Στο δύσκολο έργο της αναστήλωσης του αρχαίου θεάτρου Δωδώνης προσπαθούν να δώσουν λύση από το 1999 πολυάριθμες μελέτες, αυτοψίες, προτάσεις και επιτόπιες οδηγίες .
Γεγονός που οφείλεται τόσο στη δυσκολία ακριβούς αποτύπωσής του όσο και στην ευθραυστότητα του αρχαίου υλικού. Τον περασμένο Μάιο, έγινε εκτενής συζήτηση στη συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου γύρω από τη θέμα της προσέγγισης της αρχικής μορφής του μνημείου και συγκεκριμένα γύρω από τη χρήση του τεχνητού λίθου. Τότε αποφασίστηκε να συνεχισθεί η χρήση τεχνητού λίθου στα κατώτερα στρώματα των εδωλίων και να χρησιμοποιηθεί φυσικός λίθος για τη συμπλήρωση του κάτω μέρους των κερκίδων αλλά και των μεγάλων τμημάτων που λείπουν.
Με βάση αυτές τις αρχές συντάχθηκε η οριστική μελέτη στερέωσης και αποκατάστασης της 3ης κερκίδας του πρώτου διαζώματος, η οποία πήρε το “πράσινο φως” από τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου.
Μέχρι στιγμής έχει ολοκληρωθεί η αναστήλωση των επτά πρώτων σειρών εδωλίων στη δεύτερη κερκίδα του πρώτου διαζώματος, οι δε επεμβάσεις στο αρχαίο μνημείο θα συνεχισθούν όσο διαρκεί το ΕΣΠΑ.
Το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, κατασκευασμένο τον 3ο αιώνα π. Χ., έχει υποστεί ήδη από την αρχαιότητα πολλές τροποποιήσεις, αλλά και φυσικές φθορές, που το απομάκρυναν από την αρχική του μορφή. Αυτό που σήμερα αποτελεί και το ζητούμενο.