Για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε χειρουργική επέμβαση αντικατάστασης της κατ’ ώμον άρθρωσης (αρθροπλαστική), ο υψηλότερος δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) συνδέεται με αυξημένες επιπλοκές, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης για χειρουργική επανεπέμβαση, αναφέρει μια νέα μελέτη στο ιατρικό περιοδικό The Journal of Bone & Joint Surgery .
«Η αύξηση του ΔΜΣ συνδέεται στενά με αυξημένα ποσοστά χειρουργικών επανεπεμβάσεων και μετεγχειρητικές επιπλοκές μετά από αρθροπλαστική ώμου», γράφουν ο Eric R. Wagner, MD, και οι συνεργάτες του στη Mayo Clinic, Rochester, Μινεσότα. Τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι, πάνω από ένα ορισμένο επίπεδο παχυσαρκίας, αυξάνει ο κίνδυνος επιπλοκών σταθερά μαζί με την αύξηση του ΔΜΣ.
Η μελέτη περιέλαβε δεδομένα για 4.567 αρθροπλαστικές ώμου που πραγματοποιήθηκαν μεταξύ του 1970 και του 2013. Διάφορες χειρουργικές επεμβάσεις αρθροπλαστικής του ώμου εκτελούνται για τη θεραπεία του άλγους στον ώμο και την απώλεια της λειτουργίας της άρθρωσης που προκύπτει από αρθρίτιδα ή άλλες νόσους.
Από τους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αρθροπλαστική ώμου 43% ήταν παχύσαρκοι (με ΔΜΣ = 30 ή υψηλότερο). Οι ερευνητές ανέλυσαν τη σχέση μεταξύ ΔΜΣ και τα διάφορα είδη των επιπλοκών. Συνολικά, 302 ασθενείς χρειάστηκαν αναθεωρητική επανεπέμβαση λόγω μηχανικής βλάβης, χαλάρωσης του εμφυτεύματος, ή λόγω άλλων αιτίων (για να αποκαταστήσουν ή/και να αντικαταστήσουν ένα ή περισσότερα τμήματα της τεχνητής άρθρωσης).
Επιπλέον 62 περιπτώσεις απαίτησαν μια μη-αναθεωρητική επανεπέμβαση. Οι παχύσαρκοι ασθενείς είχαν αυξημένο κίνδυνο για την επανεπέμβαση αμφότερων τύπων. Μεταξύ των ασθενών με ΔΜΣ 35 ή υψηλότερο, κάθε επιπλέον αύξηση κατά μία μονάδα στο ΔΜΣ συσχετίστηκε με αύξηση κατά 5% του κινδύνου επανεγχείρησης για οποιοδήποτε λόγο. Ο υψηλότερος ΔΜΣ επίσης συγκεκριμένα σχετίζεται με τη χειρουργική επέμβαση αναθεώρησης για μηχανική βλάβη. Για κάθε μία μονάδα αύξησης στον ΔΜΣ πάνω από 30, υπήρξε ένας αυξημένος κίνδυνος αναθεώρησης για μηχανική βλάβη της τάξης του 5%. Η συσχέτιση του ΔΜΣ με αύξηση των επιπλοκών παρέμεινε σημαντική μετά από στατιστική προσαρμογή για άλλους παράγοντες.
Η ισχυρότερη συσχέτιση ήταν με την λοίμωξη σε επιφανειακή πληγή: ο κίνδυνος αυξήθηκε κατά 9% για κάθε αύξηση μίας μονάδας στον ΔΜΣ. Σε αυτό τον πληθυσμό ασθενών η παχυσαρκία δεν ήταν παράγοντας κινδύνου θρομβοεμβολικές επιπλοκές, όπως είναι για τους ασθενείς που υποβάλλονται σε αντικατάσταση ισχίου ή γόνατος. «Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν την ιδέα ότι η αύξηση του ΔΜΣ αυξάνει την πίεση στο εμφύτευμα, γεγονός που οδηγεί σε υψηλότερα ποσοστά μηχανικής βλάβης του εμφυτεύματος,» αναφέρουν ο Δρ Wagner και οι συνεργάτες του.
