Αντιασιατικό Μίσος: Φοβούμενοι μήπως γίνουν θύμα αντιασιατικού μίσους, οι μεγαλύτεροι Ασιάτες στο Σαν Φρανσίσκο επιλέγουν να περνούν περισσότερο χρόνο στο σπίτι, εγκαταλείποντας δραστηριότητες που αγαπούσαν στο παρελθόν, όπως η άσκηση, το να βλέπουν αγαπημένα πρόσωπα και να δειπνουν έξω, προτείνει η έρευνα που δημοσιεύτηκε ως επιστολή στο περιοδικό, JAMA Internal Medicine.
Αυτή η αυξημένη απομόνωση μπορεί να τροφοδοτεί χειρότερη ψυχική και σωματική υγεία στην ηλικιωμένη ασιατική κοινότητα της πόλης, εάν υπάρχουν αποτελέσματα από 80 εις βάθος συνεντεύξεις με κατοίκους της Ασίας 50 ετών και άνω και τοπικούς κλινικούς γιατρούς. «Ακούσαμε πολλές ιστορίες για ανθρώπους που αποφεύγουν να πάνε έξω για να ασκηθούν και να ψωνίσουν», εξηγεί ο συνεργάτης του Τμήματος Γηριατρικής του UCSF, Lingsheng Li, MD, MHS. Ο Λι πραγματοποίησε την έρευνα, μαζί με μια ομάδα καθηγητών, προσωπικού και μαθητών του UCSF. «Αυτές οι δραστηριότητες είναι απαραίτητες για την ευημερία και την ποιότητα ζωής —ειδικά για τους ηλικιωμένους που είναι ήδη απομονωμένοι στην κοινότητα». «Μερικοί άνθρωποι απέφευγαν ακόμη και να πάνε στο ιατρείο γιατί τους απαιτούσε να μπουν σε λεωφορείο, όπου έχουν συμβεί πολλές από αυτές τις επιθέσεις». Μεταξύ των 20 κλινικών γιατρών του Σαν Φρανσίσκο που ερωτήθηκαν, πολλοί ανέφεραν ότι η απομόνωση επιδείνωσε χρόνιες παθήσεις όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης και η γνωστική έκπτωση σε ορισμένους ασθενείς.
«Έχω δει μερικές περιπτώσεις όπου ένας ασθενής είχε ήπια γνωστική εξασθένηση που επιδεινώθηκε σε ειλικρινή άνοια», είπε ένας γιατρός στους ερευνητές του UCSF. «Μετά από μια ενδελεχή εξέταση, πρέπει να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι είναι επειδή δεν βγαίνουν πλέον έξω και δεν περπατούν κάθε μέρα». Σε εθνικό επίπεδο, 1 στους 3 Ασιάτες και κατοίκους των νησιών του Ειρηνικού αντιμετώπισε ρατσιστική κακοποίηση το 2023. Στο Σαν Φρανσίσκο, περίπου το ένα τέταρτο των αντιασιατικών επιθέσεων που είχαν στόχο Ασιάτες 60 ετών και άνω μεταξύ Μαρτίου 2020 και Δεκεμβρίου 2021 αφορούσαν σωματική βία. Ο φόβος να γίνετε θύμα αντιασιατικού μίσους θα μπορούσε να είναι ένας παράγοντας κινδύνου για χειρότερη ψυχική, κοινωνική και σωματική υγεία για τα ηλικιωμένα μέλη της ασιατικής κοινότητας. Αν και ορισμένοι κλινικοί γιατροί και ασθενείς στη μελέτη του Li είπαν ότι ένιωθαν πως ο έλεγχος για αυτό θα ήταν δύσκολος, πολλοί θεώρησαν επίσης ότι η αντιμετώπιση του ρόλου του ρατσισμού στην υγεία ήταν μέρος της ολοκληρωμένης υγειονομικής περίθαλψης.
“Ακούσαμε επίσης πολύ ισχυρές συστάσεις από άτομα που πιστεύουν ότι οι κλινικοί γιατροί πρέπει να ελέγχουν για αντιασιατικό μίσος, επειδή δείχνει ότι οι κλινικοί γιατροί νοιάζονται για ολόκληρο το άτομο και ότι οι πράξεις ρατσισμού και βίας εναντίον τους, των οικογενειών τους και των κοινοτήτων τους δεν είναι εντάξει” εξηγεί. «Ως κλινικοί γιατροί, μπορεί να μην είμαστε σε θέση να αλλάξουμε την κατάσταση αμέσως, αλλά μπορούμε ακόμη να παρέχουμε αυτόν τον θεραπευτικό χώρο ακρόασης και να δείξουμε στους ασθενείς ότι νοιαζόμαστε». Η ομάδα του Li συνδημιούργησε μια απλή ερώτηση προσυμπτωματικού ελέγχου με τους κλινικούς γιατρούς που συμμετείχαν στη μελέτη για να βοηθήσει στην έναρξη μιας συζήτησης μεταξύ ασθενών και εργαζομένων στον τομέα της υγείας: “Αισθάνεστε ασφαλείς έξω από το σπίτι σας;”
