ΠΟΥ: Ένα συμβουλευτικό εργαστήριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) σχετικά με τις παγκόσμιες ανισότητες στη νόσο του Πάρκινσον (PD) πρότεινε έξι τρόπους δράσης για την αντιμετώπιση των αναγκών αυτών των ασθενών. Από το 2000, η νόσος του Πάρκινσον PD έχει αυξηθεί κατά 81% και οι σχετικοί θάνατοι έχουν αυξηθεί κατά 100% παγκοσμίως. Επιπλέον, πολλοί ασθενείς που επηρεάζονται από τη νόσο του Πάρκινσον PD ζουν σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος και αντιμετωπίζουν μεγάλες ανισότητες στην πρόσβαση στη νευρολογική φροντίδα και στα βασικά φάρμακα. Για να αντιμετωπίσει αυτά τα ζητήματα, η Μονάδα Υγείας του Εγκεφάλου στον ΠΟΥ ανέπτυξε έξι «βήματα δράσης» που λέει ότι απαιτούνται επειγόντως για την καταπολέμηση των παγκόσμιων ανισοτήτων στη νόσο PD.
Η ανάγκη για δράση είναι μεγάλη, δήλωσε στο Medscape Medical News η επικεφαλής συγγραφέας Nicoline Schiess, MD, MPH, νευρολόγος και τεχνική υπάλληλος στη Μονάδα Υγείας Εγκεφάλου του ΠΟΥ στη Γενεύη της Ελβετίας.
«Στους ενήλικες, οι διαταραχές του νευρικού συστήματος είναι η κύρια αιτία προσαρμοσμένων ετών αναπηρίας ή DALYs, και η δεύτερη κύρια αιτία θανάτου παγκοσμίως, με 9 εκατομμύρια θανάτους ετησίως», είπε ο Schiess.
Οι συστάσεις του ΠΟΥ δημοσιεύθηκαν πρόσφατα στο διαδίκτυο ως «Ειδική Επικοινωνία» στο JAMA Neurology. Σοβαρή Πρόκληση Δημόσιας Υγείας
Η νόσος του Πάρκινσον είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη διαταραχή όσον αφορά τον θάνατο και την αναπηρία και εκτιμάται ότι προκάλεσε 329.000 θανάτους το 2019 — μια αύξηση άνω του 100% από το 2000. “Η αύξηση των κρουσμάτων θεωρείται ότι είναι πολυπαραγοντική και πιθανότατα επηρεάζεται από παράγοντες όπως η γήρανση του πληθυσμού και οι περιβαλλοντικές εκθέσεις, όπως ορισμένα φυτοφάρμακα.
Με αυτούς τους ταχέως αυξανόμενους αριθμούς, που επιδεινώνονται από την έλλειψη ειδικών και φαρμάκων σε χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος χώρες, η νόσος του Πάρκινσον PD αποτελεί μια σοβαρή πρόκληση για τη δημόσια υγεία», είπε ο Schiess.
Η δημοσίευση των έξι βημάτων δράσης απευθύνεται σε κλινικούς ιατρούς και ερευνητές που εργάζονται στη νοσο PD, πρόσθεσε.
Τα βήματα αφορούν τις ακόλουθες περιοχές: Επιβάρυνση ασθενειών Συνηγορία και ευαισθητοποίηση Πρόληψη και μείωση κινδύνου Διάγνωση, θεραπεία και φροντίδα Υποστήριξη φροντιστή
Έρευνα
Ο Schiess σημείωσε ότι τα δεδομένα σχετικά με την επιβάρυνση των ασθενειών λείπουν σε ορισμένες περιοχές του κόσμου, όπως οι χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, και οι πληροφορίες “με βάση τη φυλή και την εθνικότητα είναι ασυνεπείς. Απαιτούνται μελέτες για τη δημιουργία πιο αντιπροσωπευτικών επιδημιολογικών δεδομένων”.
Είπε ότι η υπεράσπιση και η ευαισθητοποίηση είναι ιδιαίτερα σημαντικές, καθώς οι νέοι μπορεί να μην γνωρίζουν ότι μπορούν επίσης να αναπτύξουν τη νόσο PD και οι διαφορές φύλου και φυλής μπορούν να επηρεάσουν την πιθανότητα καθυστερήσεων στη διάγνωση και τη φροντίδα.
«Αυτό συχνά οφείλεται στη λανθασμένη αντίληψη ότι η νόσος PD επηρεάζει μόνο τους ηλικιωμένους», σημείωσε.
Επιπλέον, “υπάρχει ουσιαστική ανάγκη για τον εντοπισμό των κινδύνων για τη νόσο PD – ιδιαίτερα τους κινδύνους που μπορούμε να μετριάσουμε”, δήλωσε ο Schiess, αναφέροντας την έκθεση σε φυτοφάρμακα ως παράδειγμα.
“Τα στοιχεία που συνδέουν την έκθεση σε φυτοφάρμακα, για παράδειγμα το paraquat και το chlorpyrifos, με τον κίνδυνο ανάπτυξης PD είναι σημαντικά. Και όμως σε πολλές χώρες, αυτά τα προϊόντα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται.” Κάτω από τον τίτλο της διάγνωσης, της θεραπείας και της φροντίδας, ο Schiess σημείωσε ότι οι ασθενείς με PD σε χώρες με «χαμηλούς πόρους» και χώρες χαμηλού έως μεσαίου εισοδήματος δεν μπορούν να λάβουν «ακόμη και τα πιο βασικά φάρμακα» για τη θεραπεία της PD.
“Η ενίσχυση των συστημάτων υγείας και των κοινωνικών συστημάτων και η οικοδόμηση ικανοτήτων για τη βελτίωση της ιατρικής περίθαλψης, συμπεριλαμβανομένης της αποκατάστασης και της παρηγορητικής φροντίδας και της πρόσβασης σε φάρμακα, είναι ζωτικής σημασίας. Επίσης, η εκπαίδευση και η κατάρτιση των επαγγελματιών πρωτοβάθμιας περίθαλψης, η ανάπτυξη του νευρολογικού εργατικού δυναμικού και η αύξηση της χρήσης ψηφιακής τεχνολογίας, όπως ως τηλεϊατρική, αποτελούν βασικούς μηχανισμούς για τη βελτίωση της διάγνωσης και της βιωσιμότητας της περίθαλψης», είπε. Όσον αφορά την υποστήριξη των φροντιστών, ο Schiess επεσήμανε ότι η προοδευτική φύση της νόσου και ο χρόνος έναρξης συμβάλλουν στην αυξημένη επιβάρυνση των φροντιστών.
Άλλοι παράγοντες που συνεισφέρουν, καθώς η νόσος εξελίσσεται σε έναν ασθενή, περιλαμβάνουν την ανάπτυξη γνωστικής έκπτωσης, ψυχιατρικές εκδηλώσεις και διαταραχή ύπνου. «Οι λύσεις που θα μπορούσαν να μειώσουν την επιβάρυνση των φροντιστών περιλαμβάνουν την παροχή ακριβούς και έγκαιρης διάγνωσης και εκπαίδευσης και εκπαίδευσης στους φροντιστές, όπως το πρόγραμμα iSUPPORT του ΠΟΥ, καθώς και ψυχοκοινωνική, οικονομική και υποστήριξη στην κοινότητα», είπε ο Schiess.
Για την έρευνα, σημείωσε ότι ο όγκος των σπουδών στον τομέα της PD έχει αυξηθεί λόγω της αυξημένης χρηματοδότησης και του μεγαλύτερου αριθμού πρωτοβουλιών τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
«Η συνέχιση της αξιοποίησης αυτής της δυναμικής είναι σημαντική προκειμένου να δημιουργηθούν νέες θεραπευτικές επιλογές, καλύτερη φροντίδα και ερευνητική ικανότητα, ειδικά σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος», είπε. Ο Schiess τόνισε την επείγουσα ανάγκη για την υιοθέτηση αυτών των μέτρων καθώς τα κρούσματα PD συνεχίζουν να αυξάνονται.
«Το μήνυμα για τους κλινικούς ιατρούς είναι ότι η νόσος του Πάρκινσον είναι ένα αυξανόμενο παγκόσμιο ζήτημα δημόσιας υγείας και υπάρχει επιτακτική ανάγκη για μια παγκόσμια ανταπόκριση στη δημόσια υγεία για την αντιμετώπιση των υγειονομικών και κοινωνικών απαιτήσεων για τα άτομα με PD», είπε.
Ο Schiess αναφέρει ότι έλαβε επιχορηγήσεις από το Ίδρυμα Edmond J. Safra που καταβλήθηκαν στο ίδρυμά του κατά τη διεξαγωγή της μελέτης.