μεταβλητές σε τέσσερα θέματα: κοινωνικοοικονομική κατάσταση, χαρακτηριστικά του νοικοκυριού, φυλετική/εθνοτική κατάσταση μειονότητας και στέγαση/μεταφορά. Το εύρος βαθμολογίας για μεμονωμένο δείκτη κοινωνικής ευπάθειας SVI κατατάσσεται από 0 (χαμηλότερη) έως 1 (υψηλότερη ευπάθεια). Επίσης, αντιπροσώπευαν την αυτοαναφερόμενη φυλή και εθνικότητα, την επισιτιστική και τη στεγαστική ανασφάλεια, τη μεταφορά και την κοινωνική απομόνωση. “Διαπιστώσαμε ότι τόσο η φυλή όσο και η κοινωνική ευαλωτότητα συσχετίστηκαν ανεξάρτητα με τον έλεγχο του διαβήτη. Η αυξανόμενη κοινωνική ευαλωτότητα συσχετίστηκε με επιδείνωση του γλυκαιμικού ελέγχου σε όλες τις φυλετικές ομάδες που μελετήθηκαν”, δήλωσε ο κύριος ερευνητής της μελέτης και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, Robert Fortuna, M.D., M.P.H.
«Σε μια δεδομένη κατηγορία κοινωνικής ευπάθειας, οι μη λευκοί συμμετέχοντες είχαν χειρότερο διαβητικό έλεγχο από τους λευκούς συμμετέχοντες». Συγκεκριμένα, τα δεδομένα αποκάλυψαν ότι το 73,6% των ασθενών είχαν ελεγχόμενη HbA1C (λευκή: 75,7%, μαύρος: 66,1%, ασιατική: 75,2% και άλλες φυλές: 67,3%). Ωστόσο, κατά τον έλεγχο της φυλής, η κοινωνική ευαλωτότητα οδήγησε σε χειρότερο έλεγχο. Περίπου οι μισοί από τους ασθενείς ερωτήθηκαν επιπλέον για κοινωνικούς καθοριστικούς παράγοντες της υγείας. Όσοι ανέφεραν διατροφική ανασφάλεια εμφάνισαν χαμηλότερα ποσοστά γλυκαιμικού ελέγχου (67,7%) σε σύγκριση με εκείνους χωρίς διατροφική ανασφάλεια (79,8%). Οι ασθενείς που ανέφεραν ανασφάλεια στέγασης τα πήγαν παρόμοια, με το 66,0% να έχει χαμηλότερο έλεγχο σε σύγκριση με τους ομολόγους τους που είχαν καλύτερη ασφάλεια στέγασης (80,1%). Τα άτομα που δεν είχαν ακάλυπτες μεταφορικές ανάγκες είχαν καλύτερο γλυκαιμικό έλεγχο (79,2%) από εκείνους που είχαν ανεκπλήρωτες μεταφορικές ανάγκες (67,7%). “Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν τη σημασία της κοινωνικής ευαλωτότητας και των κοινωνικών καθοριστικών παραγόντων της υγείας στον έλεγχο του διαβήτη. Αυτά τα ευρήματα απεικονίζουν περαιτέρω τις επίμονες φυλετικές ανισότητες σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ευαλωτότητας”, είπε η Tich.
