Πολιτική Υγείας

Η Προσοχή στην Ονομασία των Ασθενειών: Μπορεί να διαμορφώσει στάσεις και αντιλήψεις για τη δημόσια υγεία.

Η Προσοχή στην Ονομασία των Ασθενειών: Μπορεί να διαμορφώσει στάσεις και αντιλήψεις για τη δημόσια υγεία.
Για να αντιμετωπιστεί ο τρόπος με τον οποίο τα ονόματα επηρεάζουν την αντίληψη, ο ΠΟΥ εξέδωσε οδηγίες για την ονομασία νέων ασθενειών το 2015. Η καθοδήγηση αποσκοπεί στον μετριασμό της αρνητικής επιρροής των ονομάτων των ασθενειών στις περιφερειακές, πολιτιστικές και εθνοτικές ομάδες.

Your browser does not support the video tag. https://grx-obj.adman.gr/grx/creatives/sanofi/20876/better-understanding-insulin.mp4

Η Προσοχή στην Ονομασία των Ασθενειών: Έρευνα του αναπληρωτή καθηγητή Ιατρικής και Γλωσσικής Ανθρωπολογίας T.S. Harvey καταδεικνύει πώς η ονομασία μιας ασθένειας μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην αντίληψη, τη στάση και τη συμπεριφορά του κοινού απέναντι στην ασθένεια. Τα ονόματα των ασθενειών θα πρέπει να επιλέγονται με προσεκτική εξέταση των επιπτώσεων της παρερμηνείας, της παραπληροφόρησης και της “ενημέρωσης” στη δημόσια υγεία, είπε. Σε έρευνα που δημοσιεύθηκε πρόσφατα σε ειδικό τεύχος του Pathogens, ο Harvey διερευνά την ονομασία COVID-19. Η ασθένεια ονομάστηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας: Το CO αναφέρεται στο “corona”, το VI αναφέρεται στον ιό, το D αναφέρεται στην ασθένεια και το 19 είναι το έτος ανίχνευσης.


Ονομασία

Η έρευνα ιατρικής επικοινωνίας δείχνει ότι όταν χρησιμοποιούνται τεχνικοί όροι, το κοινό τείνει να θεωρεί τις ασθένειες πιο σοβαρές. Ωστόσο, το μειονέκτημα της χρήσης τεχνικών όρων-ορολογίας στη δημόσια υγεία είναι ότι μπορεί να είναι πιο δύσκολο να γίνουν κατανοητοί. Η έρευνα του Harvey καταδεικνύει ότι η ονομασία της νόσου COVID-19 αποτελεί ορολογία. Ενώ ήταν σαφές μεταξύ των ειδικών της ιολογίας, της ιατρικής και της δημόσιας υγείας, δεν ήταν πλήρως κατανοητό από το κοινό -ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια της πανδημίας. Ο Harvey προτείνει ότι η επίσημη ονομασία του ΠΟΥ για τον ιό, “σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο” (SARS coronavirus 2), ως φράση στη μη συντομογραφημένη μορφή της, κάνει καλύτερη δουλειά στην επικοινωνία του κινδύνου της νόσου για τη δημόσια υγεία από ό,τι η περιγραφή “COVID-19”. “Ως μήνυμα για τη δημόσια υγεία, η … ονομασία “σοβαρό οξύ αναπνευστικό σύνδρομο” χαρακτηρίζει τη νόσο, ενώ παράλληλα επικοινωνεί τη βιαιότητά της (“σοβαρή” και “οξεία”), προειδοποιεί και ενημερώνει το κοινό για τα πιθανά συμπτώματα και τα σωματικά συστήματα που επηρεάζονται (“αναπνευστικό σύνδρομο”)”, γράφει ο Harvey. Άλλες ονομασίες ασθενειών στη μη συντομογραφημένη μορφή τους επιτελούν παρόμοια λειτουργία, όπως τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ), η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ), η λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος (UTI), το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών (RLS), η στυτική δυσλειτουργία (ED) και η διαταραχή μετατραυματικού στρες (PTSD). “Οι ονομασίες των ασθενειών θα πρέπει να επινοούνται και να σχεδιάζονται έτσι ώστε να είναι εύληπτες, κατανοητές και ερμηνεύσιμες από το ευρύτερο κοινό. Πέρα από την επισήμανση, τα ονόματα των ασθενειών μπορούν να επιτελέσουν την εξαιρετικά σημαντική λειτουργία της διαμόρφωσης μηνυμάτων δημόσιας υγείας”, γράφει ο Harvey.

Πλαισίωση

Ο Harvey αναφέρει ένα tweet του Δεκεμβρίου 2020 από τον συντηρητικό ραδιοφωνικό παρουσιαστή Phil Valentine ως πολιτιστικό παράδειγμα της “μεταφορικής πλαισίωσης” της COVID-19. Το tweet παρουσιάζει πληροφορίες για να επηρεάσει την αντίληψη του κοινού για τον κίνδυνο, συγχέοντας τα χαρακτηριστικά της νόσου Kawasaki και της COVID-19. “Η προκύπτουσα αντιπαράθεση της “τρομακτικότητας” της εξωτικά ηχηρής ασθένειας “Kawasaki”, του συνδρόμου βλεννογόνων λεμφαδένων, με την υπονοούμενη “καθημερινότητα” της COVID-19 δεν είναι μόνο ένα παράδειγμα παραπληροφόρησης και ξενοφοβίας αλλά και “επικοινωνιακότητας””, γράφει ο Harvey. “[Το tweet του Valentine] εμφανίζει αυτό που η μελέτη αυτή προσδιόρισε ως κοινή σκεπτικιστική διαμόρφωση του COVID-19, την έκφραση μιας υπερμεγέθους (ενισχυμένης) ανησυχίας για τις επιπτώσεις στην υγεία από τη λήψη του εμβολίου και μια ελαχιστοποιημένη (εξασθενημένη) ανησυχία για τις πιθανές επιπτώσεις της προσβολής από την ασθένεια και/ή την τήρηση των κατευθυντήριων γραμμών δημόσιας υγείας”, γράφει ο Harvey. Τον Ιούλιο του 2021, ο Valentine προσβλήθηκε από την COVID-19- πέθανε τον επόμενο μήνα. Κοντά στο τέλος της ζωής του, ο Valentine άλλαξε τη θέση του και ενθάρυρνε τους ακροατές να εμβολιαστούν.

Δημόσια υγεία και αντίληψη

“Ενώ η δήλωση ‘το COVID είναι ένας ιός του κρυολογήματος’ ήταν παραπλανητική και δημιούργησε σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τους κινδύνους [μείωσης] της αντίληψης του κοινού για τον κίνδυνο του COVID-19, με βάση την de facto σύγκριση του CDC που προσφέρεται στα ‘βασικά’, ο ισχυρισμός δεν ήταν εντελώς ψευδής”, γράφει ο Harvey. “Πιο εξωφρενικά, ωστόσο, ήταν τα είδη των ανοιχτά βιοπολιτικών ερμηνειών του ακρωνυμίου COVID-19 που κυκλοφορούσαν στις ΗΠΑ κατά τις πρώτες ημέρες της πανδημίας. Για παράδειγμα, [υπήρχαν] δημόσιοι ισχυρισμοί ότι το COVID σήμαινε το ‘Certificate of Vaccination Identification’ (‘Πιστοποιητικό αναγνώρισης εμβολιασμού’ από την Τεχνητή Νοημοσύνη ή, ακόμη πιο προβληματικό και ξενοφοβικό, το ‘Chinese Originated Viral Infectious Disease'” (“Ιογενής λοιμώδης νόσος κινεζικής προέλευσης).

Εκτός από τα ακρωνύμια, ο Harvey αναφέρει πώς η χρήση κύριων ουσιαστικών για την ονομασία ασθενειών έχει συχνά προκατάληψη. Ασθένειες όπως η ισπανική γρίπη του 1918 (ΗΠΑ), η γρίπη του Χονγκ Κονγκ (Κίνα), ο ιός του Δυτικού Νείλου (Ουγκάντα), το MERS (Αναπνευστικό Σύνδρομο Μέσης Ανατολής), ο αιμορραγικός πυρετός Έμπολα (που πήρε το όνομά του από έναν ποταμό στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό), η γρίπη των χοίρων του Μεξικού, η γρίπη των πτηνών και ο ιός Ζίκα (που πήρε το όνομά του από ένα δάσος στην Ουγκάντα) αποτελούν ονομασίες που νομιμοποιούν τη σύνδεση “του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, των λαών, των πολιτισμών και των τόπων του με την ασθένεια και την ακαθαρσία”. Για να αντιμετωπιστεί ο τρόπος με τον οποίο τα ονόματα επηρεάζουν την αντίληψη, ο ΠΟΥ εξέδωσε οδηγίες για την ονομασία νέων ασθενειών το 2015. Η καθοδήγηση αποσκοπεί στον μετριασμό της αρνητικής επιρροής των ονομάτων των ασθενειών στις περιφερειακές, πολιτιστικές και εθνοτικές ομάδες. Η αποτελεσματικότητά της αποτελεί αντικείμενο συζήτησης. Καθώς η πανδημία αυξανόταν το 2020, το Κέντρο για τη Μελέτη του Μίσους και του Εξτρεμισμού διαπίστωσε ότι τα εγκλήματα μίσους κατά της Ασίας σε μεγάλες πόλεις των ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 149%. “Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παράδειγμα επιδραστικής υποτροφίας, διότι συνδέει το τοπικό με το παγκόσμιο. Η αναλυτική προσοχή του T.S. στον τρόπο με τον οποίο πλαισιώθηκε και ονομάστηκε αυτός ο ιός παρέχει μια σημαντική προειδοποίηση για τον τρόπο με τον οποίο χειριζόμαστε μελλοντικές ανησυχίες για τη δημόσια υγεία. Περαιτέρω, οι τοπικές και παγκόσμιες συνδέσεις φαίνονται στα παραδείγματά τους σχετικά με το τι συνέβαινε εδώ στην περιοχή μας όσον αφορά την παραπληροφόρηση και την αντίσταση στα εμβόλια, καθώς και στα παγκόσμια μοτίβα αντιασιατικών αισθημάτων που αναδύθηκαν πιο έντονα κατά τη διάρκεια της πανδημίας”, δήλωσε η Tiffiny Tung, αντιπρύτανης για την προπτυχιακή εκπαίδευση και η Gertrude Conaway Vanderbilt καθηγήτρια Κοινωνικών και Φυσικών Επιστημών και καθηγήτρια Ανθρωπολογίας.