Η ομάδα σχεδιάζει επίσης ένα μνημείο στο Πανεπιστήμιο Tuskegee, το οποίο χρησίμευε ως αγωγός για τις πληρωμές και ήταν η τοποθεσία ενός νοσοκομείου όπου οι ιατροί είδαν τους άνδρες.
Ταμείο Νέας Υόρκης: Για σχεδόν 40 χρόνια, ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1930, καθώς κυβερνητικοί ερευνητές άφησαν σκόπιμα εκατοντάδες μαύρους άνδρες να πεθάνουν από σύφιλη στην Αλαμπάμα, ώστε να μπορέσουν να μελετήσουν την ασθένεια, ένα ίδρυμα στη Νέα Υόρκη κάλυπτε τα έξοδα κηδείας του αποθανόντος. Οι πληρωμές ήταν ζωτικής σημασίας για τους επιζώντες των θυμάτων σε έναν χρόνο και τόπο που καταστράφηκε από τη φτώχεια και τον ρατσισμό.Όσο αλτρουιστικές κι αν ακούγονται, οι επιταγές – 100 $ το πολύ – δεν ήταν απλή πράξη φιλανθρωπίας: ήταν μέρος ενός σχεδόν αδιανόητου σχεδίου.
Για να πάρουν τα χρήματα, οι χήρες ή άλλα αγαπημένα πρόσωπα έπρεπε να συναινέσουν στο να αφήσουν τους γιατρούς να τεμαχίσουν τα πτώματα των νεκρών ανδρών για αυτοψία που θα περιγράφουν λεπτομερώς τις καταστροφές μιας ασθένειας που έλεγαν στα θύματα ότι ήταν «κακό αίμα».
Πενήντα χρόνια μετά την αποκάλυψη της περίφημης μελέτης Tuskegee για τη σύφιλη στο κοινό και τη διακοπή της, η οργάνωση που έκανε αυτές τις πληρωμές για την κηδεία, το Μνημονικό Ταμείο Milbank, ζήτησε δημόσια συγγνώμη το Σάββατο από τους απογόνους των θυμάτων της μελέτης.
Η κίνηση έχει τις ρίζες της στον φυλετικό απολογισμό της Αμερικής μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία το 2020.
“Ήταν λάθος. Ντρεπόμαστε για τον ρόλο μας. Λυπούμαστε βαθιά”, δήλωσε ο πρόεδρος του ταμείου, Κρίστοφερ Φ. Κόλερ. Η συγγνώμη και μια συνοδευτική χρηματική δωρεά σε μια ομάδα απογόνων, ως θεμελίωση Κληρονομιάς για τις Φωνές των Πατεράδων μας, παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια τελετής στο Tuskegee σε μια συγκέντρωση παιδιών και άλλων συγγενών ανδρών που συμμετείχαν στη μελέτη. Προικισμένο το 1905 από την Elizabeth Milbank Anderson, μέλος μιας πλούσιας και καλά συνδεδεμένης οικογένειας στη Νέα Υόρκη, το ταμείο ήταν ένα από τα πρώτα ιδιωτικά ιδρύματα του έθνους.
Η μη κερδοσκοπική φιλανθρωπία είχε περιουσιακά στοιχεία περίπου 90 εκατομμυρίων δολαρίων το 2019, σύμφωνα με φορολογικά αρχεία, και ένα γραφείο στη λεωφόρο Madison στο Μανχάταν. Έχοντας πρώιμη εστίαση στην ευημερία των παιδιών και τη δημόσια υγεία, σήμερα επικεντρώνεται στην πολιτική υγείας σε κρατικό επίπεδο.
Ο Κόλερ είπε ότι δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να εξηγηθεί πώς οι ηγέτες του στη δεκαετία του 1930 αποφάσισαν να κάνουν τις πληρωμές ή να δικαιολογήσουν αυτό που συνέβη. Γενιές αργότερα, ορισμένοι μαύροι στις Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να φοβούνται την κρατική υγειονομική περίθαλψη εξαιτίας αυτού που ονομάζεται «φαινόμενο Tuskegee».
«Το αποτέλεσμα ήταν πραγματικά κακό», είπε ο Κόλερ στο Associated Press σε συνέντευξή του πριν από την τελετή απολογίας.
“Ήταν ένα ακόμη παράδειγμα των τρόπων με τους οποίους εξαπατήθηκαν οι άνδρες στη μελέτη. Και αντιμετωπίζουμε ως άτομα, ως περιοχή, ως χώρα, τον αντίκτυπο αυτής της εξαπάτησης.”
Ο αείμνηστος πατέρας της Lillie Tyson Head, Freddie Lee Tyson, ήταν μέρος της μελέτης. Τώρα είναι πρόεδρος της ομάδας Voices. Χαρακτήρισε τη συγγνώμη «μια θαυμάσια χειρονομία και θαυμάσιο πράγμα» ακόμη κι αν έρχεται 25 χρόνια αφότου η κυβέρνηση των ΗΠΑ ζήτησε συγγνώμη για τη μελέτη στους τελικούς επιζώντες της, οι οποίοι έχουν πεθάνει από τότε.
«Είναι πραγματικά κάτι που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα για το πώς η συγγνώμη μπορεί να είναι ισχυρή για να κάνει τις αποζημιώσεις και την αποκαταστατική δικαιοσύνη να είναι αληθινές», είπε ο Head.
Παρά την ηγεσία της στην ομάδα απογόνων, η Head είπε ότι δεν ήξερε καν για τον ρόλο της Milbank στη μελέτη μέχρι που ο Koller της τηλεφώνησε μια μέρα το περασμένο φθινόπωρο.
Οι πληρωμές έχουν συζητηθεί σε ακαδημαϊκές σπουδές και σε μερικά βιβλία, αλλά οι απόγονοι δεν γνώριζαν, είπε.
«Πραγματικά ήταν κάτι που με ξάφνιασε», είπε.
Ο πατέρας της Head άφησε τη μελέτη αφού υποψιάστηκε την έρευνα, χρόνια πριν τελειώσει, και δεν έλαβε κανένα από τα χρήματα της Milbank, είπε, αλλά εκατοντάδες άλλοι το έλαβαν.
Άλλοι εξέχοντες οργανισμοί, πανεπιστήμια όπως το Χάρβαρντ και η Τζορτζτάουν και η πολιτεία της Καλιφόρνια έχουν αναγνωρίσει τους δεσμούς τους με τον ρατσισμό και τη δουλεία.
Η ιστορικός Susan M. Reverby, η οποία έγραψε ένα βιβλίο για τη μελέτη, ερεύνησε τη συμμετοχή του Ταμείου Milbank μετά από αίτημα του ταμείου.
Είπε ότι η συγγνώμη του θα μπορούσε να είναι παράδειγμα για άλλες ομάδες που έχουν δεσμούς με τον συστημικό ρατσισμό.
«Είναι πραγματικά σημαντικό γιατί σε μια εποχή που το έθνος είναι τόσο διχασμένο, το πώς συμβιβαζόμαστε με τον ρατσισμό μας είναι τόσο περίπλοκο», είπε. “Το να το αντιμετωπίσουν είναι δύσκολο και δεν χρειάστηκε να το κάνουν αυτό. Νομίζω ότι είναι ένα πραγματικά καλό παράδειγμα της ιστορίας ως αποκαταστατικής δικαιοσύνης.”
Ξεκινώντας το 1932, κρατικοί ιατροί στην επαρχία της Αλαμπάμα απέκλεισαν τη θεραπεία από ανυποψίαστους μαύρους άνδρες που είχαν μολυνθεί από σύφιλη, ώστε οι γιατροί να μπορούν να παρακολουθούν την ασθένεια και να ανατέμνουν το σώμα τους στη συνέχεια. Μελετήθηκαν περίπου 620 άνδρες και περίπου 430 από αυτούς είχαν σύφιλη.
Η μελέτη της Reverby ανέφερε ότι η Milbank κατέγραψε ότι έδωσε συνολικά 20.150 $ για περίπου 234 αυτοψίες. Αποκαλύφθηκε από το Associated Press το 1972, ότι η μελέτη ολοκληρώθηκε και οι άνδρες μήνυσαν, με αποτέλεσμα έναν διακανονισμό 9 εκατομμυρίων δολαρίων από τον οποίο οι απόγονοι εξακολουθούν να αναζητούν τα υπόλοιπα κεφάλαια, τα οποία περιγράφονται στα δικαστικά αρχεία ως «σχετικά μικρά».
Το Το Ταμείο Μνήμης Milbank ενεπλάκη το 1935 αφού ο αμερικανός χειρουργός εκείνη την εποχή, Hugh Cumming, αναζήτησε τα χρήματα, τα οποία ήταν ζωτικής σημασίας για να πείσουν τις οικογένειες να συμφωνήσουν στις αυτοψίες, διαπίστωσε ο Reverby.
Η απόφαση να εγκριθεί η χρηματοδότηση ελήφθη από μια ομάδα λευκών ανδρών με στενούς δεσμούς με ομοσπονδιακούς αξιωματούχους υγείας αλλά με ελάχιστη κατανόηση των συνθηκών στην Αλαμπάμα ή των πολιτιστικών κανόνων των Μαύρων Νοτίων, για τους οποίους οι αξιοπρεπείς ταφές ήταν πολύ σημαντικές, είπε ο Κόλερ.
“Ένα από τα μαθήματα για εμάς είναι ότι παίρνετε κακές αποφάσεις εάν… οι προοπτικές σας δεν είναι ιδιαίτερα διαφορετικές και δεν δίνετε προσοχή στις συγκρούσεις συμφερόντων”, είπε ο Κόλερ.
Οι πληρωμές έγιναν λιγότερο σημαντικές καθώς τελείωσε η ύφεση και περισσότερες μαύρες οικογένειες μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά την ασφάλεια ταφής, είπε ο Reverby.
Αρχικά ονομάστηκε ως κατηγορούμενος, το Ταμείο Milbank απορρίφθηκε ως στόχος της αγωγής των ανδρών και η οργάνωση έβαλε πίσω το επεισόδιο. Χρόνια αργότερα, βιβλία όπως το “Εξέταση Tuskegee, Η περιβόητη μελέτη της σύφιλης και η κληρονομιά της ” του Reverby, που δημοσιεύθηκαν το 2009, αναφέρουν λεπτομερώς τη συμμετοχή του ταμείου.
Αλλά μόνο μετά τον θάνατο του Φλόιντ στα χέρια της αστυνομίας της Μινεάπολης, οι συζητήσεις μεταξύ του προσωπικού του Milbank – που είναι πλέον πολύ πιο ποικίλο – ώθησαν τους ηγέτες του ταμείου να επανεξετάσουν τον ρόλο του, είπε ο Κόλερ.
«Τόσο το προσωπικό όσο και το διοικητικό συμβούλιο ένιωθαν ότι έπρεπε να το αντιμετωπίσουμε με τρόπο που δεν είχαμε πριν», είπε. Εκτός από τη δημόσια συγγνώμη σε μια συγκέντρωση απογόνων, το ταμείο αποφάσισε να δωρίσει ένα άγνωστο ποσό στο Voices for Our Fathers Legacy Foundation, είπε ο Koller.
Τα χρήματα θα καταστήσουν διαθέσιμες υποτροφίες στους απογόνους, είπε ο Head.
Η ομάδα σχεδιάζει επίσης ένα μνημείο στο Πανεπιστήμιο Tuskegee, το οποίο χρησίμευε ως αγωγός για τις πληρωμές και ήταν η τοποθεσία ενός νοσοκομείου όπου οι ιατροί είδαν τους άνδρες.
Ενώ οι καιροί έχουν αλλάξει από τότε που εγκρίθηκαν για πρώτη φορά οι πληρωμές ταφής πριν από σχεδόν 100 χρόνια, ο Reverby είπε επίσης ότι δεν υπάρχει τρόπος να δικαιολογηθεί αυτό που συνέβη.
«Τα αρχεία λένε πολύ ξεκάθαρα, σύφιλη χωρίς θεραπεία», είπε. «Δεν χρειάζεσαι διδακτορικό για να το καταλάβεις, και απλώς συνέχισαν να το κάνουν χρόνο με τον χρόνο».
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
