Τα επείγοντα σε όλο τον Καναδά αντιμετωπίζουν μια αυξανόμενη κρίση – ελλείψεις προσωπικού, εξάντληση, επιδείνωση των χρόνων αναμονής, κλείσιμο, έλλειψη επαρκούς χρηματοδότησης και πλήθος ασθενών που αναζητούν επείγουσα περίθαλψη, όλα που απειλούν να συντρίψουν ένα σύστημα στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Αυτό δεν είναι το ίδιο είδος πίεσης που αντιμετώπισαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, αλλά γιατροί και νοσηλευτές σε όλη τη χώρα που μίλησαν στο CBC News λένε ότι η τρέχουσα πίεση στους ER μπορεί να αισθάνεται χειρότερη τώρα από ό,τι ήταν τα τελευταία χρόνια.
Ο Δρ Yogi Sehgal, γιατρός ER στο Περιφερειακό Νοσοκομείο Dr. Everett Chalmers στο Fredericton, είπε ότι το τμήμα επειγόντων περιστατικών του απέφυγε ελάχιστα την καταστροφή πριν από μερικές εβδομάδες, όταν πολλοί βαρέως άρρωστοι ασθενείς έφτασαν ταυτόχρονα σε μια κατάμεστη αίθουσα αναμονής. Εάν αυτοί οι ασθενείς είχαν έρθει μόλις τρεις ώρες αργότερα, θα αναγκαζόταν να καλέσει ένα Code Orange – που συνήθως προορίζεται για ακραίες καταστάσεις όπως αεροπορικά δυστυχήματα – όπου κάθε διαθέσιμος εργαζόμενος στον τομέα της υγείας στην κοινότητα καλείται να προσπαθήσει να βοηθήσει να κρατήσει τους ασθενείς ζωντανός.
Δυστυχώς, η κατάσταση μπορεί να είναι τρομερή για ορισμένους, με αναφορές από το Κεμπέκ, την Αλμπέρτα, τη Μανιτόμπα, τη Βρετανική Κολομβία, το Νιου Μπράνσγουικ και τη Νέα Σκωτία κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους για ασθενείς που πέθαναν τραγικά μετά από ώρες αναμονής σε πολυσύχναστα νοσοκομεία, ανίκανοι να λάβουν τη φροντίδα που χρειάζονται. Για τους ασθενείς που εισήχθησαν στο νοσοκομείο, το 90 τοις εκατό περίμεναν σχεδόν 41 ώρες πριν κοιμηθούν την περίοδο μεταξύ 2021 και 2022, από 33 ώρες το 2017 έως το 2018.
Ο μεγαλύτερος χρόνος αναμονής – πάνω από 74 ώρες – ήταν στο ERs του Prince Edward Island το 2021 έως το 2022. Ένα νέο άρθρο στο Canadian Medical Association Journal ζητά να ληφθούν «πρακτικά και άμεσα βήματα» για να «μετριαστούν οι βλάβες που προκαλούνται από μεγάλους χρόνους αναμονής για επείγουσα περίθαλψη» και «να προστατέψουν τους παρόχους επείγουσας υγειονομικής περίθαλψης» που επωμίζονται την κρίση.
“Ένα από τα πράγματα που οι πάροχοι πρώτης γραμμής είναι εξαιρετικά καλοί στο να κάνουν είναι η δημιουργία εναλλακτικών λύσεων, έτσι ώστε οι επιπτώσεις τμημάτων του συστήματος που καταρρέουν να μην γίνονται αισθητές από τον ασθενή”, δήλωσε η Δρ Alika Lafontaine, πρόεδρος του Canadian Medical. «Αυτό που πραγματικά βλέπετε τα τελευταία δύο χρόνια είναι η αδυναμία των παρόχων πρώτης γραμμής να το κάνουν πια, είτε επειδή οι ίδιοι αισθάνονται τόσο βαρύ φορτίο που σωματικά, συναισθηματικά και διανοητικά απλά δεν μπορούν να το κάνουν, είτε ότι οι πιέσεις στο σύστημα είναι πολύ μεγάλες».