Παχυσαρκία: Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε από το Lancet δείχνει ότι, το 2022, περισσότεροι από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι στον κόσμο ζουν πλέον με παχυσαρκία. Παγκοσμίως, η παχυσαρκία μεταξύ των ενηλίκων έχει υπερδιπλασιαστεί από το 1990 και έχει τετραπλασιαστεί μεταξύ των παιδιών και των εφήβων (5 έως 19 ετών). Τα στοιχεία δείχνουν επίσης ότι το 43% των ενηλίκων θα είναι υπέρβαροι το 2022. Η μελέτη δείχνει επίσης ότι, παρόλο που τα ποσοστά υποσιτισμού έχουν μειωθεί, ο υποσιτισμός εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση για τη δημόσια υγεία σε πολλά μέρη, ιδίως στη Νοτιοανατολική Ασία και την υποσαχάρια Αφρική.
Οι χώρες με τα υψηλότερα συνδυασμένα ποσοστά ελλιπούς βάρους και παχυσαρκίας το 2022 ήταν οι νησιωτικές χώρες του Ειρηνικού και της Καραϊβικής και οι χώρες της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Ο υποσιτισμός, σε όλες τις μορφές του, περιλαμβάνει τον υποσιτισμό (σπατάλη, καχεξία, ελλιπές βάρος) την ανεπάρκεια βιταμινών ή μετάλλων, το υπερβολικό βάρος και την παχυσαρκία. Ο υποσιτισμός ευθύνεται για τους μισούς θανάτους παιδιών κάτω των 5 ετών και η παχυσαρκία μπορεί να προκαλέσει μη μεταδοτικές ασθένειες, όπως καρδιαγγειακά νοσήματα, διαβήτη και ορισμένες μορφές καρκίνου. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνέβαλε στη συλλογή και ανάλυση των δεδομένων της παρούσας μελέτης. Το πλήρες σύνολο των δεδομένων διανέμεται πλέον και μέσω του Παγκόσμιου Παρατηρητηρίου Υγείας. «Αυτή η νέα μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της πρόληψης και της διαχείρισης της παχυσαρκίας από την πρώιμη ζωή έως την ενηλικίωση, μέσω της διατροφής, της σωματικής δραστηριότητας και της κατάλληλης φροντίδας, όπως απαιτείται» δήλωσε ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ Dr Tedros Adhanom Ghebreyesus, για να προσθέσει στη συνέχεια και τα εξής: «Για να επανέλθουμε σε τροχιά επίτευξης των παγκόσμιων στόχων για τον περιορισμό της παχυσαρκίας θα χρειαστεί η δουλειά των κυβερνήσεων και των κοινοτήτων, με την υποστήριξη τεκμηριωμένων πολιτικών από τον ΠΟΥ και τους εθνικούς οργανισμούς δημόσιας υγείας. Είναι σημαντικό ότι απαιτείται η συνεργασία του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος πρέπει να είναι υπόλογος για τις επιπτώσεις των προϊόντων του στην υγεία». Η παχυσαρκία είναι μια πολύπλοκη χρόνια ασθένεια. Οι αιτίες της είναι καλά κατανοητές, όπως και οι παρεμβάσεις που απαιτούνται για τον περιορισμό της κρίσης, οι οποίες υποστηρίζονται από ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία. Ωστόσο, δεν εφαρμόζονται. Στην Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας το 2022 τα κράτη μέλη ενέκριναν το σχέδιο επιτάχυνσης του ΠΟΥ για τον τερματισμό της παχυσαρκίας, το οποίο υποστηρίζει τη δράση σε επίπεδο χώρας έως το 2030. Μέχρι σήμερα, 31 κυβερνήσεις πρωτοστατούν, πλέον, στον περιορισμό της επιδημίας παχυσαρκίας εφαρμόζοντας το σχέδιο.
Οι βασικές παρεμβάσεις είναι οι εξής:
- δράσεις για την υποστήριξη υγιεινών πρακτικών από την 1η ημέρα, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης, προστασίας και υποστήριξης του μητρικού θηλασμού,
- κανονισμοί για την επιβλαβή εμπορία τροφίμων και ποτών στα παιδιά
- πολιτικές για τα σχολικά τρόφιμα και τη διατροφή, συμπεριλαμβανομένων πρωτοβουλιών για τη ρύθμιση των πωλήσεων προϊόντων με υψηλή περιεκτικότητα σε λίπη, σάκχαρα και αλάτι κοντά σε σχολεία,
- φορολογικές και τιμολογιακές πολιτικές για την προώθηση της υγιεινής διατροφής,
- πολιτικές διατροφικής επισήμανσης,
- εκστρατείες δημόσιας εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης για υγιεινή διατροφή και άσκηση,
- πρότυπα για τη σωματική δραστηριότητα στα σχολεία- και
- ενσωμάτωση των υπηρεσιών πρόληψης και διαχείρισης της παχυσαρκίας στην πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη.
«Υπάρχουν σημαντικές προκλήσεις στην εφαρμογή πολιτικών που αποσκοπούν στην εξασφάλιση προσιτής πρόσβασης σε υγιεινές δίαιτες για όλους και στη δημιουργία περιβάλλοντος που προάγει τη σωματική άσκηση και συνολικά τον υγιεινό τρόπο ζωής για όλους» δήλωσε ο Δρ Φραντσέσκο Μπράνκα, διευθυντής του Τμήματος Διατροφής και Ασφάλειας Τροφίμων του ΠΟΥ και ένας από τους συν-συγγραφείς της μελέτης. «Οι χώρες θα πρέπει, επίσης, να διασφαλίσουν ότι τα συστήματα υγείας ενσωματώνουν την πρόληψη και τη διαχείριση της παχυσαρκίας στο βασικό πακέτο υπηρεσιών» συμπληρώνει ο ίδιος. Η αντιμετώπιση του υποσιτισμού απαιτεί πολυτομεακή δράση στη γεωργία, την κοινωνική προστασία και την υγεία, ώστε να μειωθεί η επισιτιστική ανασφάλεια, να βελτιωθεί η πρόσβαση σε καθαρό νερό και αποχέτευση και να εξασφαλιστεί η καθολική πρόσβαση σε βασικές διατροφικές παρεμβάσεις.