Της Νικολέτας Ντάμπου
Επανεξέταση του τρόπου λειτουργίας των φαρμακευτικών εταιρειών, ώστε να οικοδομηθούν σχέσεις ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ και ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ με όλους τους εταίρους του κλάδου και να αναδείξουν την ΑΞΙΑ που προσφέρουν προς τους Ασθενείς, τους Επαγγελματίες Υγείας, τις Αρχές και την Κοινωνία αποτελεί το κεντρικό θέμα του 11ου συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακευτικού Management (Ε.Ε.Φα.Μ.) στο Μέγαρο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο Αθηνών.
Σε έρευνα της ΜRB που διενεργήθηκε για λογαριασμό της Ελληνικής Εταιρίας Φαρμακευτικού Μάρκετινγκ (ΕΕΦΑΜ) περασμένο Νοέμβριο με στόχο να προσδιοριστεί η έννοια -εμπιστοσύνη του πληθυσμού απέναντι στις φαρμακευτικές εταιρείες αλλά και στο Υπουργείο Υγείας καθώς και στους γιατρούς αλλά και στους φαρμακοποιούς προκύπτουν τα εξής στοιχεία τα οποία και παρουσίασε στο συνέδριο ο διευθύνων σύμβουλος της MRB Δημήτρης Μαύρος. Από αυτά προκύπτει ότι:
- Η εμπιστοσύνη κτίζεται πάνω σε ένα Κοινό Αξιακό Σύστημα
- Ότι έρχεται σε αντίθεση με αυτό το Κοινό Αξιακό Σύστημα «τραυματίζει» την εμπιστοσύνη
- Οι παράλληλοι/ «ιδιοτελείς» στόχοι επιτρέπονται, με την προϋπόθεση ότι υπηρετούν ή τουλάχιστον δεν αναιρούν, τον κοινό στόχο
- «Εμπιστεύομαι», σημαίνει «εγκρίνω» (και όχι απλά «ανέχομαι»)
Παράλληλα, το 42% του πληθυσμού εμπιστεύεται τις φαρμακευτικές εταιρίες, ενώ ένα ποσοστό της τάξης του 24% δεν τις εμπιστεύεται και το υπόλοιπο δηλώνει ουδέτερο, φέρνοντας τη φαρμακοβιομηχανία περίπου στη μέση, από πλευράς σύγκρισης με άλλους 11 κλάδους ή φορείς της ελληνικής κοινωνίας. Ενώ, η εμπιστοσύνη που δείχνουν οι Έλληνες στο υπουργείο Υγείας ανέρχεται σε ποσοστό 38%.
Οι γιατροί έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη των Ελλήνων σε ποσοστό 77%. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία σε ποσοστό 62% , οι εταιρίες υψηλής τεχνολογίας σε ποσοστό 60%, τα ιατρικά ερευνητικά κέντρα και τα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε ποσοστό 59% και τα δημόσια νοσοκομεία σε ποσοστό 54%.
Η εμπιστοσύνη των Ελλήνων απέναντι στις καπνοβιομηχανίες είναι κατά (51%), στις τράπεζες (46%) , στις ασφαλιστικές 42%, στο υπουργείο Υγείας 38% και στις εταιρίες τροφίμων 32%.
Ο διευθύνων σύμβουλος της MRB Δημήτρης Μαύρος.
Σε ότι αφορά στην εξέλιξη του κλάδου των φαρμακευτικών εταιριών το 50% των Ελλήνων πολιτών πιστεύουν ότι εξελίσσονται με γοργούς ρυθμούς και ότι δεν επενδύουν όσο πρέπει στα καινοτόμα φάρμακα, όμως αναγνωρίζουν την συμβολή τους στην πρόοδο, την εξέλιξη και τη διασφάλιση της υγείας. Για την κουλτούρα απέναντι στις φαρμακευτικές, πιστεύουν ότι διαχειρίζονται το υπέρτατο αγαθό της υγείας και της ζωής, το οποίο όμως γίνεται εμπόρευμα.
Οι πολίτες αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα του κλάδου ως “αναγκαίο κακό ” καθώς η συμβολή του είναι καθοριστική για την προστασία και την βελτίωση της Υγείας . Η σκέψεις είναι ότι «αν δεν υπήρχαν τα φάρμακα, οι αρρώστιες θα θέριζαν, ο κόσμος θα πέθαινε νέος, όπως παλιά».
Από το αντιπροσωπευτικό δείγμα των 400 ατόμων που συμμετείχαν, το 41% δήλωσε πως διατηρεί εξαιρετική υγεία και το 32% καλή και μόνο το 20% έκανε καθημερινή χρήση φαρμάκων, ενώ το 50% έκανε χρήση φαρμάκων περιοδικά.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της MRΒ κ. Δημήτρης Μαύρος στην παρουσίαση του ανέφερε επίσης και μεταξύ άλλων ότι : “Τα στελέχη επιχειρήσεων είπαν ότι εάν δεν μου προστατεύσεις την αξιοπρέπεια εγώ δεν πρόκειται να φτάσω στην εμπιστοσύνη. Και η συνεργατικότητα δεν υπήρχε, ήταν χαμένη κάπου στις επόμενες λέξεις. Από την άλλη πλευρά το ευρύ κοινό είπε αν δεν χτιστεί μια σχέση εμπιστοσύνης εγώ δεν φτάνω στη συνεργατικότητα. Άρα οι τρεις κεντρικοί σπόνδυλοι των Ελλήνων σήμερα είναι: Αξιοπρέπεια, εμπιστοσύνη, συνεργατικότητα” και συνεχίζει: “Η εμπιστοσύνη πατάει πάνω σε ανιδιοτέλεια, σε αγαθή πρόθεση, στον καλό σκοπό και στο κοινό αξιακό σύστημα με αυτόν που έχουμε απέναντί μας.
Δηλαδή ο πολίτης και οι φαρμακευτικές εταιρίες έχουν κοινό αξιακό σύστημα;
Από όλο αυτό το τετράπτυχο, το πιο σημαντικό είναι : ο Έλληνας πατάει πάνω στο σκεπτικό το τυρί το βλέπω, τη φάκα δεν βλέπω και αν δεν του αντιμετωπίσουμε τη φάκα δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψει στο τυρί. Σκεφτείτε ότι μας ζητάει να ανακαλύπτουμε εικονικές φάκες για να μπορεί να πιστεύει ότι το τυρί που έχουμε βάλει μπροστά του είναι αληθινό. Άρα εμπιστεύομαι σημαίνει εγκρίνω και όχι απλά ανέχομαι και θα πρέπει αυτός ο οποίος διεκδικεί την εμπιστοσύνη να μπορεί να απαντήσει θετικά και αν οι στόχοι του είναι θεμιτοί και αν οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί είναι σωστές και αν έχει τις ικανότητες για να ανταποκριθεί σε αυτό το οποίο έχει στοχοθετήσει. Όμως, το πρώτο εύρημα είναι ότι μας βλέπουν σαν την ταινία ή σαν το ρόλο Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ!”.