Πρωτοσέλιδο

Αναισθησιολόγοι στο νοσοκομείο Σάμου αρνούνται τις εκτρώσεις

Αναισθησιολόγοι στο νοσοκομείο Σάμου αρνούνται τις εκτρώσεις
Κοινωνική αναταραχή προκαλεί η είδηση της απόφασης του συνόλου των αναισθησιολόγων του Νοσοκομείου Σάμου, οι οποίοι αρνούνται να χορηγούν αναισθησία σε περιπτώσεις διακοπής κύησης, εκτός αν συντρέχουν ιατρικοί λόγοι κινδύνου της ζωής ή της υγείας της εγκύου. Η συγκεκριμένη επιστολή κατατέθηκε στη διοίκηση του Νοσοκομείου Σάμου χωρίς να γνωρίζει κανείς ποιος είναι ο λόγος που […]

Κοινωνική αναταραχή προκαλεί η είδηση της απόφασης του συνόλου των αναισθησιολόγων του Νοσοκομείου Σάμου, οι οποίοι αρνούνται να χορηγούν αναισθησία σε περιπτώσεις διακοπής κύησης, εκτός αν συντρέχουν ιατρικοί λόγοι κινδύνου της ζωής ή της υγείας της εγκύου.

Η συγκεκριμένη επιστολή κατατέθηκε στη διοίκηση του Νοσοκομείου Σάμου χωρίς να γνωρίζει κανείς ποιος είναι ο λόγος που την προκάλεσε. Σύμφωνα με το Νόμο 1609/1986 «η μέριμνα για την προστασία της γυναίκας και την εξασφάλιση περίθαλψης σε οργανωμένες νοσηλευτικές μονάδες κατά την διακοπή της εγκυμοσύνης είναι υποχρέωση της πολιτείας». Να σημειωθεί ότι μέχρι πρότινος πραγματοποιούνταν διακοπές κυήσεως στο Νοσοκομείο, με τη συναίνεση της εγκύου ή των γονέων σε περιπτώσεις ανήλικης.

Από την πλευρά τους αν και δεν υπάρχει μέχρι στιγμής επίσημη ανακοίνωση, οι αναισθησιολόγοι επικαλούνται το άρθρο 31 του Νόμου 3418/2005 (κώδικας ιατρικής δεοντολογίας) το οποίο αναφέρει: «Ο ιατρός μπορεί να επικαλεσθεί τους κανόνες και τις αρχές της ηθικής συνείδησής του και να αρνηθεί να εφαρμόσει ή να συμπράξει στις διαδικασίες τεχνητής διακοπής της κύησης, εκτός εάν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της υγείας της».

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η διοίκηση του Νοσοκομείου φαίνεται να μην έχει το δικαίωμα να υποχρεώσει τους αναισθησιολόγους και τους μαιευτήρες να συμμετάσχουν σε διακοπή εγκυμοσύνης και έτσι το πρόβλημα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο αφού οι γυναίκες που αποφασίζουν να μην συνεχίσουν την εξέλιξη της μιας εγκυμοσύνης που δεν επιθυμούν δεν θα μπορούν να το κάνουν στο μοναδικό νοσηλευτικό ίδρυμα του νησιού που είναι το νοσοκομείο Άγιος Παντελεήμονας.

Ο Γ. Γραμματέας του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου Δημήτρης Βαρνάβας, σε δήλωση του, αναφέρει τα εξής:

«Έκπληξη προκάλεσαν οι πληροφορίες πως οι αναισθησιολόγοι στο Νοσοκομείο Σάμου αρνούνται πλέον να χορηγούν αναισθησία σε γυναίκες που πρόκειται να υποβληθούν σε εθελούσια διακοπή κύησης. Οι Σαμιώτισες, αν θέλουν εφεξής να διακόψουν μια ανεπιθύμητη κύηση, θα πρέπει να μεταβαίνουν σε άλλα νησιά ή να μετέρχονται αυτοσχέδιες μεθόδους, τις οποίες η ανθρωπότητα και η ιατρική κατάφεραν με πολλούς κόπους να απωθήσουν στη μνήμη τους ως σκοτεινό και εφιαλτικό παρελθόν.Οι αναισθησιολόγοι του Νοσοκομείου Σάμου επικαλούνται λόγους συνείδησης και ισχυρίζονται πως τις καλύπτει νόμος που ψηφίστηκε το 2005. Προκύπτουν όμως σοβαρά ερωτήματα για τη χρονική στιγμή που οι αναισθησιολόγοι έγιναν αντιρρησίες συνείδησης, διότι από το 2005 μέχρι πρόσφατα η Διευθύντρια Αναισθησιολογικού κυρία Αποστόλου χορήγησε αναισθησία σε 550 περιστατικά εθελούσιας διακοπής κύησης. Τότε Διευθυντής Γυναικολογικής Κλινικής ήταν  ο σύζυγός της κυρίας Αποστόλου, ο οποίος πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε.

 Τι συνέβη και προέκυψαν λόγοι συνείδησης τον τελευταίο καιρό;

Μήπως η κ. Αποστόλου, η οποία ως συνδικαλίστρια ήταν προσκείμενη στο ΚΚΕ, προσχώρησε πλέον σε θρησκευτικό δόγμα που της απαγορεύει να παρέχει ιατρικές υπηρεσίες σε γυναίκες που θέλουν να διακόψουν μια ανεπιθύμητη κύηση; Αν ναι τότε πρέπει να ενημερώσει τη Διοίκηση του Νοσοκομείου και τον Ιατρικό Σύλλογο και να πάψει να κρύβεται πίσω από αόριστους λόγους συνείδησης. Αν όχι, τότε οφείλει να διακόψει αμέσως αυτή την παρελκυστική τακτική. Το ίδιο ισχύει και για τις άλλες δύο συναδέλφους αναισθησιολόγους. Ταυτόχρονα οφείλουν να λάβουν θέση όλοι οι φορείς του νησιού (Ιατρικός Σύλλογος, Δήμος, συλλογικότητες) απέναντι σε ένα ζήτημα που μπορεί να λάβει τραγικές διαστάσεις αν κάποια απελπισμένη γυναίκα αποπειραθεί να διακόψει μόνη της μια ανεπιθύμητη κύηση. Ως γιατροί σεβόμαστε τα συνειδησιακά προβλήματα των συναδέλφων μας.  Όμως πάνω από όλα σεβόμαστε την αξιοπρέπεια, τη σωματική ακεραιότητα και τη ζωή των ασθενών μας».