Νέα Έρευνα Tαξίδια: Η COVID-19 έχει αποδειχθεί ότι εξαπλώνεται σε αεροπλάνα από μολυσμένους επιβάτες, οπότε η ελαχιστοποίηση του κινδύνου δευτερογενών λοιμώξεων στο αεροσκάφος μπορεί να σώσει ζωές. Νέα έρευνα στο περιοδικό INFORMS Επιστήμη Υπηρεσιών χρησιμοποιεί δύο μοντέλα για να βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος ανάθεσης θέσεων στο αεροπλάνο.
Τα μοντέλα μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο μετάδοσης της COVID-19 περισσότερο από τη στρατηγική αποκλεισμού των μεσαίων καθισμάτων, δεδομένου του ίδιου αριθμού επιβατών. “Το μπλοκάρισμα του μεσαίου καθίσματος σε αεροπλάνο μπορεί να προσφέρει περιορισμένο όφελος στη μείωση του κινδύνου μετάδοσης της COVID-19. Αντίθετα, άλλα πρωτόκολλα υγείας υποστηρίζουν καλύτερα την πρόληψη της μετάδοσης του ιού”, δήλωσε ο Sheldon Jacobson, ιδρυτής καθηγητής της επιστήμης των υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις Urbana-Champaign. Η μελέτη “Πρόβλημα ανάθεσης θέσεων αεροπλάνου”, πραγματοποιήθηκε από τους Jacobson, John Pavlik και Ian Ludden, όλοι από το Πανεπιστήμιο του Illinois Urbana-Champaign, μαζί με τον Edward Sewell από το Πανεπιστήμιο Southern Illinois Edwardsville.
Οι ερευνητές εισάγουν δύο παραλλαγές ενός μοντέλου ανάθεσης θέσεων για τη βελτιστοποίηση του τρόπου με τον οποίο κάθε αεροπλάνο πρέπει να τοποθετήσει επιβάτες σε καθίσματα ανάλογα με το μέγεθος του αεροσκάφους και τον τρόπο κατανομής των καθισμάτων σε αυτό. Τα δύο μοντέλα επικαλούνται ελαχιστοποίηση κινδύνου συσκευασίας κορυφής (ΕΚΣΚ) και συσκευασία κορυφής περιορισμού κινδύνου (ΣΚΕΚ). Για να προσδιορίσετε ποιο μοντέλο να χρησιμοποιήσετε για να λύσετε το συντομότερο δυνατόν τον κίνδυνο ανάθεσης θέσης που ταιριάζει με το συγκεκριμένο αεροπλάνο που γεμίζει, λάβετε υπόψη τους πιο γνωστούς κινδύνους μετάδοσης ασθενειών και, στη συνέχεια, λύστε την περίπτωση για να δημιουργήσετε μια βέλτιστη λύση καθίσματος.
“Κάθε κάθισμα στο αεροπλάνο αντιστοιχεί σε μια μοναδική κορυφή στο γράφημα. Οι άκρες μεταξύ κορυφών αντιπροσωπεύουν τον κίνδυνο μετάδοσης μιας ασθένειας μεταξύ κάθε ζεύγους καθισμάτων. Εάν οποιαδήποτε θέση σε ένα ζευγάρι είναι κενή, τότε δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης ασθένειας, και ως εκ τούτου τα μοντέλα (ΕΚΣΚ) και (ΣΚΕΚ) σχετίζονται στενά με το πρόβλημα συσκευασίας στην κορυφή “, συνέχισε ο Jacobson. “Δεδομένου ενός μη κατευθυνόμενου γραφήματος που μοντελοποιεί μια περίπτωση προβλήματος ανάθεσης θέσεων αεροπλάνου με κατάλληλους κινδύνους στα άκρα, η λύση στο μοντέλο (ΕΚΣΚ) είναι η βέλτιστη διαμόρφωση καθισμάτων για την ελαχιστοποίηση του κινδύνου μεταφοράς για έναν καθορισμένο αριθμό επιβατών στο αεροπλάνο. Ομοίως, η λύση για το μοντέλο (ΣΚΕΚ) είναι ο μέγιστος αριθμός επιβατών και η αντίστοιχη διαμόρφωση καθίσματος, δεδομένου του μέγιστου αποδεκτού συνολικού κινδύνου μετάδοσης.”