Αμερικάνοι γιατροί αποδομούν το σύστημα υγείας και την κυβερνητική πολιτική, εξηγώντας ότι όχι μόνο ήρωες δεν νιώθουν αλλά αντίθετα ξεχασμένοι από το σύστημα, γεγονός που τους δημιουργεί έντονο θυμό. Αντίθετα, αισθάνονται άκρως υποχρεωμένοι στους πολίτες και δηλώνουν ότι θα επιμείνουν να στέκονται στο πλευρό τους με κάθε κόστος.
Σας παραθέτουμε αναλυτικά, τα λεγόμενα μίας ηρωίδας γιατρού, η οποία κάνει λόγο για εμπαιγμό και εξηγεί τι ακριβώς συμβαίνει την περίοδο της πανδημίας.
“Είμαστε αναγκασμένοι να είμαστε “ήρωες”, επειδή η κυβέρνησή μας απέτυχε να εφαρμόσει μια κατάλληλη απάντηση για τη νόσο COVID-19. Εν τω μεταξύ οι πόλεις μας καίγονται και η αστυνομία επιτίθεται στους πολίτες που χρηματοδοτούν την ύπαρξή της. Σε κανένα σημείο της ζωής μου δεν ένιωσα λιγότερο ηρωική από τους τελευταίους πέντε μήνες. Κι όμως, περίπου τον Μάρτιο του 2020, οι άνθρωποι άρχισαν να με αποκαλούν ηρωίδα. Παλεύω να περιγράψω πόσο θυμωμένη με κάνει αυτό.
Μην κάνετε κανένα λάθος, ως γιατρός, είμαι ευγνώμων που το κοινό αναγνωρίζει τις ακούραστες και θλιβερές θυσίες των εργαζομένων στον τομέα της υγείας. Κάνοντας κάποιον ήρωα, δημιουργεί μια εικόνα θάρρους, επιμονής, τιμής. Αλλά η ρητορική του ηρωισμού είναι πιο περίπλοκη. Όταν ορισμένοι ηγέτες αποκαλούν ήρωες τους εργαζομένους στον τομέα της υγείας, παραιτούνται από την ευθύνη, αντικαθιστούν το καθήκον τους να υπηρετούν και να προστατεύουν με το να επισημαίνουν ρητορικά ότι οι ήρωες αποφασίζουν μόνοι τους για τη νίκη ή την ήττα.
Κατά τη διάρκεια αυτής της στιγμής καταστροφής , αβεβαιότητας και τρόμου, ο χαρακτηριστικός μας αμερικανικός πατριωτισμός επεκτάθηκε (τελικά) για να συμπεριλάβει το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης. Εν τω μεταξύ, οι πόλεις μάς καίνε και οι στρατιωτικοποιημένες αστυνομικές δυνάμεις μάς δακρύζουν, χτυπούν και φυλακίζουν τους πολίτες που χρηματοδοτούν την ύπαρξή τους και καταγγέλλουν τη βία τους.
Καθώς ο αριθμός των θυμάτων συνεχίζει να αυξάνεται, τα σημάδια γύρω από την πόλη μου και στις αυλές των γειτόνων μου δηλώνουν ότι είμαστε μαζί – μερικοί στον αγώνα κατά του κοροναϊού, άλλοι στον αγώνα κατά του ρατσισμού. Σε πόλεις χωρίς αυλές, οι καθημερινές κραυγές και τα χειροκροτήματα προσφέρουν ενθάρρυνση και ευγνωμοσύνη για τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας εν μέσω κραυγών για μεταρρύθμιση και κοινωνική δικαιοσύνη. Καθώς το ποσοστό ανεργίας βρίσκεται σε επίπεδα άνευ προηγουμένου, οι εργαζόμενοι στην υγειονομική περίθαλψη απολαμβάνουν τώρα 50% έκπτωση στα προϊόντα North Face, εκπτώσεις σε ένα νέο αυτοκίνητο και, για μια σύντομη στιγμή, μπορούν να αναβάλουν το ενδιαφέρον για τα φοιτητικά μας δάνεια.
Είμαι θυμωμένη, γιατί το έθνος μάς έχει ξεχάσει, γιατί οι ήρωες παραμένουν απαραίτητοι. Ξεχάσαμε να ρωτήσουμε γιατί το πλουσιότερο, πιο επιστημονικά προηγμένο έθνος στην ιστορία απαιτεί από τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας να διακινδυνεύσουν ηρωικά τη ζωή τους. Ή γιατί ένα σύστημα διακυβέρνησης που προοριζόταν να εκπροσωπεί όλους τους πολίτες του απαιτεί από τους άοπλους διαδηλωτές να έρθουν αντιμέτωποι με βαριά οπλισμένους αστυνομικούς. Για να είμαστε σαφείς, σε μια μάχη, το έθνος μας καταπολεμά έναν ιό. Τον ιό SARS-CoV-2, που προκαλεί τη νόσο COVID-19, δεν είναι τρομοκράτης ή διαγαλαξιακός κακοποιός.
Ο ιός SARS-CoV-2 είναι ένας ενθυλακωμένος ιός που διαλύεται μετά από παρατεταμένη επαφή με ισχυρό σαπούνι. Η παρακολούθηση ενός ιού απαιτεί τη συντονισμένη παραγωγή και διανομή των δοκιμών. Η θεραπεία ενός ιού απαιτεί μια σύνθεση εμπειρογνωμοσύνης φαρμάκου βάσει αποδεικτικών στοιχείων και εξοπλισμού ατομικής προστασίας. Οι ήρωες δεν είναι απαραίτητοι για να σκοτώσουν έναν ιό. Οι ήρωες είναι ένα σύμπτωμα ότι το σύστημά μας έχει αποτύχει.
Οι εργαζόμενοι στην υγειονομική περίθαλψη συνεχίζουν να διακινδυνεύουν τη ζωή τους, επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή. Δεν είμαστε ήρωες γιατί θέλουμε να είμαστε, αλλά επειδή η κυβέρνησή μας απέτυχε, καταστροφικά, να αναλάβει μια συντονισμένη απάντηση, γιατί η κυβέρνησή μας δεν μπορεί να μιλήσει και να ηγηθεί και να προστατεύσει όλους τους λαούς μας στο έθνος μας.
Η νόσος COVID-19 απλώς αποκάλυψε πόσο ανθυγιεινοί ήμασταν ήδη. Όταν το σώμα αρρωσταίνει, οι συννοσηρότητες χτυπούν. Η ειρωνεία, φυσικά, είναι ότι εμείς – ως έθνος – κατέχουμε την κοινωνία και την κυβέρνηση που μας αξίζει. Επιτρέψαμε στην κυβέρνησή μας να αιμορραγεί από ειδικούς και επιστήμονες. Επιτρέψαμε στην κυβέρνησή μας να αγοράσει σφαίρες και τείχη στα σύνορα αντί να δημιουργήσουμε πλεονάσματα, να ενισχύσουμε τις υποδομές υγείας μας και να δημιουργήσουμε απρόβλεπτα προβλήματα πανδημίας. Η κυβέρνησή μας δεν έχει δύναμη ή χρήματα, εκτός από αυτά που της δίνουμε.