Αερόβια “Cardio” Άσκηση: Η τακτική αερόβια άσκηση, ευρέως γνωστή ως “cardio”, συνδέεται με σημαντικά χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από γρίπη ή πνευμονία, ακόμη και σε εβδομαδιαία επίπεδα κάτω από τα συνιστώμενα, διαπιστώνει αμερικανική έρευνα που δημοσιεύθηκε διαδικτυακά online στο βρετανικό περιοδικό αθλητιατρικής (British Journal of Sports Medicine). Όμως, μπορεί να υπάρχει ένα επίπεδο πάνω από το οποίο τα αποτελέσματα να φτάνουν σε ένα πλατώ ή -στην περίπτωση των δραστηριοτήτων μυϊκής ενδυνάμωσης- να γίνονται δυνητικά επιβλαβή, υποδηλώνουν τα ευρήματα. Οι ενήλικες συνιστάται να πραγματοποιούν τουλάχιστον 150 λεπτά/εβδομάδα μέτριας έντασης ή 75 λεπτά έντονης έντασης αερόβια σωματική δραστηριότητα ή έναν ισοδύναμο συνδυασμό, καθώς και δραστηριότητα μυϊκής ενδυνάμωσης μέτριας ή μεγαλύτερης έντασης τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα.
Η αερόβια άσκηση, η οποία περιλαμβάνει το γρήγορο/ταχύ περπάτημα, το κολύμπι, το τρέξιμο και το ανέβασμα σκαλοπατιών, είναι διαρκής, αυξάνει τους καρδιακούς παλμούς και προκαλεί ιδρώτα. Οι δραστηριότητες μυϊκής ενδυνάμωσης περιλαμβάνουν τη χρήση βαρών και ταινιών αντίστασης, ασκήσεις, όπως τα καθίσματα, τα λαγκάκια και τα press-ups (calisthenics)- και βαριά κηπουρική. Εκτός του ότι συμβάλλει στη διατήρηση της καλής υγείας και στην αποτροπή σοβαρών ασθενειών, η τακτική σωματική δραστηριότητα μπορεί επίσης να προστατεύει από το θάνατο από γρίπη ή πνευμονία, σύμφωνα με τα στοιχεία. Οι ερευνητές θέλησαν λοιπόν να διαπιστώσουν αν συγκεκριμένοι τύποι και ποσότητες σωματικής δραστηριότητας μπορεί να σχετίζονται με αυτόν τον μειωμένο κίνδυνο. Βασίστηκαν στις απαντήσεις 577.909 ενηλίκων που είχαν λάβει μέρος στην εθνικά αντιπροσωπευτική Εθνική Έρευνα Συνέντευξης Υγείας (NHIS) των ΗΠΑ μεταξύ 1998 και 2018. Οι ερωτηθέντες ρωτήθηκαν πόσο συχνά αφιέρωναν 10 ή περισσότερα λεπτά σε έντονης έντασης και ελαφριάς ή μέτριας έντασης αερόβιες δραστηριότητες. Και ρωτήθηκαν πόσο συχνά έκαναν δραστηριότητες μυϊκής ενδυνάμωσης. Στη συνέχεια, κάθε άτομο κατηγοριοποιήθηκε ανάλογα με το πόσο καλά ανταποκρινόταν στους συνιστώμενους εβδομαδιαίους στόχους αερόβιας δραστηριότητας + μυϊκής ενδυνάμωσης: δεν ανταποκρινόταν σε κανέναν από τους δύο- ανταποκρινόταν στον στόχο της αερόβιας δραστηριότητας- ανταποκρινόταν στον στόχο της μυϊκής ενδυνάμωσης- και ανταποκρινόταν και στους δύο στόχους.
Ορίστηκαν πέντε επίπεδα φυσικής δραστηριότητας: κάτω από 10, 10-149, 150-300, 301-600 και πάνω από 600 λεπτά/εβδομάδα μέτριας έως έντονης φυσικής δραστηριότητας- και λιγότερες από 2, 2, 3, 4-6 και 7 ή περισσότερες συνεδρίες/εβδομάδα δραστηριοτήτων μυϊκής ενδυνάμωσης. Οι μισοί από τους ερωτηθέντες (50,5%) δεν πληρούσαν κανέναν από τους δύο εβδομαδιαίους στόχους. Το πόσο καλά τα κατάφεραν διέφερε σημαντικά ανάλογα με τους κοινωνικοδημογραφικούς παράγοντες και τον τρόπο ζωής, τις υποκείμενες παθήσεις και το αν είχαν εμβολιαστεί κατά της γρίπης ή/και της πνευμονίας. Το ένα τρίτο (34%) ήταν αερόβια αδρανείς και περισσότερα από τα τρία τέταρτα (78%) ανέφεραν λιγότερες από 2 εβδομαδιαίες συνεδρίες δραστηριοτήτων μυϊκής ενδυνάμωσης. Κατά τη διάρκεια μιας μέσης περιόδου παρακολούθησης 9 ετών, 81.431 συμμετέχοντες πέθαναν. 1.516 από αυτούς τους θανάτους αποδόθηκαν σε γρίπη και πνευμονία. Εκείνοι που πληρούσαν και τους δύο συνιστώμενους εβδομαδιαίους στόχους σωματικής δραστηριότητας είχαν σχεδόν τον μισό (48%) κίνδυνο να πεθάνουν από γρίπη ή πνευμονία σε σχέση με τους συνομηλίκους τους που δεν πληρούσαν κανέναν από τους δύο, μετά τη συνεκτίμηση των δυνητικά επιδραστικών παραγόντων. Η εκπλήρωση μόνον του στόχου για την αερόβια δραστηριότητα σχετιζόταν με 36% χαμηλότερο κίνδυνο, μετά τη συνεκτίμηση των δυνητικά επιδρώντων παραγόντων, ενώ η εκπλήρωση μόνον του στόχου για τη μυϊκή ενδυνάμωση δεν σχετιζόταν με καμία σημαντική διαφορά στον κίνδυνο. Όσον αφορά την ποσότητα, η επίτευξη 10-149, 150-300 και 301-600 λεπτών/εβδομάδα αερόβιας σωματικής δραστηριότητας συσχετίστηκε, αντίστοιχα, με 21%, 41% και 50% χαμηλότερους κινδύνους, σε σύγκριση με κανένα. Όμως, δεν παρατηρήθηκε κανένα πρόσθετο όφελος πάνω από 600 λεπτά εβδομαδιαίως.
“Παρόλο που τα [10-150 λεπτά/εβδομάδα] χαρακτηρίζονται συχνά ως “ανεπαρκή” επειδή υπολείπονται της συνιστώμενης διάρκειας, μπορεί να προσδίδουν οφέλη για την υγεία σε σχέση με τη σωματική αδράνεια”, προτείνουν οι ερευνητές. Όσον αφορά τις δραστηριότητες μυϊκής ενδυνάμωσης, σε σύγκριση με λιγότερες από 2 εβδομαδιαίες συνεδρίες, η επίτευξη του εβδομαδιαίου στόχου των 2 συνδέθηκε με 47% χαμηλότερο κίνδυνο, αλλά 7 ή περισσότερες συνεδρίες συνδέθηκαν με 41% υψηλότερο κίνδυνο. “Αν και πέρα από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας μελέτης, οι εύλογες εξηγήσεις [για αυτή τη διχοτόμηση] κυμαίνονται από ανακριβείς απαντήσεις (όπως η αναφορά επαγγελματικής σωματικής δραστηριότητας, η οποία μπορεί να μην παρέχει την ίδια προστατευτική επίδραση με τη σωματική δραστηριότητα του ελεύθερου χρόνου) έως τις αιμοδυναμικές επιπτώσεις της συχνής, υψηλής έντασης [δραστηριότητας μυϊκής ενδυνάμωσης]”, εξηγούν οι ερευνητές. Πρόκειται για μια μελέτη παρατήρησης και ως εκ τούτου δεν μπορεί να τεκμηριώσει την αιτία, προστίθεται στην οποία οι ερευνητές αναγνωρίζουν διάφορους περιορισμούς. Για παράδειγμα, η μελέτη βασίστηκε σε προσωπική ανάκληση και σε ένα χρονικό σημείο- η έρευνα της υπηρεσίας υγείας του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHIS) κατέγραψε μόνο τη σωματική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο σε περιόδους 10 ή περισσότερων λεπτών, ούτε έκανε διάκριση μεταξύ δραστηριοτήτων ελαφριάς και μέτριας έντασης. Παρ’ όλα αυτά, οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα: “Οι προσπάθειες για τη μείωση της θνησιμότητας από γρίπη και πνευμονία μεταξύ των ενηλίκων θα μπορούσαν να επικεντρωθούν στη μείωση του επιπολασμού της αερόβιας αδράνειας και στην αύξηση του επιπολασμού της επίτευξης 2 επεισοδίων/εβδομάδα δραστηριότητας μυϊκής ενδυνάμωσης”.