Αιμαγγείωμα: Το αιμαγγείωμα, γνωστό και ως σημάδι φράουλας, είναι ένα έντονο κόκκινο σημάδι που εμφανίζεται την πρώτη ή τη δεύτερη εβδομάδα της ζωής. Μοιάζει με ελαστικό εξόγκωμα και αποτελείται από επιπλέον αιμοφόρα αγγεία στο δέρμα. Σε αυτό το λεπτό της Mayo Clinic, η Δρ Megha Tollefson, παιδοδερματολόγος της Mayo Clinic, εξηγεί τι πρέπει να γνωρίζουν οι φροντιστές εάν το παιδί τους έχει αιμαγγείωμα.
Ο Δρ Tollefson λέει ότι είναι τεχνικά όγκοι, αλλά οι γονείς δεν πρέπει να αφήσουν αυτό το όνομα ή την έντονη εμφάνισή τους να τους ανησυχήσει. “Είναι στην πραγματικότητα ο πιο κοινός όγκος της βρεφικής ηλικίας, που συμβαίνει από ένα στα 20 έως ένα στα 50 μωρά. Είναι απλώς μια συλλογή αιμοφόρων αγγείων που αναπτύσσονται στο πρώτο μέρος της ζωής ενός μωρού”, λέει ο Δρ Tollefson. Είναι πιο κοινά στα μωρά που γεννιούνται πρόωρα. Και μπορούν να εμφανιστούν οπουδήποτε στο σώμα, αλλά συνήθως αφορούν τις περιοχές του κεφαλιού και του λαιμού. Ένα άλλο χαρακτηριστικό που μπορεί να ανησυχήσει τους γονείς είναι ο γρήγορος ρυθμός ανάπτυξης. Ο Δρ Tollefson λέει ότι τα αιμαγγειώματα θα συνεχίσουν να αναπτύσσονται μέχρι τα παιδιά να γίνουν περίπου 6 έως 9 μηνών. Σε εκείνο το σημείο, τυπικά σταθεροποιούνται και μετά φεύγουν αργά. “Περίπου το 90% των αιμαγγειωμάτων υποχωρεί -ή είναι αυτό που το λέμε involute- στην ηλικία των 4 ετών.
Επομένως, είναι μια αρκετά αργή διαδικασία”, λέει ο Δρ Tollefson. Συνήθως δεν χρειάζεται θεραπεία. Ωστόσο, ο Δρ Tollefson λέει ότι εάν το αιμαγγείωμα παρεμβαίνει στην όραση, σε άλλες λειτουργίες, έχει τη δυνατότητα να παραμορφώνει αισθητικά, είναι μεγάλο ή μεγαλώνει γρήγορα, τα μωρά θα πρέπει να αξιολογούνται για θεραπεία. “Υπάρχουν πραγματικά δύο κύριες θεραπείες που χρησιμοποιούμε τώρα. Το χρυσό πρότυπο θεραπείας για ένα μωρό που χρειάζεται φάρμακο από το στόμα είναι ένα φάρμακο για την καρδιά που ονομάζεται προπρανολόλη.” “Αυτό το είδος φαρμάκου ονομάζεται β-αναστολέας. Υπάρχει επίσης μια τοπική μορφή αυτού του φαρμάκου και υπάρχουν μερικά μωρά για τα οποία αυτό μπορεί να είναι κατάλληλο.” Αργότερα στη ζωή, η χειρουργική επέμβαση με λέιζερ μπορεί να είναι μια επιλογή για τη θεραπεία των υπολειπόμενων αιμαγγειωμάτων. Αλλά ο Δρ Tollefson λέει ότι αυτό δεν χρειάζεται πάντα.
