COVID-19: Ο καιρός είναι εδώ και καιρό γνωστό ότι επηρεάζει την εξάπλωση των κοινών κρυολογημάτων και των ιώσεων. Η θερμοκρασία και η υγρασία μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο οι ιοί πετούν στον αέρα, πόσο καιρό παραμένουν μολυσματικοί εκτός του ανθρώπινου σώματος και πόσο ευάλωτοι είναι οι άνθρωποι στις λοιμώξεις. Από την έναρξη της πρόσφατης πανδημίας, οι ερευνητές έχουν δημοσιεύσει εκατοντάδες μελέτες που εξετάζουν κατά πόσον αυτό ισχύει και για την COVID-19, αλλά τα συμπεράσματα ποικίλλουν – πιθανώς λόγω του σύντομου χρόνου μελέτης, των περιορισμένων μετεωρολογικών συνθηκών ή της υπεραπλουστευμένης ανάλυσης των δεδομένων. Για να ξεπεράσουν αυτές τις ελλείψεις, οι Kerr et al. μελέτησαν την εξάπλωση της COVID-19 στη Βραζιλία επί 14 μήνες, από τον Ιούλιο του 2020 έως τον Αύγουστο του 2021. Η Βραζιλία περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα περιβαλλόντων, από τα τροπικά δάση έως τη σαβάνα. Σε συνδυασμό με την αποκεντρωμένη πολιτική προσέγγιση της χώρας για την πανδημία, αυτό σήμαινε ότι οι ερευνητές μπορούσαν να καταγράψουν την εξάπλωση της νόσου σε μια μεγάλη ποικιλία συνθηκών.
Σε γενικές γραμμές, η θερμοκρασία συσχετίστηκε αντίστροφα με την εξάπλωση της νόσου, διαπίστωσε η ομάδα. Χρησιμοποιώντας επιδημιολογική και στατιστική μοντελοποίηση, έδειξαν ότι όταν οι θερμοκρασίες έπεφταν στα χαμηλά επίπεδα των 20 βαθμών (Κελσίου), ο μέσος αριθμός δευτερογενών λοιμώξεων που προκαλούνταν από κάθε μολυσμένο άτομο (Rt) αυξανόταν κατά 0,05. Η υγρασία είχε μερικές φορές ακόμη μεγαλύτερη επίδραση, με την υψηλή υγρασία να αυξάνει το Rt έως και κατά 0,1, αλλά η επίδραση ήταν λιγότερο αξιόπιστη από εκείνη της θερμοκρασίας. Ωστόσο, η κατευθυντικότητα αυτών των σχέσεων αντιστράφηκε ανάλογα με τη χρονική κλίμακα που ανέλυσε η ομάδα. Για παράδειγμα, εάν χρησιμοποιηθούν μόνο δεδομένα από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο του 2021, η μετάδοση της COVID-19 αυξήθηκε όσο αυξανόταν η θερμοκρασία. Ομοίως, εάν χρησιμοποιηθούν μόνο δεδομένα από τον Μάρτιο έως τον Μάιο του 2021, η μετάδοση της COVID-19 αυξήθηκε καθώς μειώθηκε η υγρασία. Η χρονική εξάρτηση των σχέσεων θα μπορούσε να εξηγήσει τα μικτά αποτελέσματα που αναφέρονται στην υπάρχουσα βιβλιογραφία, λένε οι συγγραφείς. Η επιρροή του καιρού -αν και μικρή- ήταν πιο συνεπής από την επιρροή του κλειδώματος στη σοβαρότητα της πανδημίας. Η Rt μερικές φορές αυξανόταν όταν οι κυβερνήσεις επιχειρούσαν να περιορίσουν τις μετακινήσεις των κατοίκων, αλλά εξίσου συχνά οι περιορισμοί είχαν το αντίθετο αποτέλεσμα.
Δύο μη μετεωρολογικοί παράγοντες άσκησαν υπέρμετρη επιρροή στην πορεία της πανδημίας. Ο αριθμός των κρουσμάτων COVID-19 που είχε παρουσιάσει μια περιοχή στο πρόσφατο παρελθόν ήταν ισχυρός προγνωστικός παράγοντας για την εξέλιξη της πανδημίας. Οι αυξήσεις, για παράδειγμα, έτειναν να ακολουθούνται από ύφεση. Επιπλέον, άγνωστοι ακόμη παράγοντες είχαν μεγάλη επίδραση στην πανδημία. Οι λεγόμενες τυχαίες επιδράσεις συνδέονται με αυξημένη εξάπλωση της νόσου στις νότιες και νοτιοανατολικές περιοχές της Βραζιλίας, αλλά μειωμένη εξάπλωση της νόσου στον βορρά – ένα μοτίβο που συσχετίζεται με την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και την κοινωνική ευπάθεια. Αν και η μετεωρολογία παίζει μικρό ρόλο στην εξάπλωση της COVID-19, οι συγγραφείς τονίζουν ότι πιο αποδεδειγμένα μέτρα μετριασμού, όπως τα εμβόλια και άλλα μέτρα δημόσιας υγείας, είναι πιο πιθανό να μειώσουν τη μετάδοση της νόσου. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό GeoHealth.
