Πολωνία: Η Πολωνία ολοκληρώνει το τείχος στα σύνορα της Λευκορωσίας για να κρατήσει έξω τους μετανάστες Η Πολωνία έχει ήδη επιτρέψει τη διέλευση στους Ουκρανούς που αναζητούν καταφύγιο από τη ρωσική εισβολή Ένα χρόνο αφότου οι μετανάστες ξεκίνησαν να περνούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τη Λευκορωσία στην Πολωνία, ο Πολωνός πρωθυπουργός Mateusz Morawiecki αναμένεται να επισκεφθεί τη συνοριακή περιοχή την Πέμπτη για να σηματοδοτήσει την ολοκλήρωση ενός νέου χαλύβδινου τείχους. Την Παρασκευή, οι πολωνικές αρχές θα άρουν επίσης την κατάσταση έκτακτης ανάγκης κατά μήκος των συνόρων που έχει εμποδίσει δημοσιογράφους, εργαζόμενους στα δικαιώματα και άλλους να δουν μια κρίση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τουλάχιστον, 20 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους στα παγωμένα δάση της περιοχής.
Καθώς η Πολωνία άνοιξε τις πύλες της σε εκατομμύρια Ουκρανούς που διέφυγαν από την εισβολή της Ρωσίας, οι εργασίες είχαν ξεκινήσει για να χτιστεί το τείχος ύψους 5,5 μέτρων (18 πόδια) κατά μήκος 186 χιλιομέτρων (115 μίλια) των βορείων συνόρων της με τη Λευκορωσία
Σκοπός του είναι να κρατήσει μακριά τους αιτούντες άσυλο διαφορετικού τύπου: εκείνους που φεύγουν από τις συγκρούσεις και τη φτώχεια στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, οι οποίοι ενθαρρύνθηκαν να δοκιμάσουν την τύχη τους από το αυταρχικό καθεστώς της Λευκορωσίας – στενού συμμάχου της Ρωσίας – ως μέρος μιας διαμάχης με τους ΕΕ.
Ένας από αυτούς ήταν ο 32χρονος Αλί, ο οποίος έφυγε από τη Συρία στα τέλη του περασμένου έτους αφού διάβασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι ο ευκολότερος τρόπος για να μπεις στην ΕΕ ήταν να πετάξεις στη Λευκορωσία και να περπατήσεις στην Πολωνία.
Ο Αλί, από ένα χωριό έξω από τη Χάμα στη δυτική Συρία, πέταξε στην πρωτεύουσα της Λευκορωσίας, το Μινσκ, και ξεκίνησε να βρει ένα αφύλακτο σημείο στο δάσος όπου θα μπορούσε να περάσει κρυφά στην ΕΕ.
«Έψαχνα για ένα μέρος όπου μπορώ να ζήσω με ασφάλεια, μακριά από την καταπίεση και την απελπισία πίσω στο σπίτι», είπε σε συνέντευξή του αυτή την εβδομάδα στο Associated Press στο Βερολίνο.
Ένα χρόνο αφότου οι μετανάστες άρχισαν να περνούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση από τη Λευκορωσία προς την Πολωνία, οι πολωνικές αρχές σχεδιάζουν να ανακοινώσουν την Πέμπτη ότι πρόκειται να κατασκευαστεί ένας χαλύβδινος τοίχος ύψους 5,5 μέτρων κατά μήκος των συνόρων της στα βόρεια με τη Λευκορωσία. Ο Αλί, που δεν έδωσε το επίθετό του, φοβούμενος τις επιπτώσεις για την οικογένειά του, δεν ήταν προετοιμασμένος για τη βία και τις θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν που τον περίμεναν στα απέραντα δάση και τους βάλτους. «Υπήρχαν νύχτες που κοιμόμουν στο γυμνό έδαφος στο δάσος νομίζοντας ότι δεν θα ξυπνήσω ξανά», είπε ο Άλι.
Οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων βλέπουν διπλά μέτρα και δύο σταθμά στη διαφορετική μεταχείριση των γειτονικών Ουκρανών προσφύγων —Σλάβων που είναι κυρίως χριστιανοί, γυναίκες και λευκοί— και εκείνων από τη μακρινή Μέση Ανατολή και την Αφρική, πολλοί από τους οποίους είναι Μουσουλμάνοι και άνδρες.
“Αν δώσεις ώθηση σε έναν πρόσφυγα στα ουκρανικά σύνορα, είσαι ήρωας.
Εάν το κάνεις στα σύνορα της Λευκορωσίας, είσαι λαθρέμπορος και μπορεί να καταλήξεις στη φυλακή για οκτώ χρόνια”, δήλωσε η Natalia Gebert, ιδρύτρια και διευθύνουσα σύμβουλος της Dom. Otwarty, ή Open House, μια πολωνική ΜΚΟ που βοηθά τους πρόσφυγες.
Η Λευκορωσία δεν ήταν ποτέ στο παρελθόν βασικός μεταναστευτικός δρόμος προς την ΕΕ – μέχρι που ο Πρόεδρός της Αλεξάντερ Λουκασένκο άρχισε να ενθαρρύνει τους επίδοξους αιτούντες άσυλο στη Μέση Ανατολή να ταξιδέψουν στο Μινσκ.
Σύντομα, άνθρωποι από τη Συρία, το Ιράκ, την Υεμένη, το Αφγανιστάν και τις αφρικανικές χώρες συνέρρευσαν στο ανατολικό άκρο της ΕΕ, μπαίνοντας στην Πολωνία και στη γειτονική Λιθουανία και Λετονία.
Οι ηγέτες της ΕΕ κατηγόρησαν τον Λουκασένκο ότι διεξήγαγε «υβριδικό πόλεμο» ως εκδίκηση για τις κυρώσεις του μπλοκ σχετικά με τη μεταχείριση των αντιφρονούντων από το καθεστώς.
Η κυβέρνηση της Πολωνίας λέει ότι η Ρωσία είναι συνένοχη, δεδομένης της συμμαχίας του Λουκασένκο με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Αν και η μετανάστευση επιβραδύνθηκε τον χειμώνα, οι άνθρωποι συνέχισαν να προσπαθούν να εισέλθουν στην ΕΕ μέσω της Πολωνίας, μια διαδρομή που θεωρείται λιγότερο επικίνδυνη από τη διάσχιση της Μεσογείου Θάλασσας, όπου πολλοί έχουν πνιγεί τα τελευταία χρόνια, είπε ο Gebert.
Ο Αλί, του οποίου η μικρή επιχείρηση μακιγιάζ στη Συρία καταστράφηκε όταν οι σουνίτες εξτρεμιστές έμαθαν ότι ανήκε στη θρησκευτική μειονότητα των Αλαουιτών, λέει ότι απωθήθηκε έξι φορές από Πολωνούς συνοριοφύλακες. Όμως, οι Λευκορώσοι φρουροί τον χτύπησαν, του έκλεψαν τα χρήματα και τον ανάγκασαν να βγάλει όλα του τα ρούχα στη μέση του χειμώνα.
Ήθελε να τα παρατήσει και να επιστρέψει στο Μινσκ, αλλά οι γκαρντ δεν τον άφησαν.
Έβαλαν αυτόν και άλλους να ξαπλώσουν στο κρύο έδαφός τους, ούρλιαξαν, πλησίασαν από κοντά με ένα σκυλί που γρύλιζε και κλώτσησαν επανειλημμένα τον Άλι στο στήθος. Πολωνοί συνοριοφύλακες έσπασαν την κάρτα SIM του τηλεφώνου του, είπε. Έμεινε χωρίς νερό και φαγητό για μέρες, χαμένος στους βάλτους.
Μια έκθεση του Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αυτό το μήνα ανέφερε ότι η Πολωνία “παράνομα, και μερικές φορές βίαια, σπρώχνει συνοπτικά μετανάστες και αιτούντες άσυλο πίσω στη Λευκορωσία, όπου αντιμετωπίζουν σοβαρές καταχρήσεις, όπως ξυλοδαρμούς και βιασμούς από συνοριοφύλακες και άλλες δυνάμεις ασφαλείας”.
Η Διεθνής Αμνηστία εξέθεσε επίσης σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εκπρόσωπος της πολωνικής κυβέρνησης δεν απάντησε σε αίτημα για σχόλια σχετικά με τους ισχυρισμούς των οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ενώ ορισμένοι Πολωνοί υποστηρίζουν τη σκληρή στάση της κυβέρνησης, πολλοί κάτοικοι των παραμεθόριων περιοχών προσπαθούσαν κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της άνοιξης να βοηθήσουν τους μετανάστες που έχουν παγιδευτεί στο δάσος, πολλοί από τους οποίους χρειάζονται ιατρική βοήθεια.
Ένα έργο που έκανε πρεμιέρα στη Βαρσοβία αυτή την εβδομάδα, το “Responsibility”, ρωτά πώς η Πολωνία μπορεί να δεχτεί εκατομμύρια Ουκρανούς ενώ δεν βοηθάει χιλιάδες άλλους. Ένας χαρακτήρας ρωτά: “Γιατί το πολωνικό κράτος απαιτεί από ένα παιδί από το Χαλέπι να κάθεται σε έναν βάλτο σε θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν και να παρακρατεί τη βοήθεια που δίνει στο παιδί από τη Μαριούπολη;”
Ο Άλι πέρασε 16 ημέρες στα δάση, πριν αυτός και άλλοι χρησιμοποιήσουν πένσες για να ανοίξουν μια τρύπα σε έναν φράχτη στα σύνορα.
Κάποιοι χωρικοί του έδωσαν φαγητό και νερό, αλλά σύντομα συνελήφθη από την αστυνομία και μεταφέρθηκε σε κέντρο κράτησης. Τους επόμενους τρεις μήνες, μεταφέρθηκε σε πολλά κλειστά στρατόπεδα.
Οι φρουροί έφεραν ρόπαλα και όπλα αναισθητοποίησης, είπε, και κάθε φορά πριν τον μεταφέρουν σε διαφορετικό στρατόπεδο, τον έβαζαν και άλλους κρατούμενους να γυμνωθούν δημόσια.
Κανείς δεν τον προσφώνησε με το όνομά του, αλλά με αριθμό ταυτότητας. Τον Μάρτιο, του παρέδωσαν τα χαρτιά του και του μεταφέρθηκαν στο κέντρο ξένων Debak στο Otrebusy νοτιοδυτικά της Βαρσοβίας, όπου του είπαν: «Φύγε, πήγαινε στη Γερμανία».
Ο Αλί έφτασε στο Βερολίνο τον Απρίλιο και ζήτησε άσυλο.
Ακτιβιστές για τα δικαιώματα και ψυχολόγοι έχουν τεκμηριώσει τον απολογισμό του, αλλά και άλλους αιτούντες άσυλο που λένε ότι υπέστησαν κακοποίηση τόσο από Λευκορώσους όσο και από Πολωνούς συνοριοφύλακες. “Αισθάνομαι καλύτερα εδώ. Οι άνθρωποι με φωνάζουν ξανά με το όνομά μου”, είπε ο Ali.
«Αλλά ανησυχώ συνεχώς ότι οι Γερμανοί θα με στείλουν πίσω στην Πολωνία».