3 Θέματα: Το μέλλον των επιδημιών:
Φαίνεται ότι η μία επιδημία μετά την άλλη βρίσκεται στις ειδήσεις αυτές τις μέρες. Αλλά υπάρχουν πραγματικά περισσότερες από αυτές; Σύντομη απάντηση: ναι. Αναδυόμενες, επανεμφανιζόμενες ασθένειες: Κάποιες ασθένειες εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια για πρώτη φορά- κάποιες άλλες είναι παλιές που αναβιώνουν. Οι νέοι φορείς περιλαμβάνουν τους SARS-CoV-1, SARS-CoV-2 και H1N1. Μεταδίδονται από τα ζώα στον άνθρωπο, οι ιοί αυτοί εμφανίζονται αρχικά σε πληθυσμούς στους οποίους δεν υπάρχει ειδική ανοσία.
Άλλοι κίνδυνοι προέρχονται από ιούς που προκάλεσαν επιδημίες στο παρελθόν και επανεμφανίζονται – είτε λόγω μετάδοσης μεταξύ ανθρώπων, είτε από ζώα σε ανθρώπους, είτε ακόμη και από στελέχη εμβολίων σε ανθρώπους.
Αυξανόμενος κίνδυνος; Ναι, όπως επιβεβαίωσε ο ΠΟΥ. Η επέκταση των ανθρώπινων πληθυσμών, η επικάλυψη των ενδιαιτημάτων, η κλιματική αλλαγή και άλλοι παράγοντες αποτελούν πιθανές αιτίες για την αύξηση.
Προληπτικές ενέργειες: Οι οργανισμοί ζητούν τώρα την προσέγγιση “Μία Υγεία”, η οποία επιδιώκει την προστασία της υγείας των ανθρώπων και των ζώων μέσω μιας παγκόσμιας και διεπιστημονικής στρατηγικής που περιλαμβάνει τις διασυνδέσεις των ανθρώπων, των ζώων και του κοινού τους περιβάλλοντος.
Νέο εργαλείο μπορεί να προβλέψει τον κίνδυνο θνησιμότητας για ηλικιωμένους με άνοια
Ένα νέο μοντέλο πρόβλεψης πρόγνωσης μπορεί να βοηθήσει τους κλινικούς γιατρούς να προβλέψουν με ακρίβεια τον θάνατο μεταξύ των ηλικιωμένων ενηλίκων με άνοια. Εκατομμύρια Αμερικανοί πάσχουν από τη νόσο Αλτσχάιμερ ή άλλη μορφή άνοιας.
Ο διάμεσος χρόνος επιβίωσης από την ηλικία διάγνωσης κυμαίνεται σε μεγάλο εύρος, από 3,3 έως 11,7 έτη- εδώ έρχεται να βοηθήσει το μοντέλο.
Προβλέψεις επιβίωσης: Η δυνατότητα καλύτερης πρόβλεψης των ασθενών που είναι πιθανότερο να επιβιώσουν περισσότερο με άνοια θα μπορούσε να βοηθήσει στον οικονομικό προγραμματισμό, στις κλινικές επιλογές, στη χρήση μακροχρόνιας φροντίδας και σε άλλες αποφάσεις. Για παράδειγμα, ορισμένες παρεμβάσεις έχουν άμεσους κινδύνους και καθυστερημένα οφέλη, τα οποία μπορεί να έχουν νόημα μόνο εάν ένας ασθενής μπορεί να περιμένει να ζήσει ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Το προσδόκιμο ζωής μπορεί να βοηθήσει στη διαφοροποίηση μεταξύ των ασθενών που είναι πιθανό να ωφεληθούν ή να ζημιωθούν από αυτές τις παρεμβάσεις.
Πρόκληση για τον κλινικό ιατρό: Το μοντέλο προέβλεψε με ακρίβεια 75% σε μια δοκιμαστική κατάσταση.
Η επικοινωνία με τους ασθενείς και τους φροντιστές για τη χρησιμότητα τέτοιων μοντέλων, τα οποία δεν είναι πολύ ακριβή, μπορεί να αποτελέσει πρόκληση για τους κλινικούς γιατρούς.
Η επαγγελματική εξουθένωση των ιατρών φτάνει σε κρίσιμα επίπεδα
Μια δεκαετής έρευνα έδειξε ότι τα ποσοστά επαγγελματικής εξουθένωσης μεταξύ των γιατρών στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αυξηθεί σε ανησυχητικά επίπεδα.
Το 63% των ιατρών που συμμετείχαν στην έρευνα ανέφεραν τουλάχιστον ένα σύμπτωμα επαγγελματικής εξουθένωσης στο τέλος του 2021 και στις αρχές του 2022, ποσοστό αυξημένο από 44% το 2017 και 46% το 2011.
Μόνο το 30% ένιωθε ικανοποιημένο από την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, σε σύγκριση με το 43% 5 χρόνια νωρίτερα.
Ακόμη και σε σύγκριση με τα πρώτα στάδια της πανδημίας, οι αριθμοί έχουν χειροτερέψει.
Σωματικές συνέπειες: Η συναισθηματική εξουθένωση των γιατρών έχει σωματικές συνέπειες για τους ίδιους – συνδέεται με κατάχρηση ουσιών και αυτοκτονικές σκέψεις – και για τους ασθενείς- τα ιατρικά λάθη αυξάνονται και τα αποτελέσματα των ασθενών επιδεινώνονται.
Σημαντικές αιτίες: Οι υπεύθυνοι είναι διάφοροι παράγοντες: Ορισμένοι γιατροί είναι εξαντλημένοι από τη θεραπεία της ίδιας της πανδημίας, αλλά η έρευνα δείχνει ότι η επαγγελματική εξουθένωση μπορεί να εξαπλωθεί τοπικά.
Και ορισμένοι γιατροί επισημαίνουν τις πολιτικές εξελίξεις ως παράγοντες, κατονομάζοντας την πολιτικοποίηση της επιστήμης, τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού και την παρενόχληση των εργαζομένων στον τομέα της υγείας.