Η υπέρταση είναι μία συχνή, αλλά υποδιαγνωσμένη επιπλοκή της χημειοθεραπείας για οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία (ALL), της πιο κοινής παιδικής κακοήθειας. Επιπλέον, υπάρχει ανησυχητικά υψηλή συχνότητα εμφάνισης οξείας νεφρικής βλάβης (ΑΚΙ) στα παιδιά και τους νέους ενήλικες που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία πολλαπλών παραγόντων για οξεία μυελογενή λευχαιμία (AML). Αυτά αναφέρθηκαν σε ανακοινώσεις στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Παιδιατρικής Αιματολογίας / Ογκολογίας.
Αν και τα σχήματα επαγωγής στη χημειοθεραπεία για την παιδική ηλικία περιέχουν όλα στεροειδή σε υψηλές δόσεις (τα οποία είναι γνωστό ότι σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο για υπέρταση), η συχνότητα εμφάνισης της υπέρτασης καθ’όλη τη διάρκεια της χημειοθεραπείας δεν έχει αξιολογηθεί επαρκώς, σύμφωνα με τον Andrew S . Freiberg, MD και τους συνεργάτες του στο Νοσοκομείο Penn State στο Hershey, Pennsylvania. Για την εκτίμηση αυτής της κατάστασης, εξέτασαν μετρήσεις αρτηριακής πίεσης που λαμβάνονταν κατά τη διάρκεια της θεραπείας σε 36 παιδιατρικούς ασθενείς που έλαβαν αγωγή στο κέντρο τους το 2004 και το 2005.
Υπολόγισαν ημερήσιους μέσους όρους αρτηριακής πίεσης για κάθε ασθενή και τους κατηγοριοποίησαν ως νορμοτασικούς, προϋπερτασικούς, ή ως υπέρταση σταδίου Ι ή σταδίου ΙΙ. Ο αριθμός των ημερών κατά τις οποίες κατά μέσο όρο οι μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης του κάθε ασθενούς ενέπιπταν σε μία από τις κατηγορίες καταγράφηκε. «Η συχνότητα της υπέρτασης ήταν πολύ υψηλότερη από το κάτω του 5% που αναμένεται σε ένα υγιή παιδιατρικό πληθυσμό», διαπίστωσαν οι ερευνητές.
Από 562 συνολικά μετρήσεις, το 56% ήταν στο νορμο- ή προϋπερτασικό εύρος, αλλά το 30% ήταν σταδίου Ι και 14% υπέρταση σταδίου II. «Έμεινα έκπληκτος με το πόσο λίγοι από τους ασθενείς με υπέρταση πραγματικά αντιμετωπίζονται,» είπε ο Δρ Freiberg σε συνέντευξή του. Μόλις 3 από τους 36 ασθενείς που μελετήθηκαν έλαβαν θεραπεία για την υπέρταση, είπε, πιθανώς επειδή οι κλινικοί γιατροί υπέθεσαν ότι το αποτέλεσμα ήταν απότοκο της αγωγής με στεροειδή, και παροδικό.
Όπως ο Δρ Freiberg και οι συνεργάτες του, η Liezl du Plessis, MBChB, από το Νοσοκομείο Παίδων στο Βανκούβερ του Καναδά, και οι συνεργάτες της αιφνιδιάστηκαν όταν εξέτασαν την επίπτωση της AKI σε παιδιά και εφήβους που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία για AML. Η ομάδα της πραγματοποίησε μια αναδρομική μελέτη 53 παιδιών και νεαρών ενηλίκων που υποβλήθηκαν σε χημειοθεραπεία για AML από το 2005 έως το 2016.
Βρήκαν ότι 34 από τους 53 ασθενείς (64%) είχαν AKI, με 11 ασθενείς σταδίου 1 (αύξηση της κρεατινίνης 1,5 ή περισσότερο της βασικής τιμής), 11 σταδίου 2 (αύξηση της κρεατινίνης 2 ή περισσότερο της βασικής τιμής), και 12 σταδίου 3 (αύξηση της κρεατινίνης 3 ή περισσότερο της βασικής τιμής ή με ανάγκη για αιμοκάθαρση). Σε ένα μοντέλο παλινδρόμησης, παράγοντες με σημαντική συσχέτιση με τον κίνδυνο ΑΚΙ ήταν το άρρεν φύλο (αναλογία πιθανοτήτων (OR)= 0.2, Ρ = .03) και η ηλικία 10 ετών και άνω (OR = 17,3, <0.01). «Ένα μεγάλο τμήμα των ασθενών με AML πηγαίνει για να μεταμόσχευση μυελού των οστών, που συνεπάγεται υψηλό κίνδυνο για περαιτέρω νεφρική βλάβη. Έτσι, νομίζω ότι θα ήταν σημαντικό να γνωρίζουμε την κατάσταση της νεφρικής λειτουργίας των ασθενών» ανέφερε η du Plessis.
