Ιατρικό οξυγόνο: Πέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως από χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές, ποιοτικό, προσιτό ιατρικό οξυγόνο.
Έξι στους 10 ανθρώπους παγκοσμίως δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές ιατρικό οξυγόνο, με αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους που μπορούν να αποφευχθούν κάθε χρόνο και μειώνοντας την ποιότητα ζωής για εκατομμύρια ακόμη, σύμφωνα με μια διεθνή έκθεση που συντάχθηκε από το Πανεπιστήμιο του Όκλαντ. Ο αναπληρωτής καθηγητής Stephen Howie, από τη Σχολή Ιατρικών και Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου (FMHS), ήταν σύμβουλος της The Lancet Global Health Commission on Medical Oxygen Security και συν-συγγραφέας της έκθεσής της «Μείωση των παγκόσμιων ανισοτήτων στην πρόσβαση σε ιατρικό οξυγόνο».
Ένα βασικό εύρημα δείχνει ότι η παγκόσμια πρόσβαση στο ιατρικό οξυγόνο είναι εξαιρετικά άνιση. Πέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως από χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος, δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές και προσιτό ιατρικό οξυγόνο. Ο αναπληρωτής καθηγητής Howie, ερευνητής παιδικής υγείας και ειδικός παιδίατρος, λέει ότι ελπίζει ότι θα σωθούν κι άλλες ζωές λόγω αυτής της εργασίας και ότι τα παιδιά και οι ενήλικες όχι μόνο θα επιβιώσουν αλλά θα ευδοκιμήσουν.
Η ομάδα του Πανεπιστημίου του Ώκλαντ ηγείται του πεδίου για τη βελτίωση της πρόσβασης στο ιατρικό οξυγόνο. Ο Χάουι έδωσε πρόσφατα μια ομιλία στην ολομέλεια στο Παγκόσμιο Συνέδριο Υγείας των Πνευμόνων στο Μπαλί, αναφέροντας τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες για την αντιμετώπιση του παγκόσμιου ζητήματος. «Δουλεύω στον τομέα της θεραπείας με οξυγόνο για ασθένειες που λιμοκτονούν (υποξικά) εδώ και δύο δεκαετίες, ιδιαίτερα στην Αφρική και τον Ειρηνικό. Η πρώτη μου προτεραιότητα ήταν τα παιδιά (φυσικά, ως παιδίατρος) αλλά μάθαμε αρκετά σύντομα ότι η επίλυση του προβλήματος πρέπει να περιλαμβάνει τροφοδοσία για όλες τις ηλικίες.
“Είναι τόσο προφανής ανάγκη. Το είδα στα νοσοκομεία στα οποία δούλευα στην Αφρική, όπου συνέβη άσκοπος θάνατος από ασθένειες όπως η πνευμονία, επειδή οι προμήθειες οξυγόνου ήταν ελάχιστες και αυτό έπληξε πολύ σκληρά τις οικογένειες και το προσωπικό. Ήταν εκείνη τη στιγμή που θέσαμε ως στόχο μας “κανένα παιδί να μην πεθάνει λόγω έλλειψης οξυγόνου” και αυτό ισχύει και για τους ενήλικες.”
Τα Φίτζι επλήγησαν ιδιαίτερα όταν έφτασαν τα πρώτα κύματα της πανδημίας COVID-19. Κάποια στιγμή, είχε το υψηλότερο ποσοστό COVID-19 στον κόσμο. Μια στενή συνεργασία μεταξύ του Υπουργείου Υγείας των Φίτζι, του Πανεπιστημίου του Auckland, του Cure Kids και του Εθνικού Πανεπιστημίου των Φίτζι, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη της αντιμετώπισης της πανδημίας, λέει ο Howie.
Ο Δρ. Sainimere Boladuadua είναι πρεσβευτής της Επιτροπής Lancet στην Περιφέρεια Δυτικού Ειρηνικού. Επί τόπου εκείνη την περίοδο βρισκόταν ο Δρ. Sainimere Boladuadua, ειδικός ιατρικής δημόσιας υγείας, τώρα διδακτορικός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Auckland και επί του παρόντος πραγματοποιεί υποτροφία Fulbright στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στη Βαλτιμόρη. Η Boladuadua (Somosomo, Cakaudrove, vasu i Levuka-i-Yale, Kadavu/Fiji) έχει επίσης την τιμή να είναι πρεσβευτής της Επιτροπής Lancet στην Περιφέρεια Δυτικού Ειρηνικού και θα πρωτοστατήσει στη συνηγορία για τη βελτίωση της πρόσβασης στο ιατρικό οξυγόνο στην περιοχή.
“Θυμάμαι εκείνες τις μέρες, η αδρεναλίνη ανέβαινε και ήταν τρομακτικό. Ήταν πολύ δύσκολο πριν φτάσει το εμβόλιο. Κοιμηθήκαμε πολύ λίγο προσπαθώντας να τα φτιάξουμε όλα”, λέει, θυμίζοντας την περίοδο της οργάνωσης της χώρας και την εθνική ανταπόκριση που περιελάμβανε τη δημιουργία νοσοκομείων. Ο Boladuadua συνάντησε τον Howie στα Φίτζι, όπου βοήθησε να ηγηθεί του Fiji Oxygen Project, υποστηρίζοντας το ζωτικής σημασίας έργο ηγετών υγείας όπως ο Δρ Luke Nasedra και ο Dr. Eric Rafai.
“Το έργο έκανε ακριβώς αυτό, προσπαθώντας να βελτιώσει και να διασφαλίσει ότι όλες οι εγκαταστάσεις υγείας είχαν πρόσβαση σε ιατρικό οξυγόνο, εγκαταστάσεις για την παράδοσή τους. Δεν πρέπει να πεθάνει κανένα παιδί ή ενήλικας λόγω έλλειψης οξυγόνου και είναι μια τόσο απλή ιατρική θεραπεία που περιμένεις να είναι διαθέσιμη, αλλά συχνά δεν είναι”, λέει ο Boladuadua.
“Η πραγματικότητα ήταν ότι οι αγροτικές υγειονομικές μονάδες έπρεπε μερικές φορές να μεριμνήσουν για το οξυγόνο. Έχετε περιορισμένο απόθεμα, οι φιάλες που έρχονται κάθε μήνα έχετε την ποσόστωσή σας και αν εξαντληθεί, μερικές φορές πρέπει να δώσετε προτεραιότητα σε ποιος το παίρνει, ποιος όχι. Κάτι που είναι τόσο αποκαρδιωτικό.”
Το Υπουργείο Υγείας των Φίτζι, που υποστηρίχθηκε από το έργο, ήταν στη μέση της κάλυψης αυτών των κενών όταν χτύπησε ο COVID, και ο Boladuadua λέει ότι το μοναδικό ασήμι ήταν ότι έριξε φως στα κενά, θέτοντας το ζήτημα στο ραντάρ. “Είδατε τις εικόνες σε όλο τον κόσμο, νοσοκομεία να ξεμείνουν από οξυγόνο στην Ινδία, μέλη της οικογένειας να μεταφέρουν φιάλες οξυγόνου με μοτοσικλέτες. Υποθέτω ότι αυτό το έκανε να έρθει πραγματικά στο προσκήνιο.”
Αυτό ήταν το σημείο εισόδου για να ξεκινήσει η Boladudua να εργάζεται για τις διδακτορικές της σπουδές στο Πανεπιστήμιο με τον Howie ως κύριο ακαδημαϊκό επόπτη της και, όπως ήταν αναμενόμενο, το Ph.D. έχει μια εστίαση στενά συνδεδεμένη με την προηγούμενη δουλειά της. «Το ερευνητικό μου ερώτημα είναι πώς να βελτιώσω την πρόσβαση στη φροντίδα για παιδιά με οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις στα Φίτζι και προφανώς συνδέεται και με την παροχή οξυγόνου».
Λέει ότι οι αναπνευστικές παθήσεις αυξάνονται και η πνευμονία εξακολουθεί να είναι μία από τις κύριες αιτίες θανάτου και ασθενειών, ιδιαίτερα σε παιδιά κάτω των πέντε ετών στον Ειρηνικό και ακόμη και στη Νέα Ζηλανδία. «Στη Νέα Ζηλανδία, τα παιδιά μας στον Ειρηνικό αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη οξεία αναπνευστική επιβάρυνση από τα παιδιά οποιασδήποτε άλλης εθνοτικής ομάδας».
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις για την υγεία από την Ελλάδα και τον ΚόσμοΑκολουθήστε το healthweb.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ακολουθήστε το healthweb.gr στο κανάλι μας στο YouTube
