«About time»: Στα 16 της, η Payzee Mahmod εξαναγκάστηκε από την ιρακινοκουρδική οικογένειά της στο Λονδίνο να παντρευτεί έναν άντρα γύρω στα διπλά της ηλικίας της. Δύο χρόνια αργότερα, η μεγαλύτερη αδερφή της Μπανάζ, η οποία είχε εγκαταλείψει τον γάμο που την είχαν αναγκάσει σε ηλικία 17 ετών, δολοφονήθηκε από μέλη της οικογένειάς της σε μια λεγόμενη δολοφονία τιμής. Οι νόμοι στην Αγγλία και την Ουαλία, που επιτρέπουν σε κορίτσια 16 και 17 ετών να παντρεύονται εφόσον έχουν τη γονική συναίνεση, πρόσφεραν στα έφηβα κορίτσια ελάχιστη επανόρθωση εκείνη την εποχή.
Όμως, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά, μια ανανεωμένη νομοθετική προσπάθεια για αλλαγή της ελάχιστης ηλικίας γάμου στα 18 και ποινικοποίηση όσων οργανώνουν συνδικάτα ανηλίκων, φαίνεται ότι θα πετύχει. «Είμαι απόλυτα εκστασιασμένος που συμβαίνει αυτό – είναι καιρός», είπε ο Μαχμόντ στο Γαλλικό Πρακτορείο έξω από το βρετανικό κοινοβούλιο στο Λονδίνο, όπου το νομοσχέδιο πρόκειται να ψηφιστεί τις επόμενες εβδομάδες.
«Αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε πραγματικά να προστατεύσει εμένα και την αδερφή μου και όλα τα παιδιά που έχουν περάσει από αυτήν την επιβλαβή πρακτική». –
‘Παγκόσμιο ζήτημα’ –
Οι υπεύθυνοι της εκστρατείας ελπίζουν ότι θα μπορούσε να βοηθήσει στην ώθηση αλλαγών σε άλλες χώρες όπου επιτρέπεται ακόμη να παντρεύονται άτομα κάτω των 18 ετών – από τη Σκωτία, η οποία έχει ξεχωριστό νομικό σύστημα μέχρι την Αγγλία και την Ουαλία, έως τις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ. «Αυτό είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα», είπε ο Μαχμόντ, ο οποίος υποστηρίζει δημόσια τη μεταρρύθμιση εδώ και αρκετά χρόνια.
Η Βρετανία έχει δεσμευτεί για τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης των Ηνωμένων Εθνών, στους οποίους περιλαμβάνεται η απαγόρευση του γάμου παιδιών έως το 2030.
«Ελπίζω ότι θα έχει λίγο αποτέλεσμα ντόμινο», δήλωσε η συντηρητική βουλευτής Pauline Latham, η οποία βρίσκεται πίσω από το νομοσχέδιο.
Ο Latham ξεκίνησε την πρόταση αφού έμαθε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο ζητούσε από τις χώρες που λαμβάνουν βοήθεια να σταματήσουν τους γάμους παιδιών, παρόλο που δεν το είχε κάνει το ίδιο.
«Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι κάναμε γάμους παιδιών», είπε. «Αλλά το κάνουμε… και μόλις περάσει αυτός ο λογαριασμός, θα σταματήσει». –
«Ευκαιρίες ζωής» – Το Ηνωμένο Βασίλειο απαγόρευσε τον καταναγκαστικό γάμο το 2014, αλλά αυτό θεωρείται ανεπαρκές για την προστασία των εφήβων, επειδή απαιτεί από τα θύματα να καταθέσουν εναντίον των δραστών – οι οποίοι είναι συνήθως οι γονείς τους.
Ο αριθμός των εξαναγκασμένων νεαρών 16 και 17 ετών είναι δύσκολο να εξακριβωθεί, γιατί μπορεί να είναι δύσκολο να προσδιοριστεί αν είχαν συμφωνήσει. Ορισμένα σωματεία συχνά δεν είναι εγγεγραμμένα νόμιμα.
Το 2018, οι αξιωματούχοι κατέγραψαν 147 νόμιμους γάμους ηλικίας κάτω των 18 ετών στην Αγγλία και την Ουαλία — στους οποίους συμμετείχαν 28 αγόρια και 119 κορίτσια — ενώ τον προηγούμενο χρόνο υπήρχαν 183.
«Αλλά δεν γνωρίζουμε αυτά που δεν έχουν καταχωρηθεί ποτέ», είπε η Latham, προσθέτοντας ότι ο λογαριασμός της θα αποτρέψει επίσης τη μεταφορά ανηλίκων στο εξωτερικό για γάμο.
«Είναι φανταστική νομοθεσία και θα μεταμορφώσει τις ευκαιρίες ζωής τόσων πολλών νέων, επειδή θα μπορέσουν να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους». Προχωρά επί του παρόντος στο κοινοβούλιο χωρίς αντίθεση.
Η κυβέρνηση έχει προειδοποιήσει ότι από τη στιγμή που θα γίνει νόμος, η επιβολή δεν μπορεί να ξεκινήσει πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές των σχολείων, όταν οι γάμοι ανηλίκων στο εξωτερικό συχνά αυξάνονται. –
«Ζημιές» –
Η δολοφονία της Banaz Mahmod το 2006 τράβηξε τη διεθνή προσοχή και είδε τον πατέρα, τον θείο της και έναν τρίτο δολοφόνο να καταδικάζονται σε μακροχρόνιες ποινές φυλάκισης. Αλλά δεν προκάλεσε καμία αλλαγή στον νόμο. Τώρα 34 ετών, η Payzee Mahmod είπε ότι εξακολουθεί να παλεύει με την κληρονομιά της δικής της αναγκαστικής ένωσης, η οποία κράτησε λιγότερο από δύο χρόνια αφότου υπέβαλε αίτηση διαζυγίου στα 18 της.
«Έζησα οικονομική κακοποίηση, βίωσα ψυχική και σωματική κακοποίηση και αυτή είναι η πραγματικότητα του γάμου παιδιών», είπε.
Η Mahmod είπε ότι έχασε ευκαιρίες για υποστήριξη από όσους είχαν θέσεις για να βοηθήσουν, από εργαζόμενους στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης μέχρι το προσωπικό στο κολέγιο που φοίτησε.
«Δεν με απογοήτευσαν μόνο οι άνθρωποι γύρω μου, αλλά απογοητεύτηκα και από κάθε επαγγελματία με τον οποίο ήρθα σε επαφή.
«Κανείς δεν μου έδωσε ποτέ καμία υποστήριξη ή δεν είδε ότι αυτό ήταν λάθος και ότι ήμουν παιδί και θα έπρεπε να είχα προστατευτεί». –
Μικρή αντίθεση – Η Sara Browne, της οργάνωσης για τα δικαιώματα των γυναικών IKWRO, είπε ότι η ποινικοποίηση της οργάνωσης παιδικών γάμων και η αυξανόμενη εποπτεία είναι επίσης καίριας σημασίας. «Χρειαζόμαστε επαγγελματίες προστασίας – δασκάλους, αστυνομία, εργαζόμενους στον τομέα της υγείας – για να ξέρουμε ότι αν συμβαίνει ένας παιδικός γάμος είναι λάθος και ότι αυτό το παιδί χρειάζεται… προστασία», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο.
«Αυτό μπορεί να συμβεί σε πολύ μικρή ηλικία… οι προετοιμασίες για τον παιδικό γάμο μπορούν να γίνουν κατά τη γέννηση». Οι ακτιβιστές είπαν ότι είχαν συναντήσει μικρή αντίθεση στην αλλαγή. «Ένας ή δύο άνθρωποι μου είπαν: «Τι θα συμβεί αν το κορίτσι μείνει έγκυος και είναι ερωτευμένοι;» θυμάται ο Latham. «Δεν πρόκειται για αυτό. Δεν προσπαθώ να σταματήσω την αγάπη. Προσπαθώ να εμποδίσω τα παιδιά να παντρεύονται».