Παγκόσμια Πανδημία Covid-19: «Η μελέτη δείχνει ότι η μοναχικότητα, ένας θετικός τρόπος περιγραφής της μοναξιάς, αναγνωρίζεται σε όλες τις ηλικίες ότι παρέχει οφέλη στην ευημερία μας». Ο χρόνος που περάσανε μόνοι τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχε θετικές επιπτώσεις στην ευημερία σε όλες τις ηλικίες, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Η μελέτη σε περισσότερους από 2.000 εφήβους και ενήλικες διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι βίωσαν οφέλη από τη μοναχικότητα κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της παγκόσμιας πανδημίας Covid-19.
Πρέπει φυσικά να σημειωθεί ότι όλες οι ηλικιακές ομάδες βίωσαν τόσο θετικές όσο και αρνητικές επιπτώσεις από τον μοναχικό χρόνο. Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι περιγραφές για εκείνες τις μέρες περιλάμβαναν περισσότερα θετικά στοιχεία από ό,τι αρνητικά.
Κατά μέσο όρο, οι βαθμολογίες ευεξίας όταν οι συμμετέχοντες έμεναν μόνοι ήταν 5 στα 7 σε όλες τις ηλικίες, συμπεριλαμβανομένων των εφήβων ηλικίας 13-16 ετών.
Ορισμένοι συμμετέχοντες στη μελέτη μίλησαν για επιδείνωση της διάθεσης ή της ευεξίας τους, αλλά οι περισσότεροι περιέγραψαν τις εμπειρίες τους από τη μοναξιά με την έννοια του αισθήματος ικανότητας και του αισθήματος αυτονομίας.
Το 43% όλων των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι η μοναξιά περιλαμβάνει δραστηριότητες και εμπειρίες επάρκειας – χρόνος που δαπανάται για την ανάπτυξη δεξιοτήτων και δραστηριοτήτων, και αυτό ήταν συνεπές σε όλες τις ηλικίες. Εν τω μεταξύ, η αυτονομία – η σύνδεση με τον εαυτό και η εξάρτηση από τον εαυτό ήταν ένα σημαντικό χαρακτηριστικό ιδιαίτερα για τους ενήλικες, οι οποίοι το ανέφεραν δύο φορές συχνότερα από τους έφηβους συμμετέχοντες.
Οι ενήλικες σε ηλικία εργασίας κατέγραψαν τις πιο αρνητικές εμπειρίες με περισσότερους συμμετέχοντες να αναφέρουν διαταραχή της ευημερίας (35,6% έναντι 29,4% στους εφήβους και 23,7% στους ηλικιωμένους) και αρνητική διάθεση (44% έναντι 27,8% στους εφήβους και 24,5% στους ηλικιωμένους).
Οι εμπειρίες αποξένωσης, ή το κόστος της μη αλληλεπίδρασης με τους φίλους, ήταν δύο φορές συχνότερες μεταξύ των εφήβων (περίπου ένας στους επτά ή 14,8%) σε σύγκριση με τους ενήλικες (7%), με τους ηλικιωμένους να το αναφέρουν πιο σπάνια (2,3%).
Η Δρ Netta Weinstein, αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Reading και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε: «Η μελέτη μας δείχνει ότι οι πτυχές της μοναχικότητας, ένας θετικός τρόπος περιγραφής της μοναξιάς, αναγνωρίζεται σε όλες τις ηλικίες ότι παρέχει οφέλη για την ευημερία μας».
«Η συμβατική άποψη είναι ότι οι έφηβοι στο σύνολό τους θεωρούσαν ότι η πανδημία ήταν μια αρνητική εμπειρία, αλλά βλέπουμε στη μελέτη μας πώς τα στοιχεία της μοναξιάς μπορεί να είναι θετικά. Κατά τη διάρκεια αυτών των πρώτων μηνών της πανδημίας εδώ στο Ηνωμένο Βασίλειο, βλέπουμε ότι οι εργαζόμενοι ενήλικες ήταν στην πραγματικότητα πιο πιθανό να αναφέρουν πτυχές επιδείνωσης της ευημερίας και της διάθεσης, αλλά ακόμη και αυτές δεν αναφέρονται τόσο συχνά όσο οι πιο θετικές εμπειρίες της μοναχικότητας».
Η Weinstein δήλωσε: «Γνωρίζουμε ότι πολλοί άνθρωποι επανασυνδέθηκαν με χόμπι και ενδιαφέροντα ή εκτιμούν όλο και περισσότερο τη φύση σε περιπάτους και βόλτες με ποδήλατο κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, και αυτά τα στοιχεία αυτού που περιγράφουμε ως «αυτοκαθοριζόμενα κίνητρα», όπου επιλέγουμε να περνάμε χρόνο μόνοι μας για τον εαυτό μας, φαίνεται ότι αποτελούν κρίσιμη πτυχή της θετικής ευεξίας». Εξήγησε ότι τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι «τα περιστασιακά συμπεράσματα σχετικά με τη μοναξιά με βάση την ηλικία και το στάδιο χάνουν την πραγματικότητα των διαφοροποιημένων βιωμένων εμπειριών μας».
Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο Frontiers in Psychology, προέρχονται από μια σειρά συνεντεύξεων σε βάθος, όπου οι συμμετέχοντες από το Ηνωμένο Βασίλειο απάντησαν σε ανοιχτές ερωτήσεις σχετικά με τις εμπειρίες τους από τη μοναξιά. Η ομάδα των ερευνητών κωδικοποίησε τις απαντήσεις για να βρει κοινές εμπειρίες και μέτρησε ποσοτικά δεδομένα σχετικά με δύο πτυχές της ευημερίας που συνδέονται με τη μοναξιά, τα αυτοκαθοριζόμενα κίνητρα (η επιλογή να περνά κανείς χρόνο μόνος του) και την αίσθηση ηρεμίας (γαλήνης).
Οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα ευρήματα ελήφθησαν από μια φάση της πανδημίας Covid-19 κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2020 και συνιστούν να εξεταστούν τα δεδομένα παρακολούθησης των εμπειριών της μοναξιάς σε δύσκολες περιόδους όπως αυτή, αλλά και σε πιο συνηθισμένες περιόδους όπου η καθημερινή μοναξιά μπορεί να μοιάζει εντελώς διαφορετική δεδομένων των συνθηκών.