Μια πρωτοποριακή έρευνα που δημοσιεύθηκε από το Humana αποκαλύπτει ότι χάνεται 1 $ από κάθε $ 4 που δαπανώνται για την υγειονομική περίθαλψη στις ΗΠΑ ετησίως. Είναι μια κατάσταση που πρέπει να αντιμετωπιστεί από τη βιομηχανία σε μια εποχή που οι πολίτες κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να αντιμετωπίσουν τις κλιμακωτές ιατρικές δαπάνες. Το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης δεν πρέπει ποτέ να είναι ανώτερο από τις δυνατότητες των ασθενών – όχι όταν αντιμετωπίζουν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης, ούτε όταν ζουν με πολλαπλές χρόνιες παθήσεις. Για να καταστεί αυτή η φιλοδοξία πραγματικότητα, πρέπει να αναπτυχθεί το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, ώστε να παρέχεται αποτελεσματικότερα εξατομικευμένη φροντίδα στους ασθενείς.
Ωστόσο, η αύξηση του κόστους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αποτελεί πραγματικότητα και προκαλεί εστία πίεσης για πολλούς ανθρώπους. Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τα ζητήματα κόστους και αποτελεσματικότητας στην περίθαλψη, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε πλήρως το συστημικό πρόβλημα των γενναίων δαπανών. Οι ερευνητές στο Humana ολοκλήρωσαν πρόσφατα αυτή την πολυετή μελέτη, που δημοσιεύθηκε αυτό το μήνα στην Εφημερίδα της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης. Η μελέτη επικεντρώνει το ενδιαφέρον στο σχεδόν 25% των ετήσιων συνολικών δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη της χώρας, μεταξύ δηλαδή 760 δισ. και 935 δισ. δολαρίων ετησίως. «Η αύξηση των δαπανών για την υγειονομική περίθαλψη αποτελεί πραγματικότητα και προκαλεί άγχος σε πολλούς ανθρώπους. Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τα ζητήματα κόστους και αποτελεσματικότητας στην περίθαλψη, πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε πλήρως το συστημικό πρόβλημα των δαπανών».
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Οι αποτυχίες στην παροχή φροντίδας, ο συντονισμός της περίθαλψης, η υπερβολική θεραπεία / η φροντίδα χαμηλής αξίας και η αποτυχία των τιμών αποτελούν τους βασικούς λόγους. Αναγνωρίστηκε επίσης η διοικητική πολυπλοκότητα ως η μεγαλύτερη πηγή αποβλήτων. Η διοικητική πολυπλοκότητα αναγκάζει 265 δισεκατομμύρια δολάρια να δαπανηθούν ετησίως. Όλοι θέλουμε οι γιατροί μας να αναγνωριστούν προσεκτικά και τα πληροφοριακά μας συστήματα να λειτουργούν άψογα. Η επεξεργασία ιατρικών απαιτήσεων και πληρωμών είναι επίσης ένα απαραίτητο κόστος λειτουργίας και απαιτεί κάποια διοικητική προσπάθεια και δαπάνη.
Αλλά το κόστος της πολυπλοκότητας μπορεί να γίνει άχρηστο όταν οι κλινικοί γιατροί και τα σχέδια υγείας εργάζονται ξεχωριστά, παρά τους κοινούς στόχους μας – τουλάχιστον από το οποίο είναι η επιθυμία να δοθεί η δυνατότητα στους ασθενείς να επικεντρωθούν στην περίθαλψη πριν από το κόστος – ή, σε ευρύτερη έννοια, αξία. Είμαστε ευθυγραμμισμένοι με τη σημασία της φροντίδας που παρέχει στον ασθενή πραγματική αξία, αλλά το παραδοσιακό μοντέλο δεν μας ενθάρρυνε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
