Πολιτική Υγείας

Νέα Μελέτη: Ο αριθμός των καπνιστών αυξάνεται σε 1,1 δισεκατομμύρια παγκοσμίως

Νέα Μελέτη: Ο αριθμός των καπνιστών αυξάνεται σε 1,1 δισεκατομμύρια παγκοσμίως
Τα πιο συνηθισμένα ζητήματα υγείας που συνδέονται με το κάπνισμα και στα δύο φύλα περιελάμβαναν ισχαιμική καρδιακή νόσο, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, τραχεία, βρόγχο και καρκίνο του πνεύμονα και εγκεφαλικό επεισόδιο, που αποτελούν συνολικά περίπου το 72% όλων των θανάτων που συνδέονται με το κάπνισμα το 2019.

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Νέα Μελέτη: H αύξηση του πληθυσμού αντισταθμίζει την πρόοδο που έχει σημειωθεί ενάντια στην επικράτηση της χρήσης καπνού καπνίσματος, ανέφεραν ερευνητές. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι υπήρχαν 1,1 δισεκατομμύρια καπνιστές παγκοσμίως το 2019 και σχεδόν 8 εκατομμύρια σχετικοί θάνατοι. Οι ερευνητές προειδοποιούν την πρόοδο ενάντια στην επικράτηση του καπνίσματος, ότι η χρήση καπνού έχει επιβραδυνθεί τα τελευταία 10 χρόνια σε πολλές χώρες και ότι η αύξηση του πληθυσμού έχει ως αποτέλεσμα έναν αυξανόμενο αριθμό καπνιστών.


“Οι χώρες έχουν μια σαφή και επείγουσα ευκαιρία να περάσουν ισχυρές, βασιζόμενες σε πολιτικές αποδείξεις για να επιταχύνουν τη μείωση του επιπολασμού του καπνίσματος και να αποκομίσουν τεράστια οφέλη για την υγεία για τους πολίτες τους”, γράφουν οι συγγραφείς της μελέτης.

Τα ευρήματα που δημοσιεύτηκαν στο The Lancet προέρχονται από δεδομένα για 204 χώρες και εδάφη στο πλαίσιο της μελέτης της Παγκόσμιας επιβάρυνσης των ασθενειών 2019.

Ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας πυροδότησε θετική αλλαγή τη δεκαετία που ακολούθησε το 2005 μέσω της Σύμβασης Πλαισίου για τον Έλεγχο του Καπνού (FCTC) – που προτείνει εργαλεία όπως η μείωση της οικονομικής προσιτότητας μέσω της φορολογίας και ο πράσινος νόμος χωρίς καπνό – λένε οι συγγραφείς της μελέτης, 15 χρόνια αργότερα, “ένας μεγάλος νόμος παραμένει κενός εφαρμογής.”

«Εάν ένα άτομο δεν γίνει κανονικός καπνιστής έως την ηλικία των 25 ετών, τότε είναι απίθανο να γίνει καπνιστής», έγραψαν οι συγγραφείς.

Οι συγγραφείς υπογράμμισαν τρία αξιοσημείωτα πρότυπα ανησυχίας, όπως η μικρή πρόοδος που σημειώθηκε σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδονησία με μεγάλους πληθυσμούς και η έντονη επικράτηση του καπνίσματος, η αύξηση των καπνιστών με την πάροδο του χρόνου λόγω της αύξησης του πληθυσμού και η επιβράδυνση της προόδου.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μόνο 10 χώρες αντιπροσωπεύουν σχεδόν τα δύο τρίτα των παγκόσμιων καπνιστών: “Κίνα, Ινδία, Ινδονησία, ΗΠΑ, Ρωσία, Μπαγκλαντές, Ιαπωνία, Τουρκία, Βιετνάμ και Φιλιππίνες”.

Επιπλέον, το 30% όλων των καπνιστών παγκοσμίως ζούσαν στην Κίνα το 2019, σύμφωνα με τη μελέτη.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι περισσότεροι καπνιστές έχουν τη βλαβερή συνήθεια ηλικίας 14-25 ετών, υπογραμμίζοντας την ανάγκη πρόληψης του καπνίσματος σε νεότερους πληθυσμούς.

“Σε αντίθεση με άλλους παράγοντες κινδύνου, όπως η παχυσαρκία, η διατροφή και η υπέρταση, εάν ένα άτομο δεν γίνει κανονικός καπνιστής έως την ηλικία των 25 ετών, τότε είναι απίθανο να γίνει καπνιστής”, έγραψαν οι συγγραφείς. “Το κάπνισμα είναι ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου που απειλεί την υγεία των ανθρώπων παγκοσμίως, αλλά ο έλεγχος του καπνού είναι δυστυχώς ανεπαρκής σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο”, είπε σε ένα δελτίο τύπου η καθηγήτρια Εμμανουέλα Γκακίδου, ανώτερη συγγραφέας, στο Ινστιτούτο Υγείας και Αξιολόγησης (IHME), στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.

“Η επίμονα υψηλή επικράτηση του καπνίσματος μεταξύ των νέων σε πολλές χώρες, μαζί με την επέκταση των νέων προϊόντων καπνού και νικοτίνης, υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη να διπλασιαστεί ο έλεγχος του καπνού.”

Τα πιο συνηθισμένα ζητήματα υγείας που συνδέονται με το κάπνισμα και στα δύο φύλα περιελάμβαναν ισχαιμική καρδιακή νόσο, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, τραχεία, βρόγχο και καρκίνο του πνεύμονα και εγκεφαλικό επεισόδιο, που αποτελούν συνολικά περίπου το 72% όλων των θανάτων που συνδέονται με το κάπνισμα το 2019.

“Τα ευρήματά μας είναι μια επείγουσα έκκληση για δράση για τις χώρες να εφαρμόσουν και να επιβάλουν ισχυρότερες πολιτικές ελέγχου του καπνού από ό, τι ισχύουν επί του παρόντος και χρησιμεύουν ως προσχέδιο στόχευσης παρεμβάσεων, παρακολούθησης της προόδου, κατανομής πόρων και σχεδιασμού για μελλοντική πίεση του συστήματος υγείας”, έγραψαν οι συγγραφείς.