Ρεπορτάζ Υγείας

Απονεύρωση: Στο μέλλον, ίσως να μπορείτε να επιλέξετε την ανάπλαση ιστών αντί αυτής.

Απονεύρωση: Στο μέλλον, ίσως να μπορείτε να επιλέξετε την ανάπλαση ιστών αντί αυτής.
Ο Dr. Van Dyke εξήγησε: "επειδή η εφαρμογή του RvE1 στον οδοντικό πολφό προάγει τον σχηματισμό του τύπου των βλαστικών κυττάρων που μπορούν να διαφοροποιηθούν σε οδοντίνη (δόντι), οστό, χόνδρο ή λίπος, η τεχνολογία αυτή έχει τεράστιες δυνατότητες για τον τομέα της αναγεννητικής ιατρικής πέρα από τους ιστούς στα δόντια. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη οστών σε άλλα μέρη του σώματος".

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Απονεύρωση: Θέλετε να αποφύγετε την απονεύρωση; Στο μέλλον, ίσως να μπορείτε να επιλέξετε την ανάπλαση ιστών αντί αυτής. Οι επιστήμονες της ADA Forsyth δοκιμάζουν μια νέα τεχνολογία για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των ενδοδοντικών παθήσεων (παθήσεις των μαλακών ιστών ή του πολφού στα δόντια σας).


Η μελέτη με τίτλο “RvE1 Προαγωγή της αναγέννησης των κυττάρων Axin2+ και μείωσης της βακτηριακής εισβολής”, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ‘’Το Περιοδικό της Οδοντικής Έρευνας’’ (The Journal of Dental Research) καταδεικνύει τις αναγεννητικές ιδιότητες των ρεσολβινών, συγκεκριμένα της ρεσολβίνης Ε1 (RvE1), όταν εφαρμόζεται στον οδοντικό πολφό. Οι ρεσολβίνες αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης κατηγορίας εξειδικευμένων προ-αναλυτικών μεσολαβητών (SPMs). Αυτή η κατηγορία μορίων παράγεται φυσικά από τον οργανισμό και είναι εξαιρετικά αποτελεσματική στον έλεγχο της υπερβολικής φλεγμονής που σχετίζεται με ασθένειες. “Η πολφίτιδα (φλεγμονή του οδοντικού πολφού) είναι μια πολύ συχνή ασθένεια της στοματικής υγείας που μπορεί να εξελιχθεί σε σοβαρή κατάσταση υγείας εάν δεν αντιμετωπιστεί σωστά”, δήλωσε ο Dr. Thomas Van Dyke, αντιπρόεδρος του Κέντρου Κλινικής και Μεταφραστικής Έρευνας της ADA Forsyth και επικεφαλής επιστήμονας της μελέτης. “Η ριζική θεραπεία (RCT) είναι αποτελεσματική, αλλά έχει κάποια προβλήματα, καθώς αφαιρούνται σημαντικά τμήματα της οδοντίνης και το δόντι ξηραίνεται, οδηγώντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο κατάγματος στην πορεία. Ο στόχος μας είναι να καταλήξουμε σε μια μέθοδο για την αναγέννηση του πολφού, αντί να γεμίσουμε τον ριζικό σωλήνα με αδρανές υλικό”. Η φλεγμονή αυτού του ιστού προκαλείται συνήθως από βλάβη στο δόντι μέσω τραυματισμού, κοιλοτήτων ή ρωγμών, και η προκύπτουσα μόλυνση μπορεί γρήγορα να σκοτώσει τον πολφό και να προκαλέσει δευτερογενή προβλήματα εάν δεν αντιμετωπιστεί. Η μελέτη εφάρμοσε το RvE1 σε διαφορετικά επίπεδα μολυσμένου και κατεστραμμένου πολφού για να διερευνήσει τις αναγεννητικές και αντιφλεγμονώδεις ικανότητές του. Υπήρχαν δύο σημαντικά ευρήματα.

* Πρώτον, έδειξαν ότι το RvE1 είναι πολύ αποτελεσματικό στην προώθηση της αναγέννησης του πολφού όταν χρησιμοποιείται σε άμεση κάλυψη ζωτικού ή ζωντανού πολφού (αναπαράγοντας συνθήκες αναστρέψιμης πολφίτιδας). Κατάφεραν, επίσης, να προσδιορίσουν τον ειδικό μηχανισμό που υποστηρίζει την αναγέννηση των ιστών.

* Δεύτερον, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η τοποθέτηση του RvE1 σε εκτεθειμένο και σοβαρά μολυσμένο και νεκρωτικό πολφό δεν διευκόλυνε την αναγέννηση

Ωστόσο, η θεραπεία αυτή επιβράδυνε αποτελεσματικά τον ρυθμό της λοίμωξης και αντιμετώπιζε τη φλεγμονή, αποτρέποντας τις περιακρορριζικές αλλοιώσεις (αποστήματα) που συνήθως εμφανίζονται με αυτόν τον τύπο λοίμωξης. Προηγούμενες δημοσιεύσεις έχουν δείξει ότι εάν ο μολυσμένος ριζικός σωλήνας καθαριστεί πριν από τη θεραπεία RvE1, πραγματοποιείται αναγέννηση του πολφού. Αν και αυτή η μελέτη επικεντρώθηκε σε αυτή την τεχνολογία για τη θεραπεία της ενδοδοντικής νόσου, ο δυνητικός θεραπευτικός αντίκτυπος είναι εκτεταμένος. Ο Dr. Van Dyke εξήγησε: “επειδή η εφαρμογή του RvE1 στον οδοντικό πολφό προάγει τον σχηματισμό του τύπου των βλαστικών κυττάρων που μπορούν να διαφοροποιηθούν σε οδοντίνη (δόντι), οστό, χόνδρο ή λίπος, η τεχνολογία αυτή έχει τεράστιες δυνατότητες για τον τομέα της αναγεννητικής ιατρικής πέρα από τους ιστούς στα δόντια. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη οστών σε άλλα μέρη του σώματος”. Στους συγγραφείς της μελέτης περιλαμβάνονται οι Yu-Chiao Wu, Ning Yu, Carla Alvarez Rivas, Nika Mehrnia και Alpdogan Kantarci.