COVID-19: Ως στρατηγική πρωτοβουλία στο πλαίσιο του IGTP, η ομάδα GCAT (Γονιδιώματα για τη Zωή – Genomes for Life) συνεχίζει να συνεισφέρει ουσιαστικά στη γνώση της δημόσιας υγείας. Η τελευταία μελέτη “Γονιδιώματα για τη Zωή” GCAT, που διεξήχθη μέσω της πρωτοβουλίας COVICAT, που υπογράφηκε από τους Ximena Goldberg και Rafael de Cid, ρίχνει φως στη σύνθετη αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικών προδιαθέσεων και περιβαλλοντικών στρεσογόνων παραγόντων στον προσδιορισμό του κινδύνου κατάθλιψης, ειδικά κατά τη διάρκεια του lockdown COVID-19.
Δημοσιεύτηκε στο Scientific Reports, η μελέτη COVICAT, στην οποία συμμετείχε μια ισπανική κοόρτη 9.218 ατόμων από τη μελέτη “Γονιδιώματα για τη Zωή” GCAT, η οποία χρησιμοποίησε μια καινοτόμο προσέγγιση ενσωματώνοντας Πολυ-Περιβαλλοντικές Βαθμολογίες Κινδύνου (PERS) μαζί με τις παραδοσιακές Βαθμολογίες Πολυγονικού Κινδύνου (PRS). Αυτή η διπλή ανάλυση έδωσε μια βαθύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο διάφοροι στρεσογόνοι παράγοντες – κοινωνικοί, συμπεριφορικοί και περιβαλλοντικοί – αλληλεπιδρούν με γενετικούς παράγοντες για να επηρεάσουν τη σοβαρότητα της κατάθλιψης. Τα βασικά ευρήματα περιλαμβάνουν: Πρωταρχικοί οδηγοί: οι κοινωνικοί και συμπεριφορικοί στρεσογόνοι παράγοντες προσδιορίστηκαν ως οι κύριοι παράγοντες που συμβάλλουν στον κίνδυνο κατάθλιψης. Αυτή η εικόνα υπογραμμίζει την ανάγκη για στοχευμένες παρεμβάσεις στη δημόσια υγεία εστιασμένες στον μετριασμό αυτών των συγκεκριμένων στρεσογόνων παραγόντων. Διακύμανση κινδύνου: το ολοκληρωμένο μοντέλο κινδύνου που περιλαμβάνει τόσο γενετικούς όσο και περιβαλλοντικούς κινδύνους εξηγεί το 16,9% της διακύμανσης στη σοβαρότητα της κατάθλιψης, καταδεικνύοντας μια σημαντική συσχέτιση μεταξύ περιβαλλοντικών στρεσογόνων παραγόντων και επιπέδων κατάθλιψης.
Μετριαστικά αποτελέσματα:
Παρατηρήθηκε μια ενδιαφέρουσα αλληλεπίδραση μεταξύ περιβαλλοντικών στρεσογόνων παραγόντων και γενετικού κινδύνου, υποδηλώνοντας μια πιθανή ρυθμιστική επίδραση του πρώτου στις γενετικές προδιαθέσεις. Αυτά τα ευρήματα είναι ζωτικής σημασίας για τη διαμόρφωση μελλοντικών στρατηγικών για τη δημόσια υγεία. Εστιάζοντας στους κύριους παράγοντες της κατάθλιψης – τους κοινωνικούς και συμπεριφορικούς στρεσογόνους παράγοντες – μπορούν να σχεδιαστούν πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις για τη μείωση του κινδύνου κατάθλιψης και την προώθηση της ανθεκτικότητας στον πληθυσμό. Το lockdown για τον COVID-19 παρουσίασε ένα μοναδικό φυσικό πείραμα για τη διερεύνηση αυτών των δυναμικών σε μεγάλη κλίμακα. Αυτό το πλαίσιο επέτρεψε στην ομάδα “Γονιδιώματα για τη Ζωή” GCAT να συγκεντρώσει πολύτιμα δεδομένα σχετικά με την αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικής και περιβαλλοντικής έκθεσης, προσφέροντας νέες γνώσεις για την αιτιολογία της κατάθλιψης.
Η δέσμευση της ομάδας “Γονιδιώματα για τη Ζωή” GCAT ως εμβληματικό έργο στο πλαίσιο του IGTP, η ομάδα “Γονιδιώματα για τη Ζωή” GCAT είναι αφιερωμένη στην προώθηση της κατανόησής μας για περίπλοκες ασθένειες μέσω καινοτόμου έρευνας. «Τα ευρήματα από τη μελέτη μας υπογραμμίζουν τη σημασία της εξέτασης τόσο γενετικών όσο και περιβαλλοντικών παραγόντων κατά την αντιμετώπιση του κινδύνου κατάθλιψης», λέει ο Rafael de Cid, τελευταίος συγγραφέας της μελέτης. «Αυτή η ολοκληρωμένη προσέγγιση μας επιτρέπει να αναπτύξουμε πιο αποτελεσματικές παρεμβάσεις στη δημόσια υγεία που μπορούν να μετριάσουν τον αντίκτυπο της κατάθλιψης στις κοινότητές μας». Ο Xavier Farré, ο πρώτος συγγραφέας της μελέτης, πρόσθεσε: “Η μελέτη COVICAT και οι συνθήκες γύρω από το lockdown COVID-19 παρείχαν μια μοναδική ευκαιρία να διερευνηθεί πώς αλληλεπιδρούν γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες για να επηρεάσουν την ψυχική υγεία, ιδιαίτερα την κατάθλιψη, σε επίπεδο πληθυσμού.”